พ่ายรักครั้งที่3(2)
1073 คำ
ไอยดากลับมาส่งดีโด้ที่บ้านยายษาจากนั้นก็ขับรถกลับไปที่ร้านเหล้า หนึ่งเดือนเพียงพอกับการเผชิญหน้ากับความเป็นจริง หมดเวลาที่จะมาเสียใจกับเรื่องเดิม ๆ ในเมื่ออนุการมีทางเลือกที่ดีแล้ว เธอก็พร้อมยินดีไปกับเขาเช่นกัน
“เฮ้ย! หายหัวเลยนะมึง” อมรเทพหรือเบียร์เพื่อนในกลุ่มเอ่ยทักเมื่อเห็นไอยดาก้ม ๆ เงย ๆ อยู่ในร้าน
“ไรมึง” ในมือถือไม้กวาดกำลังเก็บกวาดร้าน
“กูเห็นมึงปิดร้านไปเป็นเดือนก็คิดถึงไง คนขี้เหงาอย่างมึงไม่คิดถึงพวกกูหรือไง” อมรเทพเดินเข้ามาในร้าน ตั้งใจมาปลอบเพื่อนนั่นแหละ แต่เพื่อนคนนี้มันซ่าไม่ชอบให้ใครมาสงสาร ไม่ชอบเอ่ยถึงปัญหาของตัวเองให้เพื่อนฟัง ก็เลยต้องมาสไตล์นี้
“คิดถึงก็มาเลี้ยงเหล้ากู นี่กูได้เหล้านอกมาเพียบ ซื้อเลี้ยงหน่อยเร็ว” โอ้อวดเหล้าที่เพิ่งสั่งมาใหม่ ระหว่างที่ปิดร้านพักใจใช่ว่าจะเมาอย่างเดียว เธอสั่งข้าวของมาประดับร้าน กะว่าจะปรับเปลี่ยนภายในสักหน่อยจะได้ไม่ต้องเหลือเค้าโครงแบบเก่ามากนัก
“ยินดีครับเพื่อน” ก็ตั้งใจมาปลอบอยู่แล้ว นี่หายไปเป็นเดือน เพื่อนคงจะหนักพอสมควร ทว่าหน้าตาไอยดาก็ไม่ได้ทรุดโทรมแต่อย่างใด ยังสวยใสน่ารักเหมือนเดิม น่าเสียดายที่อนุการพลาดทำผู้หญิงท้อง ทำให้เสียของรักไป
เฮ้อ เรื่องนี้ก็พูดยากเว้ย ทั้งคู่ก็เพื่อนกันหมด
“ที่ร้านไม่มีกับแกล้มเลยว่ะ ไอ้ลมมันเลิกขายของแล้วบอกให้มันซื้อเข้ามาด้วยนะ” ไอยดายังคงเก็บกวาดร้าน ส่วนอมรเทพนั่งกดสมาร์ตโฟน เข้าหน้าแชตของมารุต มารุตเป็นเพื่อนอีกคนในกลุ่มเขาไปเปิดท้ายขายของที่ตลาดนัด
“กำลังบอกมัน เอออีฟ ไอ้ลมมันบอกเก็บของแป๊บ มึงโผล่หัวมามันไม่ขายแม่งละ” อมรเทพบอกตามที่มารุตตอบกลับมา
“เออ ๆ ดีละ แล้วมาริกับเฌอจะมาไหมอะ มึงถามทีกูเพิ่งชาร์จแบตโทรศัพท์”
“ค้าบคุณไอยดา เดี๋ยวผมจัดให้”
“ดีมาก ซื้อเหล้ากูเลี้ยงกูก็ต้องเชื่อกูสิ”
“เหอะ” ถึงจะทำเสียงสูงใส่เพื่อนสาว ก็ใช่ว่าจะโกรธเคือง รู้ดีว่าตอนนี้ไอยดาไม่อยากให้พูดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น ไม่ชอบให้ถามว่ามึงโอเคไหม มึงจะเอายังไงดี
สิ่งที่เพื่อนอย่างพวกเขาทำได้จึงมีเพียงอยู่ข้าง ๆ ไม่หายไปไหน “เออนี่อีฟ พี่เก้าออกจากคุกแล้วนะ”
“เหรอ ลืมไปเลย” ทศกัณฐ์หรือเก้าคือรักแรกของไอยดา เขาถูกจับกุมด้วยข้อหาขับรถโดยประมาททำให้ผู้อื่นถึงแก่ความตาย เมาแล้วขับ โทษทั้งจำทั้งปรับ ถูกตัดสินให้ติดคุก 3 ปี 9 เดือน มาวันนี้ได้อิสรภาพคืน
“เขาถามถึงมึง”
“มึงตอบว่าไง”
“บอกว่ามึงเหมือนเดิม”
หยุดกวาดพื้นแล้วหันไปมองหน้าเบียร์ “หมายถึงโสด?”
