เด็กของเฮีย

ทิ้งศักดิ์ศรี

"...คำว่าผู้หญิงของฉัน จากปากของฉัน หวังว่ามันคงทำให้เธอสบายใจ"

แกร๊กก~

"ฟันแล้วทิ้งมากกว่าไหม!"

เสียงบุคคลที่สามที่ดึงขึ้นมาใหม่ ส่งผลให้ฉันสะดุ้งสุดแรง สองแขนรวบกอดลำคอหนาแน่น เพียงเพื่อหวังปิดบังอำพรางเรือนร่างของตัวเองจากใครอีกคน จากนั้นไม่นาน คนที่อยู่กับฉันภายในอ่าง ก็เอียงหน้าไปมองบุคคลที่พึ่งเปิดประตูเข้ามา

"ใครอนุญาตให้มึงเข้ามาวะ!"

"ไม่มีใครอนุญาตกูทั้งนั้น แล้วหากกูไม่เข้ามา กูก็คงไม่รู้ ว่ามึงเอาผู้หญิงมานอนที่บ้าน!"

ฉันสะอึกทันทีกับคำที่ได้ฟัง ก็อย่างว่า สถานการณ์ในตอนนี้ ไม่มีทางอื่นที่คนจะคิดไปได้จริงๆ

"ที่ผับกู มีผู้หญิงให้มึงเลือกกินตั้งมากมาย กูก็ไม่เคยเห็นมึงพาใครมานอนที่บ้าน คนนี้มึงจริงจัง?"

ผู้มาใหม่เลิกคิ้วถาม สายตาแอบพินิจมองหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดของเพื่อนรัก แม้ไม่ได้เห็นรูปร่าง หากแต่เห็นเพียงเสี้ยวใบหน้าก็รู้ว่าสวยมาก แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่า สวยกว่านี้เพื่อนเขาจะไม่เคยเจอ

"เขาไม่ได้เหมือนผู้หญิงพวกนั้น มึงออกไปก่อน!"

"ไม่เหมือนผู้หญิงพวกนั้น และมึงก็ไม่ได้จะฟันแล้วทิ้งว่างั้น?"

"กูบอกให้มึงออกไป!"

"คนอย่างมึงน่ะเหรอ ที่จะไม่ฟันแล้วทิ้ง คำพูดลมๆแล้งๆ ไม่มีจริง!"

คำพูดของผู้ชายหน้าตาดีที่เข้ามาใหม่ ส่งผลให้มือเรียวกำเข้าหากันแน่น ฉันแทบไม่กล้ามองสบตากับผู้ชายคนนั้นด้วยซ้ำ และฉันก็ไม่ควรรู้สึกอะไรกับคำพูดของผู้ชายคนนั้น แต่หากความจริงแล้ว ฉันใจสั่น หัวใจคล้ายถูกบีบรัดจนมันเจ็บไปหมด

"เสนอหน้าเข้ามาถึงห้องกู แล้วมึงยังจะพูดมากอีกเหรอวะ ออกไปก่อน เดี๋ยวกูตามออกไป!"

ผู้ชายที่นั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำด้วยกันกับฉันบอกออกไปด้วยน้ำเสียงติดความรำคาญ แน่นอนว่ามันต้องเป็นแบบนั้น เพราะทั้งร่างของฉันและเขา ไม่มีเสื้อผ้าเลยสักชิ้น ทุกอย่างบนเรือนร่างของฉันและเขา ถูกปกปิดด้วยฟองสบู่ที่ลอยอยู่เหนือน้ำเท่านั้น

"มึงนั่นแหละ ต้องลุกขึ้นมาแล้วออกไปกับกู!"

"ไอ้สัส ยัยนี่เป็นเด็กกู นี่คนของกู กูจะทำอะไรกับคนของกูก็ได้ หรือมึงคิดว่ากูจะไล่มึงออกไป แล้วสานต่อเหตุการณ์เมื่อกี้หรือไง!"

"..." เขาเงียบ แต่ไม่ยอมเดินออกไป

"กูโป๊ มึงจะให้กูลุกว่างั้น?"

