ตอนที่1
1135 คำ
ตอนที่ 1 เหนืออินทรี
ยี่หวา ถอนหายใจออกมาเป็นรอบที่ร้อย เธอไม่คิดเลยว่าการกลับบ้านเพื่อหนีปัญหาจากกรุงเทพ เธอจะต้องมาเจอปัญหาที่น่ารำคาญยิ่งกว่ามากมายถึงเพียงนี้
เริ่มจากเรื่อง สอนพิเศษแทนน้องสาวฝาแฝดที่ไปเที่ยวแล้วดันไม่สามารถกลับประเทศได้ทันกำหนดวันสอน แล้วตอนนี้เธอยังต้องมานั่งอยู่ในร้านสูทแบรนด์ดังเพื่อชดใช้ค่าเสียหายให้กับผู้ชายตัวโตที่เธอดันไปทำกาแฟหกใส่เสื้อเขาอีก
นี่สินะที่เขาเรียกว่า หนึ่งวันพันเหตุการณ์
“คุณผู้หญิงรับน้ำอะไรดีคะ”
พนักงานเข้ามาสอบถามซึ่งยี่หวาก็ตอบปฏิเสธกลับไปทันที ตอนนี้เธอไม่ได้มีอารมณ์มานั่งใจเย็น ดื่มอะไรทั้งนั้น
เธอต้องการจัดการเรื่องตรงหน้าให้จบ และกลับไปพักผ่อนที่บ้านเสียที
“ไม่รับค่ะ”
ยี่หวาชะเง้อคอมองหาชายหนุ่มที่ลากเธอมาถึงที่นี่ แต่ตัวเองกลับหายเข้าไปด้านใน นานสองนาน
“เอ่อ รบกวนไปตามผู้ชายคนนั้นมาหน่อยได้ไหมคะ” เธอหันไปบอกกับพนักงาน
“คุณผู้หญิงหมายถึงคุณอินทรีเหรอคะ”
พนักงานถามกลับ ซึ่งยี่หวาเองไม่สามารถยืนยันได้เพราะเธอเองก็ไม่ทราบชื่อของชายคนนั้นเหมือนกัน
ไม่ทันได้รู้จักชื่อก็โดนลากมารับผิดชอบถึงที่นี่แล้ว
“ไม่เป็นไรค่ะ ช่างเถอะ”
ยี่หวาพยายามทำให้ตัวเองใจเย็นลง เอนหลังพิงพนักโซฟา และบอกกับตัวเองว่าหากอีกสิบนาที ผู้ชายคนนั้นยังไม่ออกมา
เธอจะกลับ! คนอย่างยี่หวา ดาราสาวชื่อดังเจ้าของฉายานางพญาแห่งวงการบันเทิงอย่างเธอ ไม่จำเป็นต้องมาเสียเวลาเพราะเรื่องอะไรแบบนี้เสียหน่อย
“คุณผู้หญิง คุณอินทรีเชิญเข้าไปด้านในครับ”
ผู้ชายท่าทางทะมัดทะแมงคนหนึ่งเดินเข้ามาเชิญยี่หวา คิ้วสวยเลิกขึ้นเล็กน้อย แปลกใจที่อินทรีไม่ยอมออกมาเองแต่ด้วยความอยากให้ทุกอย่างรีบจบโดยเร็ว เธอจึงเดินตามไปโดยไม่ถามอะไรให้มากความ
ประตูเชื่อมทางด้านหลังร้านสูท เชื่อมไปยังทางเดินยาวทางด้านหลัง และมีห้องเรียงกันอยู่ประมาณห้าห้อง ภายในถูกตกแต่งอย่างหรูหราแลดูลึกลับอย่างไรชอบกล
“คุณจะพาฉันไปไหนกันแน่คะ”
“คุณอินทรีรอคุณผู้หญิงอยู่ที่ห้องลองเสื้อด้านในครับ”
“ห้องพวกนี้คือห้องลองเสื้อสินะ”
ยี่หวามองไปรอบบริเวณ เธอเองเคยซื้อเสื้อผ้าแบรนด์ดังมามากมายแต่ไม่เคยเห็นที่ไหน มีห้องลองหรูหรา และอลังการขนาดนี้มาก่อนเลย คงสำหรับพวกลูกค้าวีวีไอพีโดยเฉพาะ พวกที่ไม่ได้มีแค่เงินแต่มีเส้นสาย และอำนาจด้วย
----
“เสียดาย นายไม่ว่างแล้ว ไม่อย่างนั้นเราจะได้คุยกันต่อ”
“วันหลังแล้วกัน”
สองหนุ่มเดินออกมาจากห้องลองเสื้อที่ยี่หวาต้องเข้าไป ชายชุดดำที่เดินนำยี่หวามา หยุดยืนเพื่อรักษาระยะห่างกับทั้งคู่ทำให้
ยี่หวาต้องหยุดไปด้วย
“ตามใจนายละกัน”
ผู้ชายในชุดสูทสีน้ำเงิน บอกลาอินทรีแล้วหันหลังเพื่อจะเดินออกไปแต่แล้วต้องหยุดชะงักเมื่อเจอเข้ากับยี่หวา
ชายหนุ่มตาโต พร้อมส่งยิ้มกว้างให้ยี่หวา เอ่ยทักทายเธออย่างคนอัธยาศัยดี
“สวัสดีครับ ผมดีแลน ไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงคือ…”
