สามีน่าตายภรรยาน่าชัง

เกริ่นนำ

คืนเข้าหอเป็นเช่นไร คืนต่อมาก็ยังเป็นเช่นนั้น

ชายหนุ่มพลิกตัวหญิงสาวแล้วดันแผ่นหลังบอบบางติดตรึงฟูกบนเตียงจนร่างเล็กนุ่มแทบจมหายลงไปในที่นอน

ริมฝีปากร้อนกระด้างจุมพิตรุนแรงและเอาแต่ใจ คล้ายต้องการมอบฝันร้ายไม่สิ้นสุดให้แม่นางใต้ร่างได้จดจำจนวันตาย

เมื่อเห็นอีกฝ่ายเหมือนจะขาดใจชายหนุ่มจึงยอมถอนจุมพิตให้นางได้หายใจ แต่มือแกร่งหยาบกร้านกลับกระชากชุดนางจนขาด เผยให้เห็นชุดเอี๊ยมสีแดงสดด้านใน

เสี้ยวเวลาต่อมา เอี๊ยมสีแดงที่น่าสงสารก็ถูกกระชากจนขาดวิ่นหลุดออกไปจากร่าง เผยให้เห็นทรวงอกอวบอิ่ม ทั้งขาวทั้งเนียน ยอดอกสีชมพูชูชันสู้สายตา

ชายหนุ่มก้มหน้าซุกไซ้เนินอกนุ่มอิ่มอย่างบ้าคลั่ง เขาไล้เลียรอบอกด้วยปลายลิ้นร้อนร้าย รวบยอดอกเข้าปากอย่างหื่นกระหาย จนร่างของหญิงสาวสั่นสะท้านไปทั้งตัว

พอเขาดูดเม้มยอดถันจนสาสมใจก็ดึงสายรัดเอว แล้วกระชากกระโปรงนางทิ้ง

เมื่อร่างของหญิงสาวเปลือยเปล่า ชายหนุ่มก็ลูบคลำทั่วร่างบางอย่างหยาบคาย ใช้ปลายนิ้วรุกล้ำอย่างหยาบช้า สองขาของนางถูกยกขึ้นแล้วแยกออกในขณะที่เนินอกนางยังคงไม่ได้รับอิสระจากปลายลิ้นร้อนผ่าวย

ฝ่ามือหยาบกร้านที่แสนปราดเปรียวข้างหนึ่งของเขายึดโคนขาอ่อนอันเนียนเสลาของนางเอาไว้แน่นดุจคีบเหล็ก แล้วหยัดกายเตรียมสอดใส่ มือใหญ่อีกข้างยังคงเคล้นคลึงทรวงอกอวบอิ่มอย่างไร้ปราณี

ราตรีแล้วราตรีเล่าที่ลู่เหมยต้องส่งเสียงครางเครือ อ้อนวอนเฟิงอี้ทั้งน้ำตา

“อ๊ะ! อาอี้ ท่าน...เบาหน่อย ข้าเจ็บ”

“เจ็บหรือเสียว เดี๋ยวก็รู้”

เฟิงอี้ยกเรียวขานวลเนียนสลักเสลาขึ้นพาดบ่ากว้าง โน้มตัวลงมาเท้ามือกับที่นอนข้างกายอรชรที่บัดนี้มีเหงื่อซึมผุดพรายทั้งตัวไม่ต่างจากหยาดพิรุณที่พร่างพรมทั่วฟ้า “เจ้าควรรู้ว่าปรารถนาเป็นภรรยาข้าต้องเจอกับอะไร จงอย่าหวังว่าจะได้หัวใจข้า”

จบเสียงแหบพร่าติดห้าวห้วนเอวสอบก็โยกรัวเร็ว

ฝ่ามือหยาบกระด้างบีบเคล้นเนินอกอย่างรุนแรง จับกระชับเอวคอดแน่น กระแทกกระทั้นใส่ร่างงามไม่ยั้ง

การดูดเม้มฟอนเฟ้นแต่ละครั้งมีเพียงความบ้าคลั่ง เปี่ยมพลังทำลายล้าง แทบกลืนกินร่างบางเข้าไปทั้งตัว

“อ๊ะ! อื้อ...”

ลู่เหมยครางกระเส่า สั่นสะท้านไปทั้งกาย

ดวงตาเปิดปรือเห็นเพียงมัดกล้ามอันกำยำของเขาเป็นมันวาวเพราะหยาดเหงื่อชุ่มฉ่ำทั้งตัว

ความกร้าวแกร่งทรงพลังไม่เคยลดทอนหรือหมดไป ยังคงเร่าร้อนเสมือนเปลวไฟในคืนพายุเพลิง ที่ลุกโหมไม่เคยมอดดับ ลู่เหมยแหงนหน้าครวญคราง แววตาฉ่ำน้ำที่เปิดปรือมองไหล่กว้างทรงพลังกล้ามเนื้อท้องแข็งแรงและเอวสอบที่ขยับขึ้นลงบนตัวนาง เห็นสะโพกแกร่งกระแทกนางไม่หยุด ความเสียวซ่านก็เช่นกัน ยิ่งนานยิ่งเพิ่มพูนทบทวี

ข้างหูแว่วเสียงทุ้มต่ำเค้นลอดไรฟัน “สตรีเช่นเจ้า ต่อให้ร้ายแค่ไหนก็ต้องพ่ายบุรุษที่ร้ายกว่าเช่นข้า...”

ความร้อนแรงที่สามีมอบให้อย่างไม่สิ้นสุดทุกค่ำคืน ไม่ต่างจากแววตาที่เสมือนลุกโชนด้วยเพลิงโทสะตลอดเวลา

เฟิงอี้...เมื่อไรท่านจะเห็นถึงความจริงใจของข้า