หลี่ลู่มองสีหน้าท่าทางของเด็กทั้งสาม
เด็กเหล่านี้นี่อย่างไร เหตุใดจึงได้ไร้มารยาทและปากร้ายกันเสียหมด แต่ถ้าจะพูดว่าเป็นเพราะซวงซวงเลี้ยงดู ก็มีสิทธิ์ที่จะออกมาเป็นเช่นนี้
เจ้าตัวคิดไปคิดมาก็เริ่มหวั่นวิตก หากเขากับนางได้แต่งงานกัน หลิวฟางซวงจะเป็นฮูหยินที่ดี เป็นมารดาที่ดีต่อบุตรของเขาได้หรือ
ชายหนุ่มส่ายหน้าช้าๆ พร่ำบอกตนเองว่าไม่เป็นไร หากนางเลี้ยงบุตรแล้วมีปัญหา เขาก็จะเป็นคนอบรมเลี้ยงบุตรเอง หากจัดการเช่นนี้ก็คงไม่มีปัญหาแล้ว
รอยยิ้มยินดีปรากฏขึ้นบนมุมปาก ส่งผลให้หลิวฟางซวงขนกายลุกชัน ฝ่ายเด็กน้อยทั้งสามหน้านิ่วคิ้วขมวด ลางสังหรณ์แปลกๆ ทำให้พวกเขาหันมามองหน้ากันโดยมิได้นัดหมาย
ลมฝนวันนี้ดูท่าไม่ดี สกัดกั้นไว้ก่อนเป็นดีที่สุด
“ท่านอาซวง” มู่หรงอู่ใช้ทักษะออดอ้อนเดินไปเกาะขาหญิงงาม “ข้าหิวแล้วขอรับ”
หลิวฟางซวงก้มหน้ามองเจ้าของใบหน้าหวาน ชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก็พยักหน้า “อือ... หิวเช
