ยี่หวาเท้าคางมองคนตัวโตที่กำลังง่วนอยู่หน้าเตา ความรู้สึกของเธอตอนนี้นั้นยากจะอธิบาย ทั้งที่เธอไม่ควรให้เขาอยู่ในพื้นที่ส่วนตัวของเธอเยอะขนาดนี้แต่ในใจลึก ๆ เธอกลับรู้สึกอุ่นใจที่มีเขาอยู่
“พรุ่งนี้ฉันจะซื้อน้ำมันมะกอกอะไรนั่นมาให้เพื่อนบ้านเธอ”
“หือ?” คิ้วสวยเลิกขึ้น ไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่อินทรีต้องการสื่อ
“ป้าคนนั้นไง ที่มายืมน้ำมันมะกอกเมื่อครู่”
พอเขาอธิบาย นั่นทำให้ยี่หวาถึงกับหลุดหัวเราะออกมา เมื่อครู่คนที่มากดกริ่งหน้าบ้านคือ ป้าศรี เธอมากดเพื่อยืมน้ำมันมะกอก ขวดเดิมที่เธอชอบยืม
อินทรีลอบมองหญิงสาวที่กำลังหัวเราะอยู่ แล้วยิ้มออกมาก่อนจะหันกลับไปปรุงข้าวต้มในหม้อต่อ
เขาให้เฉียงซื้อวัตถุดิบสำหรับทำอาหารมาด้วย และเมนูแรกที่เขาเลือกทำคือข้าวต้ม ซึ่งเขาตั้งใจทำมันให้สำหรับคนป่วยอย่างยี่หวาโดยเฉพาะ
“จะกินได้แน่เหรอ?”
ยี่หวาเดินเข้าไปใกล้ เธอชะเง้อมองเข้าไปในหม้อแล้วพูดขึ้น
“เก็บปาก
