"คุณคะ ..คุณณัฐภาคย์ไม่ใช่คนที่ใจร้ายถึงขนาดนั้นนะคะ"
ป้าแม่บ้านรั้งมือของฉันไปจับ มือที่มีริ้วรอยตามอายุเคลื่อนมาสัมผัสที่ใบหน้าของฉันอย่างอ่อนโยน ส่งผลให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว
"หากเขาไม่ใจร้ายแบบที่ป้าว่า หนูหวังว่าเขาจะยอมรับฟังข้อเสนอของหนูนะคะ หนูทราบดีว่าหนูเห็นแก่ตัวและไร้ค่าที่เลือกทำแบบนี้ตั้งแต่ทีแรก แต่ตอนนี้หนูเริ่มจะรู้ซึ้งดีแล้ว หนูอยากเลือกทางของหนูเอง ทางเดินที่ไม่ต้องเป็นเด็กของใคร"
ป้าแม่บ้านรั้งร่างของฉันเข้าไปกอดเอาไว้ ซึ่งฉันยอมกอดตอบ เพียงเพราะได้มาเจอคนที่เข้าใจ ก่อนที่สายตาของฉันจะปะทะเข้ากับร่างสูงโปร่งดูดีที่ยืนมองมาที่ฉัน
ซึ่งฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขามาอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ได้ยินประโยคนั้น คำว่าอะไร หรือคำพูดไหนบ้าง..
"ฉันจะพาเธอไปหาหมอ"
เฮียภาคย์เอ่ยขึ้น หลังจากที่ฉันผละออกมาจากป้าแม่บ้าน
"ไม่ต้องหรอกค่ะ วันนี้ฉันมีสอบจริงๆ"
"แต่นี่มันส
