EPISODE 02(1)
761 คำ
หลายวันต่อมา
“เดี๋ยววันนี้ฉันเลยไปรับเด็ก ๆ นะ” ฉันบอกกับมิ้น วันนี้ฉันจะออกไปเดินซื้อของที่ห้าง ของใช้ที่จำเป็นหมดค่ะ จะสั่งออนไลน์ก็ไม่สะดวกบางอย่างต้องมาเลือกเองถึงจะถูกใจ
“อ่า ๆ ฝากด้วยนะ เดี๋ยวเคลียร์งานรอ” มิ้นกำลังหัวหมุนกับงานบัญชีของบ้านไร่อุ่นรัก ต้องเล่าว่านินจาเอ่ยชวนเราสองคนร่วมลงทุน แล้วช่วยกันบริหารจัดการ ก็ดูแลงานในไร่ ดอกไม้ต้นไม้นานาพรรณ มีการทำชากุหลาบ และอีกหลายอย่าง ทุกอย่างดำเนินไปได้ด้วยดีค่ะ กิจการกำลังรุ่งเรือง วันนี้นินจาก็เลยถือโอกาสไปแสวงหาความสุขทางกาย วันนี้เป็นวันของนินจา หนึ่งอาทิตย์จะมีหนึ่งวันที่นินจาจะออกไปข้างนอกเพื่อให้เวลากับตัวเอง
@ห้างสรรพสินค้า
หลังจากที่คิดเงินเรียบร้อย ฉันเดินเอาของมาไว้ที่รถ และคิดเอาไว้ว่าจะกลับเข้าไปซื้อของทานเล่นมาให้เด็ก ๆ ที่กำลังจะเลิกเรียนในอีกไม่ช้า
หมับ! ระหว่างนั้นเองมีใครบางคนจับรั้งข้อมือของฉันให้ดึงให้หันหน้าไปสบตากับเขา เขาคนนี้ใส่ฮู้ดคลุมหัว ใส่แมส ทั้งใบหน้าฉันเห็นแค่ดวงตาของเขา ดวงตาคู่สวยที่เห็นก็รู้แล้วว่าเป็นใคร
เขาจับจ้องฉันทุกกระเบียดนิ้วก่อนจะดึงฉันเข้าไปโอบกอด “เจอจนได้ คิดถึงมากรู้ไหม”
น้ำเสียงของเขาคนนี้ยังมีผลต่อการเต้นของหัวใจฉันเป็นอย่างดี ฉันพูดไม่ออก ไม่คิดว่าจะเจอ หกปีไม่เคยเจอ ทำไมวันนี้ถึงมาเจอกันได้
ทิกเกอร์ผละกอด สำรวจใบหน้าของฉันอีกรอบ “เกอร์พักอยู่โรงแรมไม่ไกลจากตรงนี้ เราไปคุยกันได้ไหม เกิดอะไรขึ้น ทำไมทิชาต้องทิ้งเกอร์ด้วย ทำไมถึงทำแบบนั้นไหนว่าเรารักกัน ถ้าเป็นเรื่องที่เราทะเลาะกันวันนั้นเกอร์ขอโทษ”
“ไม่จำเป็น เราไม่มีอะไรต้องคุยกัน” ไม่มีอะไรจะต้องคุยกับคนที่กำลังจะเป็นเจ้าบ่าวและเป็นพ่อของเด็กในท้องดาราสาวคนนั้น
“ทิชา…”
“ปล่อยมือด้วย” ฉันพยายามแกะมือออก แต่แกะเท่าไหร่ก็แกะไม่ออก
“ไม่ เรามีเรื่องต้องคุยกัน” เขาจับข้อมือฉันแน่นกว่าเดิม ดวงตาดุดันเผยขึ้นอย่างชัดเจน เวลาโกรธทิกเกอร์เป็นแบบนี้เสมอ และอีกนิดเขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ถ้ายิ่งยื้อฉันจะไปรับลูกไม่ทัน
“ขับนำไปสิ เดี๋ยวขับตาม”
“เกอร์ไม่โง่นะทิชา เลือกมาจะเอารถเกอร์ไปหรือจะไปรถทิชา”
“รถคุณค่ะ” ไปรถฉันไม่ได้ ภายในรถมีแต่ของเล่นเด็กทั้งสามคน คนที่จะแต่งงานแล้วและกำลังมีลูกกับผู้หญิงที่มีชื่อเสียง มีครอบครัวที่น่ารัก ฉันกับลูก ๆ ของฉันจะไม่เข้าไปเป็นส่วนเกินในชีวิตของใครอีก
“งั้นก็ตามมา” ฉันเดินตามเขามาเงียบ ๆ เว้นระยะห่างพอสมควร กลัวเผื่อใครจำเขาได้แล้วแอบถ่ายลงโซเชียลจะเกิดความวุ่นวาย
ระหว่างเดินตามทิกเกอร์ ฉันได้ยกโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหามิ้น คงต้องเป็นมิ้นที่ไปรับเด็ก ๆ แทนเพราะฉันไม่ว่าง กว่าจะเคลียร์กันรู้เรื่องไม่รู้ว่าจะนานแค่ไหน
(ว่าไงทิชา)
“เออ ธุระยังไม่เสร็จ”
(ให้ฉันไปรับเด็ก ๆ เหรอ)
“ใช่ ๆ”
(แกแปลก ๆ นะเนี่ย)
“ยังไงจัดการให้ด้วยนะ แล้วเจอกัน” ฉันพูดแค่นั้นแล้วกดวาง ถ้าพูดอะไรมากกว่านี้ ทิกเกอร์ที่ยืนอยู่ข้างรถ BMW Z4 สีแดง อาจจะได้ยิน ถ้าเขาสงสัยอะไรสักอย่างเขาจะไม่ใช่คนโง่
ฉันเปิดประตูเข้ามานั่งภายในรถสปอร์ตของเขา ตัวเขาทำตามฝันได้หลาย ๆ อย่าง โดยเฉพาะรถสปอร์ตที่เคยบ่นว่าอยากจะได้มาก ๆ
น่าเจ็บใจที่ตัวฉันยังเฉิ่มเชยเพราะทุกวันมัวยุ่งอยู่กับงาน ขลุกแต่อยู่กับลูก ไม่มีการพัฒนาเกิดขึ้นเผลอ ๆ อาจจะเชยกว่าเดิมด้วย
และน่าเจ็บใจ ไม่เจอกันมาตั้ง 6 ปี มาเจอตอนนี้ทำไมกัน เราสองคนไม่ควรเจอกันอีกแล้ว ไม่ควรเจอกันเลย
- ผู้เขียน
