หลังจากเย็บแผลเสร็จ ฉันยังคงอึ้งแล้วก็ตกใจกับวิ่งที่ตัวเองได้เห็นไม่หาย คือพี่สิงห์ทำได้ จริงๆ เขาเย็บแผลเป็น แถมยังมือเบามากด้วย
“พี่สิงห์เป็นหมอหรอคะ”
มันเป็นคำถามที่ไม่น่าจะถามใช่มั้ยล่ะ เพราะตั้งแต่รู้จักพี่สิงห์มาฉันไม่เคยเห็นเขาแต่งตัวด้วยชุดของหมอ แล้วก็รู้แค่เขามีบริษัทเป็นของตัวเอง ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับหมอ แต่มันอดสงสัยไม่ได้เลยจริงๆ
“ไม่ใช่ !!”
“แต่พี่สิงห์ทำ....”
“กลับ”
พี่สิงห์ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้องตรวจเลย ส่วนฉันก็ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ถึงพี่สิงห์จะตอบว่าไม่ใช่ แต่ฉันก็ยังมีคำถามอีกอยู่ดี
“จะนอนที่นี่รึไง !!” พี่สิงห์หันมาดุฉันเสียงแข็ง
ฉันหยุดออกมาจากภวังค์ความคิดของตัวเองจากนั้นก็รีบเดินตามหลังพี่สิงห์ไป ติดๆ
ภายในรถไม่มีการพูดจาใดๆระหว่างฉันกับพี่สิงห์ ฉันก็มัวแต่ตกใจแล้วก็แปลกใจจนลืมเรื่องที่คลับไปเลย พอความตกใจมันหายใจ ความคิดความรู้สึก ภาพที่เห็น