"ถ้ามึงไม่ลุกออกมา แล้วออกจากห้องไปพร้อมกู ก็ให้ผู้หญิงเป็นฝ่ายลุกก็แล้วกัน!"

"เสือกฉิบหาย!"

เขาว่าอย่างไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่ มือหนาดันร่างของฉันออกห่าง หางตาเหลือบมาสำรวจร่างของฉันเพียงนิด และเขาก็เลือกที่จะหยัดกายลุกจากอ่างทันที โดยที่ร่างกายเขาไม่มีอะไรปกปิดเลย

"ออกไป!"

เจ้าของบ้านหันไปตะคอกใส่ผู้ชายคนนั้น เมื่อเขามองมาที่ฉัน แต่ทว่าเขากลับไม่สนใจ และหยุดสายตาที่ฉันอย่างเดิม

"หากมีเหตุผลในสิ่งที่กำลังทำ ก็ห้ามใจเอาไว้ อย่ารักผู้ชายแบบไอ้ภาคย์ เพราะคนอย่างมันไม่เคยรักใครจริง!"

ฉันรับฟังสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นพูดออกมาด้วยหัวใจที่เต้นแรง ฉันไม่เคยมีความรัก ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำ หากได้รัก ความรู้สึกมันจะเป็นแบบไหน ความรักแบบฉาบฉวย มันจะจีรังเหมือนความรักที่ฉันมีต่อพ่อไหม หากมันเป็นแบบนั้น ฉันมองว่า มันไม่ได้ผิดอะไร

"มึงควรหุบปาก แล้วออกจากห้องกูไป!"

"ไอ้สัส ถุงยางมึงก็ไม่ใส่ ต้องให้กูสอนเรื่องความปลอดภัยกับมึงอีกกี่ครั้ง!"

เสียงผู้ชายคนนั้นโวยวายอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้ พวกเขาหันไปเถียงกันเอง

"กูขอให้มึงสอนว่างั้น?"

"เหอะ ถ้าอยากนั้น อยากได้โรคหรืออยากได้ลูกก็เลือกเอา!"

ฉันหลับตาลงพร้อมกับมือที่กำเข้าหากันแน่น แม้ไม่เคยมีแฟน แต่ไม่ได้เด็กพอที่จะไม่เข้าใจในสิ่งที่พวกเขากำลังพูดมันออกมา

ชีวิตนี้ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะไร้ค่า จนต้องมีผู้ชายมาเถียงกันในเรื่องที่เกี่ยวข้องกับฉันแบบนี้

ปัง!

เสียงปิดประตูห้องน้ำดังขึ้น เมื่อผู้ชายที่เป็นบุคคลที่สาม เป็นฝ่ายเดินออกไป

"แต่งตัวเถอะ ไปอาบน้ำ แล้วรอฉันที่ห้อง!"

เขาเพียงแต่หันมาออกคำสั่ง ก่อนจะเดินไปคว้าชุดคุมอาบน้ำมาสวมใส่ พลางถืออีกตัวมาวางไว้สำหรับฉัน จากนั้นเขาก็เลือกเดินออกไป

น้ำตาเม็ดโตรินไหล ฟันสวยคมบดเข้าหากันแน่น โกรธแค้นในโชคชะตา ในขณะที่มือบางภายใต้อ่างอาบน้ำ บีบทึ้งที่ขาตัวเองสุดแรง

เพียงแค่ได้ยินในสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นพูดฉันก็เจ็บใจ โกรธตัวเองที่ไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้ หากแม้พยายามคิดที่จะถอดใจ แล้วเดินถอยออกมาหาทางใหม่ แล้วทางไหนล่ะ ที่ฉันมีสิทธิ์เลือกได้ เงินทองไม่ใช่ของที่หาได้ง่ายๆ ฉันยอมสู้ตาย เพื่อให้ผู้ชายเพียงคนเดียวที่สำคัญที่สุดในชีวิตอย่างพ่อปลอดภัย ฉันยอมสู้เพื่อท่านสุดใจ หากแต่ฉันไม่มีเวลา ไม่มีโอกาสได้สู้เท่านั้นเอง

