-ท้าวอสุเรนทร์ กล่าว-
กึก! ตึง!!
แม่เมรีเดินผ่านตัวเราซึ่งยามนั้นอำพรางตัวตนเป็นเพียงธาตุอากาศออกจากเรือนไปด้วยอาการรีบร้อน ทุกกริยาที่เรายลผ่านสายตาบอกได้เป็นอย่างดีว่ายามนี้นางน่าจะร้อนอกร้อนใจเป็นอย่างมาก หาต้องเสี่ยงทาย เราคะเนว่าแม่เมรีอาจจะร้อนอกร้อนใจด้วยถ้อยคำของนารีชนในกรอบสี่เหลี่ยมเมื่อครู่นั่นล่ะ
‘ดิฉันชื่อกรองขวัญนะคะ เป็นผู้จัดการของเมรี’ เราจดจำวันที่แม่กรองขวัญเป็นฝ่ายเขามาทักทายเราได้ ‘ยินดีที่ได้มีโอกาสพบกัน...อีกครั้งนะคะ’
‘อีกครั้งงั้นรึ?’ นารีชนเพียงตนเดียวที่ล่วงรู้ถึงความเป็นมาของตัวเราเอง
‘ใช่ค่ะ เราเจอกันอีกครั้งแล้วนะคะ ท่านท้าวอสุเรนทร์...’
‘เจ้าเป็นใคร?’ การถูกทักท้วงเช่นนั้น มันทำให้เราพลั้งเผลอเอ่ยถามอย่างนึกประหลาดใจ จนได้รับคำตอบที่ชัดเจนกลับมา
‘นิมมานรดีเจ้าค่ะ ท่านท้าวอสุเรนทร์...’
Rrrrrrr
เสียงดนตรีทำนองพิลึกดังขึ้นขัดแว่วเสียงภาพนิมิตเราให้หยุดล
