ตอนที่ 5 เธอเพียงคนเดียว
1903 คำ
"ทำไมวันนี้ชะเอมยังไม่มาอีกวะ นี่ก็เลทไปสิบห้านาทีละ หรือว่าชะเอมจะไม่สบายวะ" เดลพูดพร้อมทั้งมองนาฬิกาข้อมือสลับมองประตูโรงเรียน
"ไม่แน่ว่ะ เมื่อวานก็เป็นเยอะอยู่ อาจจะระบมจนไม่สบาย" ภูพูดพลางมองไปยังประตูโรงเรียนเช่นเดียวกัน
"อ้าว ไอ้อาชิแล้วมึงจะไปไหน" เดลเอ่ยถามเมื่อจู่ๆ อาชิก็ผลุน ผลันลุกขึ้นยืน
"ชะเอมมาแล้ว" ภูบอกเมื่อเห็นชะเอมเดินผ่านประตูโรงเรียนเข้ามา
"แล้วมึงไม่ไปแล้วหรอ" เดลถามอาชิเมื่อเขานั่งลงที่เดิม
"กูขี้เกียจไปละ"
"อะไรของมึงวะ"
"นึกว่าจะไม่มาเสียแล้ว" ภูพูดขึ้นเมื่อชะเอมนั่งลงประจำที่
"ตื่นสายน่ะ มึนๆ หัว"
"แล้วทำไมไม่หยุดพัก" น้ำเสียงเย็นชาของอาชิดังขึ้น
"เอมไม่อยากหยุดเรียน ไม่อยากมาตามงานทีหลัง"
"ถ้าปวดหัวมากต้องบอกพวกเรารู้ไหม เดลขอดูหน่อยสิว่าเป็นยังไงบ้าง โอ๊ย! เชี่ยอาชิ มึงจะตีกูทำไมเนี่ย... มือหนักชิบ" เดลลูบมือตัวเองป้อยๆ เมื่อเขายื่นมือจะไปแตะที่หน้าผากของชะเอมแล้วโดนอาชิตีมือของเขาอย่างแรง
"มึงก็รู้ว่ามันไม่ชอบให้ใครถูกตัวชะเอม นอกจากมันคนเดียวที่แตะต้องชะเอมได้" ภูปรายตามองอาชิ
"พูดมาก ขึ้นเรียนกันได้ละ" อาชิลุกขึ้นแล้วเดินขึ้นอาคารเรียนพร้อมทั้งหยิบกระเป๋าหนังสือกับถุงผ้าของชะเอมไปด้วย
"พี่อาชิ เอมถือเองได้" ชะเอมวิ่งตามอาชิไปทันที
"นี่ก็พูดมากอีกคน เดินตามมาเฉยๆ" ชะเอมเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นและได้เดินตามอาชิไปเงียบๆ เมื่อเจอเสียงดุๆ ของเขา
"กูหล่ะเบื่อพวกปากแข็ง" ภูส่ายหัวให้กับท่าทีของอาชิ
"เหมือนมึงกับน้องเอรินหรือเปล่าวะ" เดลเดินออกไปห่างภูพอสมควรก่อนจะเอ่ยว่าแล้วหันหลังวิ่งขึ้นอาคารเรียน
"เชี่ยเดล มึงอยากปากแตกใช่ไหม" ภูรีบเก็บของแล้ววิ่งตามเดลไปทันที
"อีกไม่ถึงสามเดือนก็จะต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยกันแล้วนะคะ ครูอยากให้นักเรียนทุกคนตั้งใจเรียน ส่งงานให้ครบ ใครรู้ตัวว่ายังค้างงานคุณครูท่านใดก็รีบจัดการทำส่งให้เรียบร้อยนะคะ แต่ถ้าใครรักครู รักโรงเรียน อยากอยู่ต่ออีกสักปีครูก็ไม่ว่าอะไรนะ" พอคุณครูพูดจบเสียงเพื่อนๆ ในห้องก็ดังขึ้น
"ครูไม่ต้องรักพวกผมจนอยากให้พวกผมอยู่กับครูอีกปีก็ได้ครับ"
"ใช่ค่ะ พวกหนูอยากเป็นเฟรชชี่แล้ว"
"จ้า ถ้างั้นก็ต้องตั้งใจเรียนและส่งงานให้ครบ เข้าใจไหมคะ"
"เข้าใจครับ/เข้าใจค่ะ" นักเรียนในห้องตอบพร้อมกัน
"ไหน ใครคิดไว้แล้วมั่งว่าอยากจะเรียนต่อคณะอะไร" คุณครูเอ่ยถาม
"หนูอยากเป็นพยาบาลค่ะ"
"ผมจะเรียนวิศวะฯ โยธาครับ"
"ผมจะสอบเข้าคณะเภสัชฯ ครับ"
"หนูเทคนิคการแพทย์ค่ะ"
"..........."