“อะถูก” อมรเทพชูนิ้วชี้นิ้วโป้งทั้งสองมือมาทางไอยดาพร้อมยิ้มกว้าง ความจริงแค่บอกว่า ‘เหมือนเดิม’ เท่านั้น
“จ้ะ” สรรหาเรื่องราวมาให้เธอปวดหัวอีกแล้วไง “หาเรื่องให้กู ก็รู้ยายษาไม่ชอบพี่เก้า มึงยังจะสร้างปัญหา”
ยายษาไม่ชอบคนเจ้าชู้ ซึ่งทศกัณฐ์เจ้าชู้มาก ช่วงที่คบกันทำไอยดาเสียใจหลายต่อหลายครั้ง แม้จะเป็นความรักในวัยเด็กของหลานสาว ทว่าหลานสาวเสียใจมาก ยายษาจึงเกลียดทศกัณฐ์เข้าไส้
“กูลืมสนิท” อมรเทพทำหน้ารู้สึกผิด ลืมไปเลยว่าเพื่อนสาวเคยเสียใจมากแค่ไหนที่รักครั้งแรกพังไม่เป็นท่า ยายษาจั่วหัวทศกัณฐ์ไว้มั่นอย่าหวังว่าจะได้กลับมาทำให้ไอยดาเสียใจได้อีก “แต่ว่ามึงพูดแบบนี้พี่เก้าก็มีหวังเหรอวะ”
“โอ๊ย อย่ามาหวังอะไรกับคนแบบกูเลย กูชอบเป็นโสด อยากอยู่แบบสวยโสดอะไรแบบนี้อะ อยากขึ้นมาก็ซื้อกินจะได้ไม่มาปวดหัว” นี่คือสิ่งที่ไอยดาคิดว่าจะทำ ต่อไปถ้าต้องการขึ้นมาก็แค่ซื้อกิน ไม่เอาอีกแล้วไอ้กินเพื่อนเนี่ย มีเงินทำอะไรก็ได้ ซื้อกินจนอิ่มก็จบไม่ต้องมานั่งร้องไห้เสียใจ สมัยนี้ยุคไหนกันแล้วให้มาตบตีแย่งผู้ชายคงไม่ไหว ในเมื่อเธอเองก็มั่นใจว่าเธอมีดี ไม่จำเป็นต้องไปป่าวประกาศว่าเธอมาก่อนคนอื่นน่ะชู้ ไม่ไหวหรอกแบบนั้น ผู้ชายดูเป็นใหญ่หลงตัวเองเกินไป ใครอยากแย่งกันก็แย่งไป ส่วนเธอจะยืนสวย ๆ แล้วโบกมือเรียกผู้ชายมาบริการแล้วกัน จบงานจ่ายเงิน ถ้าลีลาดีก็เพิ่มเงินไป
“อีรวย”
“ไม่รวย แค่ซื้อความสุขชั่วครั้งชั่วคราว ดีซะอีกเปลี่ยนหน้าเปลี่ยนดุ้นไปเรื่อยได้ลองหลายขนาด ไม่ต้องจมปรัก”
“นี่มึงจะประชด?” อมรเทพอดไม่ได้ที่จะพูด พยายามไม่พูดถึงแล้วเว้ย แต่เมื่อเพื่อนทำหน้าจริงจังกับคำที่พูดมาเขาก็เริ่มกลัวว่าเพื่อนจะทำจริง ๆ แล้วตอนนี้อีฟมันก็ไม่เมาด้วย แสดงว่าต้องคิดมาดีแล้ว
“ไม่ได้ประชด กูคิดแบบนี้จริง ๆ อย่างกูจำเป็นต้องง้อใครวะ หรือมึงคิดว่ากูต้องง้อ?”
“ก็ไม่ แต่ยายษาเอามึงตายแน่” อมรเทพทำท่าขนลุกขนพองเมื่อนึกถึงยายษาที่ชอบพกไม้เท้าตลอดเวลา พวกเขาพูดกวนทีไรเป็นต้องโดนไม้เท้าโขลกหัว
“ก็อย่าให้รู้ดิ เรื่องอื่นยังปิดมาได้เลย” เรื่องของเธอกับอนุการยังปิดมาได้ แล้วเรื่องซื้อกินที่เป็นเรื่องเล็กนิดเดียวทำไมจะปิดไม่มิด “ว่าแต่ใครให้มึงนั่งเฉย ๆ วะ มาเลยมาช่วยกันจัดร้านใหม่ เบื่อบรรยากาศเก่า ๆ”
“บอกใคร”
“เบียร์ ทั้งร้านมีมึงกับกู จะให้กูพูดกับเจ้าที่เหรอคะ” ไอยดาหันมามองเพื่อนอีกรอบ ประมาณว่ามึงควรมาช่วยค่ะเพื่อน
- ผู้เขียน
