"อวดดี ..อวดดีให้มันตลอดก็แล้วกัน อย่ามาร้องขอความช่วยเหลือจากกูก็แล้วกัน!"
เสียงร้องตะโกนดังก้องไปทั่วทั้งห้องโถง ซึ่งแน่นอนว่าฉันไม่คิดที่จะสนอะไรทั้งนั้น สิ่งที่ฉันต้องการจะพูด ฉันพูดออกไปแล้ว และไม่คิดที่จะกลับไปพูดอะไรอีกทั้งนั้น สำหรับฉัน ทุกอย่างมันค่อนข้างที่จะชัดเจน และมันจบแล้วจริงๆ
เที่ยงคืนกว่า ไม่ใช่เวลาที่ฉันจะออกไปโดยไม่มีจุดหมาย ฉันเดินออกมาจากบ้านหลังใหญ่ โดยไม่รีบร้อนอะไร รู้ดีว่าแถวหมู่บ้านที่เฮียภาคย์อยู่ ระบบความปลอดภัยดีมาก หากฉันหาแท็กซี่จากแถวนี้ แล้วคนขับคิดที่จะทำอันตรายต่อฉัน ทุกอย่างมันคงไม่ง่ายขนาดนั้นเช่นกัน
ฉันยื่นธนบัตรแบงค์สีม่วงให้แก่คนขับแท็กซี่ ก่อนที่จะเอ่ยคำว่าไม่ต้องทอนออกมา มือเรียวคว้าถุงกระดาษหลายใบที่ฉันให้แท็กซี่จอดแวะให้และบอกให้คอยระหว่างซื้อสิ่งของเหล่านี้ ก่อนจะก้าวขาลงจากรถแล้วเดินเข้าไปด้านในโดยไม่คิดที่จะหันหลังกลับไปอีกเลย
"ค้างคืนค่
