“พาไปไหนเหรอคะ?”
“พาไปจากห้องนี้ ป้าก็รู้ว่าไอ้ณเพชรมันเป็นคนยังไง?” ผมบอกแม่บ้านตัวเองอย่างอารมณ์เสีย ทำไมต้องถามเยอะแยะน่ารำคาญด้วยวะ แม่ง! วันนี้มีแต่คนไม่ได้ดั่งใจ
“อ้อ แต่ป้าว่าคุณณเพชรนิสัยดีกว่าคุณโซลอีกนะคะ”
ได้ยินแบบนั้นผมก็โยนผ้าขนหนูไปที่โต๊ะทันที ก่อนที่จะเหลียวไปมองคนที่ยืนอยู่ด้วยสายตาเรียบนิ่ง
“ป้าทิพย์... ผมสั่งอะไรก็ควรไปทำครับ”
“ค่ะ ๆ ไปก็ไป”
แล้วป้าทิพย์ก็ไปเคาะห้องยัยใบผัก ก่อนจะพูดรบเร้าให้ยัยนั่นออกมาจากห้องจนได้ แน่นอนว่าเธอมองผมสลับกับป้าทิพย์ด้วยความสงสัย แต่สุดท้าย...
ก็ยอมออกไปแต่โดยดี เหอะ! คงจะคิดว่าดีกว่าอยู่กับผมสองต่อสองสินะ
แต่เมื่อสองคนนั้นเดินไปถึงประตูเตรียมจะเปิดออกไป
‘ปิ๊งป่อง’ ครับ เสียงกริ่งหน้าห้องก็ดังขึ้น! และป้าทิพย์ก็มองหน้าผมทันที
“คุณโซลคะ คุณณเพชรมาแล้วค่ะ” กูว่าแล้วไง ผมเซ็งมากจนหลับตาลงและผ่อนลมหายใจออกมาเบา ๆ แต่เมื่อจะหันไปบอกใ
