- หน้าเลือด
2132 คำ
ขอบคุณสวรรค์ที่บันดาลให้ฝนตกตอนที่ฉันมาถึงบาร์พอดิบพอดี ฟ้าคงอวยพรกับการมาของเงินทองครั้งใหญ่ของอีติ๋มคนนี้ละสิ เหอะ ๆ ๆ ชะตาหอยคนฉันมันแข่งกันไม่ได้จริง ๆ ขนาดทำกับเขาไว้เยอะ เขายังอยากได้กูอยู่เลย นี้แหละหว่า บุญใครบุญมัน วาสนาใครก็วาสนามัน หอยก็เช่นกัน
“มัวแต่ยืนยิ้มอยู่นั้นแหละมึง รีบ ๆเข้าข้างในเหอะ ฝนสาดตัวเปียกหมดแล้ว” อีครีมบ่นให้ฉัน
“กูอยากเป็นนางเอกเอ็มวีที่ชอบเพ้อฝันหน่อยไม่ได้รึไงวะ ชอบสั่งคัทกูตลอด หึ้ย หนาววุ้ย”
ไม่หนาวได้ไงแอร์ข้างในเย็นจะตายห่า แถมเสื้อผ้าฉันยังชื้น ๆ เพราะโดนละอองฝนมานิดหน่อย ฉันเดินเข้ามาข้างในอีพวกกระหรี่ชั้นล่างก็พากันมองใหญ่ มองห่าไรอีพวกนี้ !
“มองอะไรของพวกมึง เดี๋ยวกูตบตาหลุด!” ฉันเท้าสะเอวแล้วตาเขม่นใส่พวกมัน อีพวกนี้ไม่รู้จักใครใหญ่ใครเล็ก
“พี่ยังไม่โดนไล่ออกอีกเหรอพี่ติ๋ม” อี่กระหรี่รุ่นน้องพูดขึ้น
“เปากมึงนี้เน่าเหมือน hee มึงเลยนะ ถ้ากูโดนไล่ออก กูจะโผล่สังขาลมาทำหอยอะไรละอีกระหรี่ชั้นล่าง!!!”
“จะโดนคุณหมื่นสงครามเล่นงานเพราะไปทำร้ายเขา นี้กลับมาก็ยังมีหน้ามาปากดีอีกนะ กระหรี่ชั้นไหน ก็กระหรี่เหมือนกันละวะ!!” มันเถียงฉันอีก
“เหอะ!! กระหรี่หมือนกันก็จริง แต่ hee พวกมึงมีราคาเท่า hee กูไหมละ ชั้นล่างกับชั้นบน เกรด hee มันต่างกัน ส่วนปากกูจะดีไม่ดีมันก็เรื่องของปากกู มันเกี่ยวอะไรกับสมองของมึงไม่ทราบ ทำไมต้องเสือกกับคารมปากของกูด้วย หรืออยากปะทะ!!!”
“พอเถอะพี่จ๋า อย่าไปเสวนากับอีติ๋มมันเลย มันก็พวกหัวสูงที่คิดว่าตัวเองสูงส่งกว่าคนอื่น แต่ที่ไหนได้มันก็แค่กระหรี่ที่อยู่บาร์เดียวกันกับพวกฉันนี้แหละ” อีปลาพูด
“โห้ววว ถ้ากูทำตัวสูงส่งจริง ๆคงไม่มายืนด่ากับพวกมึงเป็นแม่ค้าตลาดสดอยู่แบบนี้หรอก แล้วไง กระหรี่บาร์เดียวกันแล้วยังไง พวกมึงเคยได้เท่ากูไหมละ อยู่บาร์เดียวกันแต่ทำไมกูถึงได้เงินดีกว่าพวกมึง ?!!”
“อย่างว่าละว่ะอีติ๋ม ต่อให้มึงกับมันไปยืนขาย hee ที่เดียวกันจุดเดียวกัน ยังไงหอยมึงก็ได้ราคาที่ดีกว่าหอยมันอยู่แล้ว หอยสดกับหอยเน่าเกรดความอร่อยมันต่างกันนะคะ” อีครีมเอ่ย
“ขนาดเสี่ยต้าที่หมกมุ่นอยู่กับหอยเน่าอย่างมึงมาตั้งนาน ยังมาติดหอยสดอย่างกูเลย มึงก็หน้าจะรับรู้เกรดของตัวเองได้แล้วนะว่าอันไหนเรียกชั้นบน อันไหนเรียกชั้นล่าง บาร์เดียวกัน แต่เขาเเบ่งแยกความสดของหอย ราคาก็เช่นกัน” ฉันสาดคำพูดเผ็ดร้อนใส่ทันที
“อร้ายย อีติ๋มมม!!”
