"ขอโทษที่ตั้งคำถามงี่เง่าค่ะ หนูจะจำเอาไว้ ว่าหนูไม่มีสิทธิ์ตั้งคำถามแบบนั้น"
ฉันผลุบตามองต่ำ ก่อนที่ความตกใจจะแทรกผ่าน เมื่อข้อมือของฉันจะถูกกระชากกระทันหันอย่างแรง จนกระทั่งช้อนที่อยู่ในมือร่วงสู่พื้นจนส่งเสียงดัง
"อ๊ะ.."
เจ้าของการกระทำรวบร่างของฉันให้ไปนั่งเกยทับอยู่บนหน้าตักแกร่ง ความใกล้ชิดส่งผลให้ลมหายใจของเราเป่ารดกัน
"ฉันไม่เคยไว้ใจใครเพียงเพราะคำพูดเท่านั้น ความไว้ใจ ต้องเกิดมาจากรากฐานของความซื่อสัตย์ ส่วนความซื่อสัตย์ หากอีกฝ่ายคิดแบบนั้นจริงๆ ฉันจะเห็นมันด้วยตัวของฉันเอง"
มือหนาจับยึดที่ปลายคางของฉันให้มองสบตา ในขณะที่ท่อนแขนแกร่ง กอดรัดที่เอวคอดกิ่วของฉันแน่น
"อยากให้ฉันไว้ใจ เธอทำอะไรให้ฉันไว้ใจบ้าง"
เพราะเราสบตากัน และน้ำเสียงที่เปล่งออกมาอย่างดุดัน มันทำให้ฉันใจสั่น ความใกล้ชิด ทำให้ฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนนั่นอย่างชัดเจน
"หนูให้ทุกอย่างที่หนูมีแล้วนี่คะ"