การพนันเป็นของร้อน ใครที่หลุดเข้าไปในภวังค์ของมัน ชีวิตมันก็มีแต่ฉิบหาย ฉันไม่สามารถดิ้นรนเพื่อรักษาศักดิ์ศรีที่มีได้ หากฉันรักษาศักดิ์ศรีที่มี จุดจบของบิดาของฉันหรือแม้แต่ฉัน ก็คงตาย

แล้วหากต้องตาย แลกกับการมีศักดิ์ศรี ฉันคงเลือกทิ้งศักดิ์ศรีเพื่อมีชีวิตอยู่ต่อไป หากมีใครมองว่าฉันไร้ค่า ไร้ศักดิ์ศรี ฉันก็คงต้องเลือกที่จะไม่แคร์ เพราะชีวิตนี้ฉันมีแค่พ่อ หากมีศักดิ์ศรีไม่มีพ่อ ฉันก็คงต้องมีศักดิ์ศรีอย่างคนที่ไม่มีความสุข

ตีสี่..

เป็นคืนแรกที่ฉันนอนไม่หลับ ไม่ใช่ว่ารอ หากแต่ไม่สามารถข่มตาให้หลับได้

แกร๊กก~

เสียงปลดล็อคประตูที่ดังขึ้นมา ผลักให้ฉันตื่นจากภวังค์ และฉันก็มองไปยังบุคคลที่เข้ามาใหม่ทันที

ดวงตาคมเฉียบจ้องมองมาที่ฉันนิ่ง ก่อนที่ขายาวมั่นคงจะก้าวเข้ามาหา

"ของเธอ"

เขาว่าขึ้นมา พร้อมยื่นกระดาษแผ่นขนาดกับเมื่อช่วงเย็นให้ฉัน จำนวนเงินบนกระดาษที่เรียกว่าเช็คแผ่นนั้น มีมูลค่าสูงถึงสิบล้าน หัวใจของฉันคล้ายถูกบีบรัดแน่น ยอมรับว่าจำนวนเงินมันทำให้ฉันตื่นเต้น กลับกัน มันทำให้ฉันใจหายวาบเช่นกัน

ตื่นเต้น ที่ฉันจะมีเงินใช้หนี้ครึ่งหนึ่ง ใจหาย เพียงแค่นึกได้ ว่าฉันกำลังใช้ร่างกายแลกเงินเต็มตัว

"สิบล้าน แลกกับการที่เธอต้องเป็นของฉัน!"

เขายัดมันใส่มือฉัน และเดินเข้ามาประชิดตัวฉัน ซึ่งนั่งอยู่ที่ปลายเตียงทันที ต้นขาแกร่ง แทรกเข้ามาตรงกลางหว่างขาของฉัน ส่งผลให้กระโปรงชุดนอนเลิกร่นสูง เช่นเดียวกับท่อนแขนแกร่ง ที่สวมกอดร่างของฉัน ส่งผลให้ปลายจมูกของฉัน สัมผัสกับเสื้อของเขา จนได้กลิ่นหอมจากเรือนกายและน้ำยาซักเสื้อผ้าแบบดีที่เขาใช้อย่างชัดเจน

"หากหนูรับเงินที่คุณให้ รับข้อเสนอที่คุณให้ หนูไม่ผิดอะไรใช่ไหมคะ ในเมื่อหนูขอทำงานบ้านคุณก็ไม่ให้ทำ งานอย่างอื่นคุณก็ไม่ให้ทำ คุณเป็นฝ่ายยื่นข้อเสนอให้หนูเอง"

ฉันเหลือบตามองเช็คเงินสดเพียงนิด มือข้างหนึ่งกำชายกระโปรงชุดนอนของตัวเองแน่น ยอมรับว่าน้ำตาเกือบคลอหน่วยออกมา

"แค่เป็นเด็กดีของฉัน เธอไม่ผิดอะไรทั้งนั้น"

"คุณเลือกเองนะคะที่จะให้หนูเป็นแบบนี้ คุณเป็นฝ่ายลิขิตให้ชีวิตของหนูเป็นแบบนี้"

"เธอไม่เต็มใจ?"