“อะไรร!! หิวเหรอถึงกรี๊ดเป็นเปรตที่มาขอส่วนบุญอะ”
“มึงสิอีเปรตต!!!”
“เหรอ!” ( เสียงสองพร้อมทำหน้าตอแหล )
“หยุดกันทั้งฝูงของพวกมึงนั้นแหละ จะเห่าแล้วแยกเขี้ยวกัดกันไปถึงไหน กูขี้เกียจเอาน้ำมาสาดไล่พวกมึงนะ” เจ้ออฟพูดเสียงห้วน
“อีติ๋มมันมาหาเรื่องพวกฉันก่อนนะเจ้” อีจ๋าเอ่ย
“ก็พวกมึงมาปากดีใส่กูทำไมละ กูจะหาเรื่องก่อนแล้วมันยังไง ถ้าพวกมึงไม่โต้ตอบมันก็จบละ!” ฉันตอกหน้ามัน
“กูบอกให้พอทั้งคู่ อีจ๋ามึงกลับไปทำงานของมึงไป จะมาแหกปากเห่ากันอยู่ทำไม ไปทำงานทำการของพวกมึงนู้นน!!”
“หึ!”
“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง!!!” มันชี้หน้าฉัน
“ฟิ้วววว!! ไม่รับฝากของอัปมงคลหรือจำพวกสิ่งอัปปีย์จังไรที่มาจากปากและตัวมึง มันจะเป็นเสนียดต่อตัวกู”
“อีติ๋มมม!!!”
“อีจ๋า!! กลับไปป!!! “เจ้ออฟชี้หน้าอีจ๋า
ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครใหญ่ อีจ๋ามันคงแค้นใจหน้าดูเพราะเจ้ออฟมักจะเข้าข้างฉันเสมอ อย่างว่าฉันเป็นเด็กที่เจ้ออฟรักที่สุด เพราะสวยสุดและเริสสุด อีกอย่างเจ้ออฟก็เอ็นดูฉันมาตั้งแต่ฉันยังเด็ก บ้านแกเคยอยู่สลำนะ
“ส่วนมึงอีติ๋ม กลับมาปุ้บก็ก่อวีระกรรมปั้บ มะไหร่มึงจะเลิกสร้างเรื่องปวดหัวให้กูสักทีห้ะ! ถ้าเป็นลูกหลานกูนะมึง แม่จะตบหัวให้ทิ่มเลย”
“ตบไปก็เท่านั้นแหละเจ้ ไม่สะท้านหัวของฉันหรอก”
“แล้วนี้มึงสองตัวพากันแต่งตัวอะไรของพวกมึงเนี่ย!”
เออว่ะ กูก็ลืมไปเลยว่าใส่ชุดนอนมาที่บาร์ แถมยังไม่ได้อาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันด้วย เหม็นแล้วมั้งเต่ากู
“พอดีรีบอ่ะเจ้ เลยไม่ได้แต่งตัวกันมา อีกอย่างนะยังไม่ได้อาบ…” อีครีม อีสารเลวมึงจะพูดให้คนอื่นรู้ไม่ได้ว่าเรายังไม่ได้อาบน้ำ
“อีกอย่างพวกฉันก็อาบน้ำเตรียมตัวจะนอนกันแล้วด้วย เลยใส่ชุดนอนอออกมาเลย เพราะกลัวว่าแท็กซี่มันจะหมดซะก่อน
((อีครีม หันมองหน้าฉัน ))
“ก็ฉันจะนอนแล้วไงเพื่อน นี้ดีนะที่ยังไม่ได้นอนเจ้โทรมาก่อน โทรมาถูกเวลาพอดี ทำดีมากเลยค่ะเจ้”
“อ๋ออ... อย่ามัวแต่พูดมาก รีบขึ้นไปหาคุณสงครามได้แล้ว เขารอมึงนานละ แล้วอย่าก่อเรื่องอีกนะมึง รอบนี้กูไม่รับประกันความอยู่รอดของมึงนะอีติ๋ม”
“รับแซ่บบ ! อีครีมไปกับกูม้ะ” หันไปถามอีครีม
“โอ๊ยมึงไปเถอะ กูรออยู่กับเจ้ออฟนี้แหละ”
“เออไปคนเดียวก็ได้วะ!! ไม่พึ่งมึงหรอก กลัวห่าไร แค่ผู้ชายคนเดียว กลัวไรวะ” กลัวสิวะ ถ้าขืนมันจับกูฆ่าขึ้นมา ตายห่าแน่ชีวิตผู้นำครอบครัวของกู
ฉันเดินดุ่ม ๆมาที่หน้าห้องทำงานของเจ้าของบาร์อย่างไอ้หมื่น ก่อนจะจับสายกระเป๋าตัวเองแน่นแล้วฮึดใจสู้เปิดประตูเข้าไป เอาว่ะ เพื่อเงิน !!
