“เธอไม่ต้องไปสู้กับพวกมันนะ แค่ล่อให้พวกเราก็พอ”
มิรันยืนทำหน้านิ่ง ทั้งที่ในหัวสมองอยากจะย้ำเตือนกับสองหนุ่ม ว่าวิธีนี้ อาจจะไม่เวิร์ก แต่ก่อนที่ริมฝีปากสีสวยจะง้างพูด สองคนนั้น ก็พากันอ้อมไปด้านหลังตึกร้างเสียแล้ว
เฮ้อ! เอาเหอะ ในเมื่อปฏิเสธไม่ได้ จะลองช่วยดูก็แล้วกัน ความศงความเศร้าพับเก็บไปให้หมด เดี๋ยวจะไม่มีสติเอา
คนตัวเล็กถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะถอดกระเป๋านักเรียน วางเอาไว้ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าตึกร้าง จากนั้นก็ย่างกรายเข้าไปเพียงลำพัง ทันทีที่ก้าวขาเข้าไปในเขตของพวกเด็กช่าง เสียงโห่ร้องต้อนรับ ก็ดังมาจากชั้นสาม ของตึกแห่งนี้
ตามขอบระเบียงปูนเก่าๆ มีหัวมนุษย์ยื่นออกมาโชว์ตัว ว่าตนเองเป็นใครกันบ้าง พอไล่สายตาดูแล้ว มีชายฉกรรจ์ไม่ต่ำกว่าหนึ่งร้อยคน เหอะ! ดูหน้าตัวเมียดีเนอะ ที่รวมฝูงมาเพื่อเอาคืนผู้หญิงเพียงคนเดียว ถ้าไม่เหี้ยจริง ทำไม่ได้นะเนี่ย
“โผล่หัวมาจนได้นะ อีนังตัวแสบ!”
เจ
