หัวคิ้วของกุ้ยเหลียนชิดเข้าหากัน ความคิดของหญิงม่ายผู้นี้บางครั้งลุ่มลึกเกินกว่าที่นางจะเข้าใจได้
แต่ป้าจื่อก็ไม่ใช่คนมีพิษมีภัยกับใคร ทั้งยังใจดีมีเมตตาช่วยเลี้ยงลูกให้กุ้ยเหลียนเสมอมา
“ต้าเหว่ยไงล่ะ… ข้าเชื่อว่าพรานหนุ่มคนนั้นยินดีจะช่วยเหลือเจ้า ข้าเคยเห็นสายตาของต้าเหว่ยตอนมองเจ้า… ”
ป้าจื่อหมายถึงต้าเหว่ยพรานหนุ่มผู้เป็นสหายกับจางหมิง เคยช่วยเหลือตอนที่จางหมิงพลัดตกจากหน้าผา
ซึ่งกุ้ยเหลียนเองก็พอจะรู้อยู่บ้าง ว่าต้าเหว่ยแอบชอบนาง แต่ที่ไม่อาจเผยความรู้สึกออกมาคงเป็นเพราะเห็นว่านางมีสามีอยู่แล้ว
วันต่อมา
ตอนเช้าตรู่ กุ้ยเหลียนทำราวกับว่านางกำลังจะออกไปรับจ้างเก็บใบชาเหมือนเช่นทุกวัน เพียงแต่วันนี้นางตัดสินใจแวะมาที่บ้านของต้าเหว่ยที่อยู่กลางป่าติดกับลำธารตีนเขา
“ต้าเหว่ย… ”
กุ้ยเหลียนเรียก เมื่อสายตาของนางปะทะเข้ากับร่างสูงใหญ่กำยำของพรานหนุ่ม
“กุ้ยเหลียน… ”
ต้าเหว่ยร้องอุท