".........."
"แล้วชะเอมล่ะ อยากเป็นหมอเหมือนคุณพ่อคุณแม่หรือเปล่า" คุณครูที่ปรึกษาหันมาถามชะเอม
"ก็อยากค่ะ แต่… คงต้องดูอีกที" ชะเอมตอบคุณครูด้วยความลังเลพลางมองหน้าอาชิ
"ทำไมคะ กลัวสอบไม่ติดหรือไง แต่ครูว่านักเรียนที่สอบได้คะแนนเต็มทุกวิชาอย่างชะเอมยังไงก็สอบติดหมอแน่นอน นอกเสียจากชะเอมอยากจะเรียนคณะอื่น"
"ค่ะ คุณครู"
"งั้นวันนี้ครูให้นักเรียนทุกคนลองคุยกัน แลกเปลี่ยนทัศนคติกับเพื่อนๆ ว่าใครอยากจะเรียนอะไร มีเป้าหมายในชีวิตอะไรกัน หรือจะมาปรึกษาครูก็ได้ค่ะ" ทันทีที่คุณครูพูดจบ นักเรียนในห้องต่างก็หันไปคุยกันจนเกิดเสียงจ้อกแจ้กจอแจ
"มึงจะเรียนต่ออะไรกันวะ" เดลเอ่ยถาม
"กูคงเรียนวิศวะฯ แต่ยังลังเลระหว่างวิศวะฯ การบินกับวิศวะฯ ยานยนต์" ภูบอก
"งั้นมึงเรียนอะไร กูก็เรียนแบบมึง" เดลบอก
"มึงไม่คิดว่ากูจะเบื่อขี้หน้ามึงมั่งหรอวะ กูเจอหน้ามึงตั้งแต่อนุบาลจนมหาลัยมึงก็ยังจะตามไปเจอกูอีกหรอ"
"ก็กูรักมึงไง" เดลบอกพร้อมทั้งทำสายตากรุ้มกริ่มให้ภู
"เชี่ย กูขนลุก แล้วมึงหละอาชิคิดไว้ยัง" ภูทำท่าขนลุกขนพอง ก่อนจะหันไปถามอาชิ
"ก็คงวิศวะฯ" อาชิตอบเสียงเรียบพลางปรายตามองชะเอมที่มีสีหน้าครุ่นคิดอย่างหนัก
"ชะเอม... ชะเอมอยากเรียนอะไร หรือจะเรียนหมอ" เดลถาม
"เออ... เอมจะเรียนวิศวะฯ" ชะเอมมีท่าทีลังเลก่อนจะตอบเดล
"อยากเป็นหมอ แล้วจะมาเรียนวิศวะฯ เนี่ยนะ" อาชิถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"ก็พี่อาชิจะเรียนวิศวะฯ นี่คะ"
"ก็เลยจะเรียนตามฉัน ว่างั้น"
"อือฮึ" ชะเอมพยักหน้าตอบ
"สิ้นคิดสิ้นดี"
"ทะ... ทำไมพี่อาชิต้องว่าเอมด้วย" ชะเอมอึ้งไปเล็กน้อยกับคำต่อว่าของเขา
"อยากเรียนหมอก็เรียนหมอสิ มหาวิทยาลัยที่ฉันจะเรียนก็มีคณะแพทย์ฯ" อาชิยังคงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเช่นเดิมพลางมองหน้าชะเอมนิ่ง ชะเอมจึงค่อยๆ ยิ้มออกมา
"งั้นตกลงไปเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันนะเว้ย กูขาดพวกมึงไม่ได้" เดลบอกพร้อมทั้งทำสายตากรุ้มกริ่ม
"เชี่ยเดล มึงเลิกทำสายตาแบบนี้ได้ละ กูขนลุก เดี๋ยวกูถีบตกเก้าอี้เลย" ภูว่า
