4 - คิดไม่ตก
608 คำ
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง
ฉันใจลอยเอาแต่คิดเรื่องคืนนั้น บ้าจริง!! เป็นผู้ชายคนนั้น จริงๆ งั้นหรอ คู่หมั้นพี่สาวของฉัน
“พริ้ง นี่แกเห็นคู่หมั้นของฉันยังหล่อมากๆๆ” พี่มารีเดินมาหาฉันที่สวนหลังบ้านด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มมีความสุข
เราเป็นพี่น้องกันก็จริง แต่คงเป็นเพราะฉันกับพี่มารีไม่ได้เกิดมาจากแม่คนเดียวกัน พี่มารีเลยแทนตัวเองว่าฉันไม่ได้แทนว่าพี่เหมือนกับคู่พี่น้องคนอื่น
“พริ้ง นี่ได้ยินที่ฉันพูดมั้ย”
“อ่ะ ดะ ได้ยินค่ะๆ” ฉันสะดุ้งตัวเล็กน้อย เมื่อกี้ใจลอยไปหน่อยเลยไม่ได้ยินคำที่พี่มารีพูด
“ห้ามชอบผู้ชายของฉันนะยะ !!”
“บะ บ้าพริ้งจะไปคิดแบบนั้นได้ยังไงกันละคะ...” ถ้าพี่สาวฉันรู้ว่าคู่หมั้นของตัวเองกับฉัน...
เฮ้อ!! ไม่เอาไม่คิดมากสิพริ้ง ผู้ชายคนนั้นเขาจะไม่บอกใครแน่นอนเรื่องคืนนั้น
“หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้นนะ...”
“ห๊ะ แกว่าไงนะพริ้ง ?”
“อะ ปะ เปล่าๆไม่มีอะไรค่ะ” ฉันรีบปฏิเสธ บ้าจริง จู่ๆ ก็หลุดพูดคำที่ตัวเองคิดออกมาซะได้
“พรุ่งนี้คู่หมั้นของฉันจะเข้ามารับฉันไปลองชุด แกอยู่บ้านคนเดียวได้ใช่มั้ย ?”
“ดะ ได้สิคะ พริ้งอยู่ได้”
พี่มารีเดินหายกลับเข้าไปในบ้าน ฉันถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
ถ้าหมั้นแล้ว ฉันกับพี่มารีก็ต้องย้ายไปอยู่ที่บ้านของผู้ชายคนนั้น เฮ้อออ ทำไมถึงหนักใจแบบนี้นะ
อีกตั้งหลายเดือนด้วยกว่ามหาวิทยาลัยของฉันจะเปิดภาคเรียน ตายแน่เลยยัยพริ้งเอ้ยย
“เฮ้อ....”
ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ คิดไม่ตกกับเรื่องนี้จริงๆ พลาดไปมีอะไรกับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ยังไม่พอ เวรกรรมผู้ชายคนนั้นยังดันมาเป็นคู่หมั้นของพี่สาวฉันอีก
วันต่อมา...
เมื่อคืนกว่าจะได้นอนบอกเลยว่าเกือบจะเช้า เพราะว่าฉันเอาแต่คิดมาก มันกลัวทุกอย่าง กลัวคนอื่นจะรู้ กลัวพี่มารีจะรู้ มันกลัวไปหมด จริงๆ
ก๊อกๆ ก๊อกๆ (เสียงเคาะห้อง)
“พี่มารีหรอคะ พริ้งอาบน้ำอยู่” ฉันตะโกนออกมาจากห้องน้ำ คือนิสัยส่วนตัวของฉันไม่ชอบปิดประตูห้องน้ำเพราะฉันกลัวผี เวลานอนก็ต้องเปิดไฟหัวเตียงเอาไว้
ก๊อกๆ ก๊อกๆ
เสียงเคาะห้องดังขึ้น รัวๆ เหมือนพี่มารีจะมีธุระสำคัญ ฉันรีบล้างตัวแล้วหยิบผ้าขนหนูมาพันร่างกายเอาไว้จากนั้นก็รีบเดินออกจากห้องน้ำไปเปิดประตูห้องให้พี่มารี
แกร็ก! (เสียงประตูห้องเปิดออก)
“มีอะไรหรือเปล่าคะ พะ....”
ฉันเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าที่เคาะประตูห้องไม่ใช่พี่มารี เป็นผู้ชายคนนั้น คู่หมั้นของพี่มารี
ฉันรีบปิดประตูทันที แต่ก็ถูกคนข้างนอกกั้นเอาไว้ก่อนที่เขาจะแทรกตัวเข้ามาในห้องของฉันอย่างถือวิสาสะ
“อะ ออกไปนะคะ”
“นุ่งผ้าขนหนูยั่วฉันขนาดนี้ เธอจะให้ฉันออกไปจากห้องเธอโดยที่ไม่จัดการกับเธองั้นหรอหื้มม...”
“พะ พริ้งบอกแล้วไงว่าเรื่องนั้น...”
“ก็แค่แอบกินพี่สาวเธอจะไปรู้อะไร”
ไม่พูดเปล่าเขาเดินเข้ามาใกล้ฉัน เรื่อยๆ ฉันก็ถอยหนีจนไปติดกับโต๊ะวางของ
?ถ้าชอบก็ฝากติดตาม ฝากคอมเม้นกันด้วยนะคะ
- ผู้เขียน