แกร่กกกก!!
แค่เปิดประตูก็รับรู้ถึงกลิ่นหอม กูชอบความหอมแบบนี้ เจ้าของน้ำหอมเงยหน้าขึ้นจากกองสมุดบัญชีของเขา เสื้อเชิ้ตสีขาวที่ปลดกระดุมออก 3 เม็ด เผยให้เห็นผิวขาว ๆ ของเจ้ากรรมนายเวรของฉัน
สายตานกเหยี่ยวของเขาเป็นอะไรที่ติ๋มกลัว เพราะเดาไม่ออกว่ามันกำลังสื่ออะไรอยู่ แต่ถึงฉันจะกลัวก็ใช่ว่าจะไม่สู้นะ เพราะติ๋มไม่เคยกลัวใคร
“แต่งตัวส้นตีนอะไรของมึง” มาถึงก็ปากปีจอ + ปากหอใส่กูเลยนะไอ้หมื่น”
“มึงก็แหกลูกตาดูเองสิว่ากูแต่งตัวส้นตีนอะไรของกู” เอาสิ ฮาร์ดคอมากูก็ฮาร์ดคอกลับ
“หึ!! ปากดีนะมึง นั่งลงดิ หรือจะรอให้กูจุดธูปอันเชิญดวงวิญญาณของมึงก่อนละถึงจะนั่ง”
หน๊อย สาบานว่านั้นปากมึง! ถ้าไม่เห็นแก่เงินแม่จะเอาตีนยัดปากสักที ขอหาที่ปากดีใส่อีติ๋ม
“ผู้ชายไรวะปากheeดีแท้” บ่นพึมพำไปงั้นแหละ แล้วก็นั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามมัน
“หึ! วันนั้นมึงทำกูแสบมากนะอีตัวดี แต่ไม่เป็นไร วันนี้มึงพร้อมเป็นเมียกูแล้วใช่ไหม มึงถึงมา”
“กูพร้อมเสีย hee ไม่ได้พร้อมเป็นเมียมึง เข้าใจใหม่ด้วยไอ้หมื่น! แล้วไหนข้อเสนอห่าเหวไรของมึง รีบ ๆพูดนะ เพราะคิวกูยาว แค่เวลาที่มึงถอนหายใจทีหนึ่งนั้นคือเงินของกูที่หล่นหายไป”
ปังงงง!!
โอ๊ยย!! ใจกูหล่นวูบลงไปอยู่ตาตุ่ม ไอ้หมื่นมันทุบโต๊ะเสียงดังมากอะ
“อย่ามาปากดีใส่กู! กูไม่ใช่เพื่อนเล่นมึง ไม่มีใครกล้าพูดจาหยามกูแบบนี้ ถ้ายังอยากมีหัวไว้หิ้วชูคอก็อย่ามาท้าทายอำนาจของกู!”
ปังงงง!!!
“ไม่มีใครกล้าหยามมึงแต่กูนี้แหละจะเป็นคนที่หยามมึงคนแรกไอ้หมื่น รู้จักอีติ๋มน้อยไปสินะ” ฉันทุบโต๊ะใส่หน้ามันกลัวแล้วยืนขึ้นพร้อมจ้องหน้ามันกลับ
“งั้นมึงก็จำไว้ด้วยว่ากูนี้แหละที่จะเป็นคนท้าทายอำนาจของมึงเป็นคนแรก! อย่ามาวางท่าหมาดขรึมหน้ากลัวของมึงใส่กู ไม่อย่างนั้นมึงจะไม่มีวันได้หอยของกูแน่!”
“หึ!! มึงคิดว่ามึงจะหนีกูพ้นเหรออีตัวดี”
“พ้นไม่พ้นกูไม่รู้ แต่ที่รู้ ๆ มึงรีบบอกข้อเสนอสักทีเถอะ กูอยากรู้” ไม่ใช่อะไรหรอก กูอยากได้เงินเร็ว ๆ มากกว่า เงินทองมันคือของนอกกาย ไม่ตายกูก็ต้องการ ฉันนั่งลงแล้วยิ้มหน้าหวานใส่ไอ้หมื่น
“อีปัญญาอ่อน” ไอ้หมื่นมันนั่งลง แต่...”