"เออๆ กูก็ล้อมึงเล่นไปงั้นแหละ"
วันต่อมา 14 กุมภาพันธ์ ❤
"สุขสันต์วันวาเลนไทน์" สายฟ้าเพื่อนนักเรียนต่างห้องยื่นช่อดอกไม้ให้ชะเอมก่อนที่ชะเอมจะเดินเข้าห้องเรียน
"สายฟ้าให้เอมหรอ"
"ใช่ ชะเอมรับไว้หน่อยนะ อย่าให้เราเสียความตั้งใจเลยนะ"
"ก็ได้" ชะเอมยื่นมือไปรับช่อดอกไม้ของสายฟ้า ซึ่งนี่ก็เป็นปีที่สามแล้วที่สายฟ้าให้ดอกไม้เธอ
"ชอบมันหรือไงถึงไปรับช่อดอกไม้ของมัน" ทันทีที่ชะเอมถือช่อดอกไม้เข้ามาในห้อง อาชิก็เอ่ยถามด้วยน้ำเสียที่ไม่ค่อยพอใจ
"ก็สายฟ้าอุตส่าห์เอามาให้ ตามมารยาทแล้วเอมก็ต้องรับสิ"
"แล้วรับดอกไม้จากมันทุกปี มันไม่ขอเธอเป็นแฟนบ้างหรือไง"
"ขอค่ะ"
"เธอว่าอะไรนะ" อาชิเดินเข้ามาถามจนชะเอมต้องถอยหลังแทบจะติดกำแพง
"ก็สายฟ้าเคยขอเอมเป็นแฟนตั้งแต่มอสี่แล้ว"
"แล้วเธอตอบมันไปว่ายังไง"
"ทำไมพี่อาชิเรียกสายฟ้าว่ามันล่ะ"
"ฉันถามว่าเธอตอบมันว่ายังไง" เสียงของอาชิดังขึ้นจนชะเอมสะดุ้งโหยง
"ทำไมพี่อาชิต้องเสียงดังด้วย อยู่ใกล้กันแค่นี้เองนะ"
"ฉันถามว่าเธอตอบไอ้สายฟ้าว่ายังไง ตอบสิวะ!!!" อาชิดันตัวชะเอมให้ไปประชิดพนังห้อง จับแขนทั้งสองข้างขึ้นเหนือหัวแล้วยึดติดกับพนังห้อง
"จะ... เจ็บ เอมเจ็บ" ชะเอมเบ้หน้าด้วยความเจ็บเมื่ออาชิเผลอบีบข้อมือเธออย่างแรง
"ฉันขอโทษ" อาชิคลายแรงที่บีบข้อมือของชะเอมแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อย
"พี่อาชิเป็นอะไร เอมทำอะไรผิด" ชะเอมเงยหน้าจ้องไปที่ดวงตาของอาชิ
"ตอบฉัน ว่าเธอตอบไอ้สายฟ้าไปว่ายังไง"
"เออ... เอมบอกว่าเอมยังไม่คิดเรื่องแฟน เอมอยากตั้งใจเรียน สายฟ้าก็เลยบอกว่าเขาจะรอจนกว่าเอมจะพร้อม"
"แล้วทำไมไม่ปฏิเสธมันไปตรงๆ มันจะได้ไม่ต้องมาให้ดอกไม้เธอทุกปี หรือเธอก็มีใจให้มัน"
"ปะ... เปล่านะ"
"ฉันเป็นอะไรกับเธอ" อาชิถามด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแต่เย็นชา
"คะ?"
"ฉันถามว่าฉันเป็นอะไรกับเธอ!!!"
"ก็เป็นเพื่อน แล้วพี่อาชิก็เป็นฮีโร่ของเอมไง"
"ฉันเป็นแค่เพื่อน แล้วก็ไอ้ฮีโร่บ้าบออะไรนั้น แค่นั้น? สำหรับเธอฉันเป็นได้แค่นั้น?"
