แต่เธอไม่สามารถทำได้ เพราะรู้ดีว่าเพทายน่าจะจับตาดูเธออยู่ และคงจะรู้ทันทีว่าเธอเป็นใครมาจากไหนหากเธอไปหาพ่อของเธอที่ค่ายมวย
"ทำอะไร?"
"ฉันทำมื้อเช้าให้คุณค่ะ คุณจะไปทำงานแล้วเหรอคะ"
"อืม"
เพทายได้แต่นั่งลงกินมื้อเช้าที่สไมล์ทำนิ่งๆไม่ได้เดินหนีไปเลยเหมือนครั้งก่อนๆ เธอมองหน้าเขาที่สีหน้าเย็นชาแล้วรู้สึกแปลกๆกับหัวใจตัวเอง เพียงเพราะเธอมีอะไรกับเขาแล้วแบบนั้นเหรอ ถึงรู้สึกแปลกๆกับเขาขนาดนี้
"มองหน้าฉันทำไม?"
"อ่อ เปล่าค่ะ"
สไมล์เลือกจะเดินออกจากห้องอาหาร จนเพทายที่รู้สึกแปลกๆก็เอ่ยถามแม่บ้านที่ยืนอยู่ใกล้ๆขึ้น
"สไมล์ไปไหน?"
"อ่อ คุณสไมล์ไปทานข้าวในครัวค่ะคุณเพทาย" แม่บ้านเอ่ย
"แล้วทำไมวันนี้ไปกินในครัว?"
"ปกติคุณสไมล์ก็ทานในครัวค่ะ ไม่เคยออกมานั่งทานตรงนี้หรอกค่ะเวลาคุณเพทายไม่อยู่ก็ทานในครัวค่ะ"
กระทั่งช่วงสาย เพทายเข้าบริษัทมาทำงานปกติ เลขาคนสนิทก็เอ่ยถามเขาขึ้นเมื่อเห็นบางสิ
