"หมอให้ฉันนอนที่นี่ คุณกลับบ้านไปเถอะ ขอบคุณที่มาส่ง"
"หมอว่ายังไงบ้าง"
"หมอให้นอนที่นี่คืนนึง หมอกลัวแผลมันอักเสบเพราะคัตเตอร์มีแต่สนิม"
"อืม"
"วันนี้ฉันไม่ได้ทำมื้อเย็นให้ คุณออกไปกินข้าวนอกบ้านก็ได้นะ กินข้าวที่บ้านคงเบื่อ คุณอาคงไม่ว่าอะไรหรอก"
ไอยูบังคับให้เพทายกลับไปกินข้าวที่สไมล์ทำทุกวัน แต่วันนี้เธอเจ็บคงไม่ได้กลับไปทำให้เขา พูดจบเธอก็หันหลังแล้วนอนทันที ไม่นานเธอได้ยินเสียงเพทายเดินออกไป
เขามันมนุษย์น้ำแข็งจริงๆ ไม่มีความรู้สึกอะไรเลยซินะ แต่เธอไม่อยากโทษเขา เพราะเธอช่วยเขาเองจนเจ็บแบบนี้ เกือบสองทุ่ม ประตูห้องพักก็เปิดออก มันคงถึงเวลาวัดความดัน ดูแผลของพยาบาลแล้วซินะ
"คุณเพทาย"
"พยาบาลยังไม่เข้ามาหรือไง"
เพทายที่เปลี่ยนชุดกลับเข้ามาพร้อมถือของบางอย่างก็เอ่ยขึ้น ทำให้สไมล์แปลกใจไม่น้อย
"ยังไม่เข้ามา แล้วมีอะไรหรือเปล่าคะ?"
"ก็..มาอยู่เป็นเพื่อนไง ถามแปลกๆ" เพทายเอ่ย
"
