ฉันนั่งเอามือกุมขมับตัวเองแล้วยิ้มเจื่อน ๆ ฝืนยิ้มปั้นหน้าสู้สายตาของเสี่ยภพที่ยืนมองหน้าฉันแบบผิดหวังและงุนงงอยู่ในดงมาเฟีย
“อ้าว ยังไง แกรู้จักกับหนูติ๋มก่อนหน้านี้แล้วเหรอ?” คุณไชยเอ่ยถามอีกครั้ง
“ครับ! รู้จักเป็นอย่างดีเลย” เสี่ยภพตอบออกมาพร้อมกับมองหน้าฉันนิ่ง ๆ โถ่ ๆ ทูลหัวของติ๋ม อีติ๋มขอโทดด
“รู้จักเป็นอย่างดี รู้จักยังไง” ไอ้หมื่นมันขมวดคิ้วสูงขึ้น แล้วเริ่มเปล่งแสงเรด้าอำมหิตออกมา
“เอ่อ รู้จักกันตอนที่ติ๋มทำงานร้านกาแฟน่ะค่ะ คุณภพเขาเคยเป็นลูกค้าขาประจำที่ร้านอยู่” เสี่ยภพขา อีติ๋มขอโทษ
“ร้านกาแฟ” หันหน้ามาทำหน้ายักษ์ใส่ฉัน นี้มันคงจำเสี่ยภพไม่ได้สินะ
“มึงอย่าสงสัยเยอะ นี้มันการแสดง มึงอยากแผนแตกรึไง” ฉันกระซิบถามมันเบา ๆ
“เดี๋ยวมึงต้องคุยกับกูยาว!” มันจ้องหน้าฉันอย่างเอาเรื่อง
“อ๋อ…” คุณไชยมองหน้าเสี่ยภพ
“พอดีแก้วชอบไปทานกาแฟร้านนั้นนะพ่อ เลยไปบ่อย ผมก็เลยรู้จักติ
