“อ่า! ชื่อพริ้งหมือนกันซะด้วย แบบนี้คงไม่ผิดคนแล้วมั้ง...”
ตึกตัก! ตึกตัก! หัวใจดวงน้อยๆของฉันมันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะเลยตอนนี้
เป็นเขาได้ยังไงกัน นี่ฉันไม่ได้กำลังฝันอยู่ใช่มั้ย เขามาที่บ้านฉันได้ยังไง
“วันนั้น ทำไมไม่ปลุกฉัน”
“วะ วันไหนพริ้งไม่รู้เรื่องค่ะ ขอตัวนะคะ” ฉันก้มหน้าก้มตาตอบเขา ก่อนจะก้าวขาเดินให้ห่างจากผู้ชายคนนี้ เพราะเขาอันตราย
พรึบ!
ยังเดินไปได้ไม่ถึงไหนแขนของฉันก็ถูกเขารั้งเอาไว้แล้วออกแรงดึงเข้าหาตัวเอง
“รู้มั้ยว่าฉันไม่ชอบให้ใครเดินหนี” เขาก้มลงมาพูดกระซิบที่หูฉัน แค่นั้นไม่พอเขายังฝังจมูกลงบนซอกคอของฉันอีกด้วย
ฉันตกใจรีบผลักเขาออกแต่ก็ถูกเขากอดเอวเอาไว้แน่นจนดิ้นไม่หลุด
“ปะ ปล่อยนะคะพี่จำผิดคนแล้ว”
“เธอเป็นอะไรกับผู้หญิงที่อยู่ในบ้าน ?” เขาเหมือนไม่ได้ยินเสียงอะไรจากฉันเลย
“เป็น นะ น้องสาวค่ะ”
“หึ!! โลกกลมชะมัด”
“คะ...?”
“ฉันมีข้อเสนอให้เธอ”
“ขะ ข้อเสนออะไรคะ”
“หมั้นกับฉันแทนพี่สาวของเธอ แล้วเธอกับพี่สาวอยากจะได้อะไรฉันให้ได้ทุกอย่าง....”
เฮือก...
มะ หมั้นกับเขา แบบนี่ก็หมายความว่า เขาคือคู่หมั้นของพี่มารี ลูกชายของเพื่อนคุณพ่องั้นหรอ
ทำไมโลกถึงกลมขนาดนี้กัน...
“ว่ายังไง หื้ม..”
“ไม่ค่ะ พริ้งไม่รับข้อเสนอนี้ของพี่หรอกนะคะ พริ้งยังเด็ก”
“ยังเด็ก เหอะ!! ไปเที่ยวคลับแบบนั้น ไปนอนกับฉันคืนนั้น เธอบอกว่าเธอยังเด็ก หึ!!”
“ยะ อย่าพูดถึงเรื่องคืนนั้นอีกได้มั้ยคะ อย่าบอกใคร คิดซะว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น...”
“หึ !!”
ฉันเม้มปากแน่นหลังจากที่พูดขอร้องครตรงหน้าไปแบบนั้น เขาไม่ตอบฉันแต่กลับหัวเราะในลำคอจากนั้นก็ปล่อยมือที่กอดเอวฉันออกแล้วเดินหายไป
สรุปเขาจะไม่บอกใครใช่มั้ย เรื่องคืนนั้น...