๒๘
"ผมขออนุญาตคุณย่าแล้วนะ ถ้าการอยู่ด้วยกันมันทำให้คุณเสียหาย ผมยินดีชดเชยค่าเสียหายด้วยการรับผิดชอบทุกอย่าง" น้ำคำของคนที่อยู่ข้างๆ ทำน้ำตาของคนฟังรื้นออกมาจากตาอัตโนมัติ
รชานนท์ถึงกับทำอะไรไม่ถูก พยายามย้อนกลับไปทบทวนในสิ่งที่เขาเพิ่งจะพูดออกไป ถึงอย่างนั้นก็ค่อนข้างมั่นใจว่าเขาไม่ได้พูดอะไรผิด เธอควรรู้สึกโอเคกับคำพูดแบบนี้ไม่ใช่เหรอ แล้วสิ่งที่เธอแสดงออกมามันหมายความว่ายังไง
"เขาก็เคยบอกแบบพี่ เขาเองก็เคยพูดแบบนี้ สุดท้ายพอเวลาเปลี่ยน อะไรๆ มันก็เปลี่ยนได้เหมือนกัน"
"เขา? หมายถึงแฟนเก่าคุณน่ะเหรอ?" เธอไม่ตอบ รชานนท์เองก็รู้สึกไม่ชอบที่ต้องถูกเปรียบเทียบเหมือนกัน
"คุณคงรักเขาหมดใจ?"
"..."
"ต่อให้ผมจะพยายามพูดว่าจะทำให้คุณลืมเขาแค่ไหน สุดท้ายคุณก็คงคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้สินะ"
"..." ไร้เสียงตอบรับ คนตัวโตถึงกับเค้นเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ
ทั้งที่เขาไม่ใช่คนที่ชอบง้อคน ยิ่งกับเรื