เขาดันร่างของฉันออกห่างเพียงนิด พลางหรี่ตามองมาที่ฉัน

"หนูไม่มีทางเลือกนี่คะ พ่อหนูเป็นหนี้ หนูไม่มีเงินใช้หนี้ บางที ถึงหนูไม่เลือกทางนี้ หนูก็ต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้อยู่ดี หากคนพวกนั้นเอาตัวหนูไปขายขัดดอก หนูไม่มีทางเลือกหรอกค่ะ หนูคงจะได้แต่ภาวนา ภาวนาให้คุณเป็นคนดีอยู่บ้าง ขอให้คุณทำตามที่รับปาก คือดูแลพ่อของหนูให้ปลอดภัย และไม่กลับไปยุ่งกับการพนันอีกครั้ง และหวังว่าคุณจะคืนอิสระภาพให้หนู หากวันหนึ่ง หนูมีเงินใช้หนี้ครบจริงๆ"

เขาคลี่ยิ้มเมื่อได้ยินแบบนั้น ยอมรับว่าแอบคิด ว่าเธอฉลาดมากกว่าที่คิด

"ฉันไม่โกงอยู่แล้ว ใช้หนี้ครบเมื่อไหร่ จะคืนอิสระภาพให้ เห็นกันอยู่ว่าฉันคนจริงแค่ไหน บอกว่าจะให้สิบล้าน ฉันก็เซ็นให้ ไม่ปล่อยข้ามวันด้วยซ้ำ"

นิ้วเรียวเกลี่ยไปตามใบหน้างดงาม คนอย่างเขา ไม่เคยลงทุนกับผู้หญิงที่อยากลากขึ้นเตียงแบบนี้เลยด้วยซ้ำ เธอเป็นคนแรกที่เขาทำแบบนั้น แปลกดีที่กล้าโปรยเงินยี่สิบล้านเล่นๆ เพียงแค่เห็นใบหน้าซื่อๆแล้วติดใจ

"ปกติคุณก็ให้เงินผู้หญิงคนอื่นแบบนี้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะ ผู้ชายคนนั้นที่โผล่เข้ามาในห้องของคุณ เป็นคนพูดเอง แล้วเรื่องที่คุณไม่เคยพาผู้หญิงคนอื่นเข้าบ้าน ให้หนูออกไปอยู่ข้างนอกก็ได้ หาบ้านเช่าเล็กๆให้หนูอยู่ก็ได้ หนูสัญญาว่าหนูจะไม่หนีไปไหน"

"หึ.." เขาหัวเราะในลำคอออกมาเบาๆ แล้วเคลื่อนริมฝีปากมาจูบที่ขมับของฉันทันที

"ฉันไม่เคยกลัวว่าใครจะหนีไปจากฉัน หากคนที่หนีไป เป็นคนที่ฉันต้องการ ฉันสาบานว่าฉันจะพลิกแผ่นดินเพื่อตามหาคนๆนั้นให้เจอ"

"อึก.." ฉันกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ น้ำเสียงที่เหมือนไม่จริงจัง ทว่าแฝงความดุดันอยู่ด้านใน ส่งผลให้ฉันใจสั่นแบบที่ไม่เคยเป็น

"หนูไม่หนีหรอกค่ะ หนูจะเป็นเด็กดีของเฮียนะคะ"

ฉันกระพริบตาถี่ๆ เพื่อขับไล่น้ำตาที่คลอหน่วยออกมา ท่อนแขนสั่นเทาเคลื่อนไปสวมกอดเอวสอบของคนที่ยืนแนบชิดเอาไว้ ก่อนจะซบใบหน้าเข้ากับร่างของเขาทันที

หากสิ่งที่เขาต้องการ คือแบบนี้ ฉันก็จะทำแบบนี้ จนกว่าเขาจะปล่อยฉันไป..