“คุณครูครับ น้องพีร์ขอพรได้ยังครับ”
หากยังจำกันได้ ก่อนหน้านี้ ยี่หวาให้น้องพีร์เล่นเกม ถามคำศัพท์ภาษาญี่ปุ่นกับเธอ หากคำไหนที่เธอตอบไม่ได้ น้องพีร์จะสามารถขอพรได้หนึ่งอย่างซึ่งยี่หวาแกล้งตอบไม่ได้หนึ่งข้อ เพื่อตั้งใจจะให้น้องพีร์ได้สิทธิ์นี้ซึ่งเป็นการส่งเสริมให้น้องพีร์ชอบการเรียนรู้แบบนี้ และรู้สึกสนุกกับการถาม
“ได้ครับ น้องพีร์อยากขออะไรครับ”
“น้องพีร์อยากไปคาเฟ่ไอติมครับ”
“คาเฟ่ไอติมเหรอ” ยี่หวาเงยหน้าขึ้นมองคนขับรถด้านข้างเธอซึ่งก็คืออินทรี
“เอ่อ คุณพอจะรู้จักคาเฟ่ไอติมไหมคะ?”
“อือ”
อินทรีตอบรับสั้น ๆ แล้วออกรถตรงไปยังคาเฟ่ไอติม ซึ่งระหว่างทางคราวนี้ ไม่มีเสียงพูดคุยระหว่างยี่หวา และน้องพีร์ เนื่องจากน้องพีร์หลับตั้งแต่เริ่มออกรถ
“ทำไมเธอถึงมาสอนพิเศษน้องพีร์ได้?”
คิ้วสวยเลิกขึ้น เมื่อได้ยินอีกฝ่ายถามออกมาแบบนั้น “ทำไมถามแบบนี้คะ ฉันดูไม่เหมือนครูรึไง”
“หึ ถ้าให้พูดตรง ๆ เธ