"ทำไมไม่เข้าห้อง มายืนมุงดูอะไรกัน" เสียงเดลเอ่ยถามเพื่อนๆ ที่ยืนออกันอยู่หน้าห้องเรียน
"ไอ้อาชิ มึงจะทำอะไรชะเอม" ภูเอ่ยถามทันทีที่เห็นอาชิมองชะเอมด้วยสายตาแข็งกร้าว
"โธ่เว้ย!" อาชิพูดเสียงดังลั่นพร้อมทั้งชกไปที่พนังห้องซึ่งมันเฉียดใบหน้าของชะเอมไปเพียงนิดเดียว และนั่นก็ทำให้ชะเอมต้องยืนหลับตาปี๋ท่ามกลางความตกใจของเพื่อนๆ เลือดสีแดงสดไหลออกมาจนพนังตรงนั้นเป็นรอยสีแดง
"หลบ!!" อาชิเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกไปจากห้องเรียนทันที
"ไอ้เดล มึงไปดูชะเอม กูจะตามไปดูไอ้อาชิ" พูดจบภูก็วิ่งตามอาชิออกไปทันที
"ชะเอมเป็นยังไงบ้าง ไอ้อาชิมันทำอะไรหรือเปล่า" เดลประคองชะเอมมานั่งที่เก้าอี้
"เปล่า พี่อาชิไม่ได้ทำอะไรเอม"
"แล้วมันโมโหอะไรของมันวะ แล้วนี่ดอกไม้ของใคร" เดลเอ่ยถามเมื่อเห็นชะเอมมองช่อดอกไม้เจ้าปัญหา
"สายฟ้าให้เอมมา" ชะเอมบอกเสียงเศร้า
"เดลรู้สาเหตุละ จะไปดูไอ้อาชิกับเดลไหม"
"ไป แต่ไปขออุปกรณ์ทำแผลที่ห้องพยาบาลก่อนนะ" ชะเอมบอกพลางมองรอยเลือดบนกำแพง
"ได้สิ งั้นเรารีบไปกันเถอะ ป่านนี้เลือดคงไหลหมดตัวตายไปแล้วมั้ง"
"มึงเป็นอะไรของมึงวะ ถ้าเกิดพลาดโดนหน้าชะเอมขึ้นมาจริงๆจะทำยังไง" ภูเอ่ยถาม
"..........."
"ถ้าหวงชะเอมขนาดนั้น มึงไม่ขอชะเอมเป็นแฟนไปเลยวะ"
"กูก็เป็นแค่เพื่อนกับฮีโร่บ้าบอของชะเอมแค่นั้น"
"ชะเอมเป็นคนบอกมึงแบบนั้น"
"เออ ชะเอมบอกกูเป็นเพื่อน เป็นแค่ฮีโร่ที่คอยปกป้องเธอเท่านั้น"
"แล้วมึงเคยบอกความรู้สึกของมึงให้ชะเอมรู้บ้างไหม"
".........."
"พี่อาชิ" ชะเอมเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
"คุยกันเองแล้วกัน แล้วก็ใจเย็นๆ ด้วย ไอ้เดลไปกับกู" ภูตบบ่าอาชิเบาๆ ก่อนจะกอดคอภูออกไปรอห่างๆ
"พี่อาชิ เอมขอโทษที่ทำให้พี่อาชิโกรธ ต่อไปเอมจะไม่รับช่อดอกไม้ของใครอีก" ชะเอมค่อยๆ หย่อนตัวลงนั่งข้างๆ อาชิแล้วยื่นมือไปจับมือของเขาก่อนจะทำแผลให้
"........." อาชิมองใบหน้าหวานของชะเอมนิ่ง
"ปกติพี่อาชิจะเป็นคนทำแผลให้เอม แต่วันนี้เอมต้องมานั่งทำแผลให้พี่อาชิ จะว่าไปเหมือนเอมเป็นหมอที่กำลังรักษาพี่อาชิเลย"
"แล้วเธอจะเป็นหมอที่คอยรักษาฉันไปตลอดชีวิตหรือเปล่า"
"เป็นสิ ถ้าพี่อาชิต้องการ ถ้าพี่อาชิบาดเจ็บเอมก็จะเป็นคนรักษาให้พี่อาชิเอง แต่เอมไม่อยากทำแผลให้พี่อาชิเลย"
"ทำไม"
"ก็เอมไม่อยากเห็นพี่อาชิเจ็บยังไงล่ะ เสร็จแล้วค่ะ ระวังอย่าให้แผลโดนน้ำนะคะ มันจะหายช้า"
"เธอจะเป็นหมอเพียงคนเดียวของฉัน"
- ผู้เขียน
