เคลย์ตันโน้มกายลงมา ฝังคมเขี้ยวที่ไหล่มนนั้นอีกครั้ง เหมือนทุกครั้ง เมื่อถึงจุดสูงสุดของร่างกายพร้อมกัน “ที่รัก คุณไม่ได้เจ็บมากเหมือนครั้งก่อนๆแล้ว” เคลย์ตันกระซิบแผ่วเบาด้วยเสียงที่สั่นพร่า ก่อนที่จะทิ้งตัวลงนอนและดึงร่างบางเข้าสู่อ้อมกอด ก่อนเข้าสู่นิทรา “ขอบคุณนะคะ” หลิวหลิวกล่าวลาลูกค้า ที่กำลังเดินออกจากร้าน หลายวันแล้วตั้งแต่ที่ หลิวหลิว ออกมาอยู่ที่เพนต์เฮาส์ของพี่โรจน์ เธอต้องการตอบแทนเพื่อนที่ให้ที่อยู่อาศัยกับเธอ หลิวหลิว จึงมาทำงานเป็นผู้ช่วยให้กับร้านอาหารของเขา “หลิวหลิว” เสียงเรียกที่คุ้นเคยจากเพื่อนสาว “ระริน ทำไมวันนี้ถึงมาได้ละ...ว่าแต่ว่า...วันนี้ดูเพื่อนสาวแปลกๆไปนะ” “สวยมั้ยละ” หลิวหลิวพยักหน้า “ดวงตาสดใสเปล่งประกาย พวงแก้มเป็นสีชมพู เพื่อนสาวกำลังมีความรัก” หลิวหลิว แซวเพื่อน และเพื่อนก็พยักหน้า “หล่อมาก เท่ห์มาก” หลิวหลิว ยิ้มออกมามากขึ้น เมื่อมองใบหน้าเพื