“อมยิ้มทำไม มึงจะยิ้มให้กับความปัญญาอ่อนของกูมึงก็ยิ้มเถอะ กูรู้ว่ากูน่ารักเวลากูปัญญาอ่อน
“กูไม่ได้ยิ้มอีเบ๊อะ!” ดึงหน้าต่อไปไอ้ขี้เก๊ก หึ หล่อตายห่าแหละมึงอ่ะ แต่ก็หล่อจริง ๆ แหละ ถ้าไม่หล่อนี้มึงอย่าเก๊กหน้าแบบนี้เลยนะไม่ผ่าน
“ข้อเสนอกูคือ กูอยากให้มึงมาเป็นแฟนกู”
“ห้ะ!!
“ฟังก่อน อย่าพึ่งตกใจอีหนู กูแค่เอามึงมาเป็นแฟนหลอก ๆ แต่กูเย้มึงจริงแล้วก็นอนกับมึงจริง ๆ แต่แค่หลอกที่บ้านกูว่ากูกับมึงคบกัน”
“แล้วมึงจะให้เงินกูเท่าไหร่ไม่ทราบ”
“มึงจะไม่ถามกูหน่อยเหรอว่าเพราะอะไร”
“ไม่อ่ะ กูไม่อยากรู้ กูอยากรู้แค่ว่า มึงจะให้เงินตอบแทนกูเท่าไหร่”
“หน้าเงิน หึ!! หลังจากที่กูเอามึงเสร็จ นั้นแปลว่ามึงเป็นคนของกู หรือที่เรียกกันว่า...
“เด็กเสี่ย ไม่เอาอ่ะ กูไม่อยากเป็นเด็กเสี่ยมีคนเลี้ยงหรืออะไร
“แต่กูจะให้เงินมึงเดือนละ 300,000 ทุกครั้งที่กูเอามึงกูจะจ่ายให้ครั้งละ 200,000 ถ้ามึงอยากได้อะไร กูมีบัตรเครดิตที่วงเงินไม่อั้นให้มึง 1 ใบพร้อมกับเบนซ์ตัวใหม่ให้ 1 คัน”
“งั้นตกลง” ใครไม่ตกลงก็บ้าแล้วเว้ย เดือนละ 3 แสน ทุกครั้งที่เอาก็เอาครั้งละ 2 แสน ถ้างั้นเดือนหนึ่งมันเอาฉัน 5-6 ครั้ง มันก็ตกที่เดือนละล้านสอง โห้ววว เดือนหนึ่งกูได้ตั้งเกือบล้าน 3 ไม่เอาก็ควายอุดรบ้านเกิดพ่อกูแล้ว
“หึ!!” แต่คนอย่างไอ้หมื่นมันต้องเจอกับกูถึงจะถูก กูเกลียดรอยยิ้มแบบนั้นของมึง
“กูตกลงก็จริง แต่...!! ทุกครั้งที่เอามึงให้กูแค่ 2 แสน ซึ่งมันน้อยมาก เพราะแค่กูขายตัวอยู่ที่บาร์ กูก็ได้ค่าตัวอย่างน้อยคนละ 3 แสนแล้ว นี้แค่ 2 ไม่คุ้มหอยกู !! มึงต้องจ่ายอย่างน้อยครั้งละ 3 แสน 5 กูจะบริการมึงอย่างดีทุกครั้งที่ใช้บริการ”
“เอาห่าเหวไรครั้งละ 3 แสน 5 ถ้ากูเอามึงตกสิบครั้งต่อวัน กูไม่ล้มละลายเลยหรือไงอีหน้าเลือด!”
“แล้วไง มึงจะเอาไม่เอา ห้ะ ไอ้หมื่น!”
“เอา!”
“ดี งั้นเริ่มงานวันไหน”
“หึ! วันนี้ตอนนี้เวลานี้!!!
“ห้ะ!”
“ทำไม หรือมึงไม่…”
“กูตกลง” ยกคิ้วไปที
“หึ!”
ไอ้หมื่นมันยกยิ้มขึ้นมาแล้วเริ่มปลดกระดุมเสื้อของมันออกอีกทีละเม็ด โอ๊ย ยอมแล้วทูลหัวมุมนี้มึงหล่อ เอาวะ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ละ กูเอาก็ได้ แล้วกูก็จะเอาทั้ง ๆที่กูไม่อาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันแบบนี้แหละ 55555555 รางวัลพิเศษเลยนะเนี่ย
“มาใกล้ ๆกูนี้อีตัวดีของกู”
“ได้สิเจ้าคะ ไอ้หมื่นของบ่าว”
ขาว ๆ แบบนี้กูจะขย้ำให้เละเทะไปเลยคอยดู
- ผู้เขียน
