Chartchanok Part
คำพูดของเฮียภาคย์ที่เอ่ยกับฉันตอนมาส่งที่มหาวิทยาลัย ยังวนเวียนอยู่ในหัวของฉันซ้ำๆ พลางหยิบบัตรเครดิตสีดำวาบวับออกมาจากกระเป๋า สิ่งที่เขาให้ ฉันสามารถเอามาใช้หนี้เขาเลยก็ได้ หากแต่คำพูดของเขาระหว่างที่ยื่นสิ่งนี้ให้ มันก็ยังวนเวียนอยู่ในหัวของฉันเช่นกัน
'ใช้หนี้ครบทุกบาททุกสตางค์เมื่อไหร่ เธอก็มีสิทธิ์ไปจากฉัน ความจริงที่ฉันให้ เพียงแค่อยากให้เอาไว้ซื้อของที่อยากได้ กระเป๋า เครื่องสำอาง เสื้อผ้า รองเท้า สิ่งของที่ผู้หญิงทุกคนชอบซื้อ แต่ถ้าเธอจะใช้เงินของฉัน ใช้หนี้ฉัน เพื่อให้ได้ไปจากฉันไวๆ มันก็แล้วแต่เธอ..'
ฉันกัดปากตัวเองแน่น เมื่อคำพูดนั้นวนเวียนเข้ามาในหัวซ้ำๆ ฉันกดโทรศัพท์มือถือ ซึ่งเป็นหมายเลขคนสำคัญ ซึ่งจากนั้นไม่นาน คนทางปลายสายก็กดรับในเวลาต่อมา
(ฮัลโหล..) หัวใจของฉันพองโตขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเสียงปลายสายตอบรับ เฮียภาคย์ทำตามที่รับปากไว้กับฉัน คือฉันสามารถโทร
