เนื่องจากหน้าที่ของทหารประจำการมีมาก
ต้องเดินทางเสี่ยงตายหลากทิศทั่วแดน ทั้งยังมีภารกิจงานบ้านงานเมืองมากมายที่ต้องรับผิดชอบตามตำแหน่งที่ได้รับ เฟิงอี้จึงไม่สามารถปลีกตัวเดินทางกลับมาเยี่ยมบ้านได้ จดหมายหรือก็เขียนไม่เป็น
เกรงว่าหากเขียนอักษรที่รู้จริงๆ ก็คงมีแต่อักษรที่เกี่ยวกับรายงานทางทหาร
ไหนเลยจะมีอักษรที่สื่อไปในทางอ่อนโยนหรือเผยให้เห็นความคะนึงห่วงหา
ชายหนุ่มรู้ดี ว่ามารดาไม่มีทางทิ้งเรือนต้นตระกูลเพื่อย้ายมาอยู่กับเขาที่เมืองหลวง
ดังนั้นเฟิงอี้จึงส่งบำเหน็จที่เขาได้รับอย่างเช่นผ้าไหมผ้าแพรเงินก้อนแผ่นทองคำกลับไปบ้านมารดาหลายคันรถ
จางซื่อมีบ่าวไพร่คอยรับใช้ล้อมหน้าล้อมหลังมิได้อยู่เพียงลำพัง ทั้งยังมีมิตรสหายทั่วเมือง นางไม่ใช่หญิงชราที่เดียวดาย วันทั้งวันยังมีหลงจู๊ ตัวแทนร้านค้าเข้าหามากมาย ไม่มีเวลาเหงาหงอยแน่นอน
หากถามว่านางคิดถึงบุตรชายหรือไม่ คำตอบย่อมเป็นคิดถึงแน่นอน