ยี่หวามองชายหนุ่มตรงหน้า เขาคนนี้มีหน้าตาหล่อ สะอาดสะอ้าน การแต่งกายแลเนี้ยบไปทุกส่วนแต่รอยยิ้มและการพูดจา เดาได้ไม่ยากเลยว่าเป็นเพลย์บอยตัวพ่อ ยี่หวาเลือกจะยิ้มตอบกลับแล้วตอบคำถามด้วยคำตอบที่ทำเอาทิวเขาไปไม่เป็น
“ฉันคือคนที่ต้องมารับผิดชอบค่าเสียหายของเสื้อตาทึ่มคนหนึ่งค่ะ”
“ตะ…ตาทึ่มเหรอครับ”
ดีแลนยิ้มแหย ๆ เขาหันไปมองอินทรีซึ่งยังคงยืนกอดอกมองมาด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง
แม้จะยังไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใครแต่เดาได้ไม่ยากว่า เธอคนนี้ไม่ธรรมดา
“ค่ะ พอดีฉันไม่อยากเสียเวลา รบกวนคุณหลีกทางได้ไหมคะ”
“เอ่อ ได้ครับ”
ท่าทางหยิ่ง และรอยยิ้มราวกับนางพญาของเธอนั้นทำให้ดีแลนหลีกทางให้เธออย่างรวดเร็ว ยิ่งไปกว่านั้น ดีแลนยังต้องตกใจกว่าเดิมเมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูดกับอินทรี
“ฉันให้เวลาคุณอีกแค่ 5 นาที ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น”
ยี่หวาพูดขึ้น ใบหน้าสวยยังคงความหยิ่งยโส บรรยากาศรอบข้างเงียบสนิท ดีแลนและลูกน้องของอินทรียืนมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยใจไม่ดีนัก กลัวว่าอินทรีจะโกรธ แล้วเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมา
“เร็วสิคะ จะยืนนิ่งอยู่ทำไม”
ยี่หวาหันมาเร่ง แล้วเดินแทรกเข้าไปในห้องลองซึ่งอินทรีก็เดินตามเข้าไปโดยไม่ตอบโต้อะไร
นั่นทำให้ดีแลนเลิกคิ้วแปลกใจ ปกติไม่เคยมีใครกล้าพูดแบบนี้กับอินทรีเลย จำได้ว่าคนล่าสุดที่ขึ้นเสียงใส่อินทรี ตอนนี้นอนคุยกับรากมะม่วงไปเรียบร้อยแล้ว
“สาวสวยคนนั้นใครอะ” ดีแลนหันไปถามคนสนิทของอินทรี
“ผมเองก็ไม่ทราบครับคุณดีแลน”
“เรื่องนี้ต้องขยาย”
ดีแลนเปรียบเสมือนนักข่าวประจำกลุ่ม หากต้องการรู้เรื่องอะไรสามารถถามเขาได้ และหากเรื่องไหนที่เขารู้ นั่นหมายความว่าคนอื่นจะรู้เช่นกัน
ดีแลนแอบถ่ายรูปทางด้านหลังของอินทรี และติดแผ่นหลังสวยของหญิงสาวในห้องนิดหน่อย จากนั้นจึงส่งเข้าไปในไลน์กลุ่มซึ่งไลน์กลุ่มเป็น กลุ่มเพื่อนของพวกเขามีอยู่ทั้งหมด 4 คน ทุกคนต่างเป็นเพื่อนสนิทกันมานานแต่อายุห่างกันเล็กน้อย
อย่างดีแลนนั้นมีอายุน้อยสุดในกลุ่ม และมักจะมีเรื่องปวดหัวเข้ามาในกลุ่มเสมอ
ดีแลนส่งรูปภาพ
ดาร์กอน : ใครวะ?
ดีแลน : อินทรีไง ไอ้ฟาย
ดาร์กอน : Fu*ck U
ดาร์กอนน เจ้าพ่อคาสิโนซึ่งตอนนี้อยู่ฮ่องกง เป็นคนที่เกรี้ยวกราดที่สุดในกลุ่ม
นพเก้า : อายุต่ำกว่า 17 เข้าคุกนะ
นพเก้า ตำรวจหนุ่ม ผู้ทุ่มเวลาให้กับหน้าที่การงาน รักความถูกต้อง และยุติธรรม
อินทรี : เสือกครับ!
คนสุดท้ายคือ ผู้ทรงอิทธิพลในภาคเหนืออย่างอินทรี เจ้าของไร่ และกิจการมากมายในภาคเหนือ เขาไม่เคยทำสิ่งผิดกฎหมาย หรือทำใครก่อนแต่หากมีคนมาวุ่นวายกับเขาก่อน เรื่องไม่เคยจบลงด้วยดี และไม่เคยมีใครหนีรอดไปได้เลยสักราย
—————-
- ผู้เขียน
