คุณเค้าเถื่อน

บทที่ 1 ไนท์คลับชื่อดังย่านทองหล่อ ร่างอรชรในชุดเดรสรัดรูปสีดำเดินตามกันก้าวต่อก้าว อีฟคือสาวน้อยผู้เดินนำหน้าส่วนคนที่ตามมาติดๆ คือน้ำหวาน วันนี้คือสุดสัปดาห์หรรษาที่พวกเธอชวนกันมาแฮงค์เอาท์หลังจากหมกตัวอยู่กับห้องแล็ปและหนังสือมาแรมเดือน พวกเธอทั้งคู่นัดกันในทีพชุดดำ มองเผินๆ เหมือนคู่แฝดไซส์มินิ แต่ถ้าให้เจาะจงลงรายละเอียด อีฟนั้นสูงกว่าน้ำหวานสามเซนติเมตร ใบหน้าคมคล้ายนางละคร ส่วนน้ำหวานนั้นเด่นที่พวงแก้มออกแนวสาวเกาหลี ผิวพรรนผุดผ่อง ดวงตากลมโตสามารถยิ้มได้ “น้ำหวานเร็วๆ สิ” หยุดรอเมื่อคนตัวเล็กสับเท้าตามไม่ทัน “อืม” อีฟเองก็เร่งไม่ดูสังขารเพื่อนตัวเอง แค่การ์ดคลับปลักปรำว่าเธอเป็นเด็กสิบหกนี่ก็เฟลจะตายชักอยู่แล้ว ไม่นานนักทั้งคู่ได้มาถึงโต๊ะที่พวกเธอส่งหน่วยกล้าตายอย่างเดชามาจองไว้ก่อนหน้า สองสาวสำรวจรอบข้างเพื่อหาอาหารตา “อีอีฟมึงมาทำไมตอนนี้” “อ้าวอีเดกูก็รีบแล้ว...” ที่เรียกแบบนี้เพราะเดชามักบอกเธอเสมอว่ามันคือตุ๊ด และเดชาคิดว่าคำนี้ไม่ได้เป็นการดูถูกแต่อย่างใด หนำซ้ำยังเพิ่มเติมความบึกบึนด้วยคำว่า'ตุ๊ดเถื่อน' ผู้มีอารมณ์ขันเป็นเลิศ กระนั้นคำว่าตุ๊ดของเดชาก็ไม่ได้เอาไว้ให้คนอื่นเรียกขารสงวนสิทธิ์ให้เพียงแค่เธอและน้ำหวานที่พูดได้ “จะรีบมาทำไม มึงเห็นไหมผู้ชายหนีหมดเลย” ปั้นปึ้ง บุ้ยปากยุกยิก “เอ๊าอีนี่! เห็นผู้ดีกว่าเพื่อน” นึกว่าตัดพ้อเรื่องมาช้ากว่าเวลาตั้งสิบนาที ที่แท้ก็เล็กเป้าอยู่ “ใจเย็นๆ จะเถี่ยงกันเพื่อ พวกแกนี่ก็” น้ำหวานยกมือห้าม “เรามาสนุกนะ” “อีเดนั่นแหละ” “ชะนี มึงจะตบกับกูไหม” “อีเดชา” “อย่าเรียกชื่อจริงกูนะ กูโกรธจริงๆ ด้วย” “เอออีเดซี่” “ไปเข้าห้องน้ำแป๊บ” น้ำหวานโพล่งขึ้น เธอเห็นสองคนนี้กัดกันไม่เว้นแต่ละวัน บทจะดีกันคือกลมเกลียวกันมากพร้อมไฟท์ทุกสถานะการณ์ บทจะร้ายก็งอนข้ามวันข้ามคืน อารมณ์เปลี่ยนเร็วยิ่งกว่ากราฟหุ้น “แกไปห้องน้ำคนเดียวได้ใช่ไหม” เดชี่จีบปากจีบด้วยจริตของสาวสอง “ได้ แค่นี้เอง” ไนท์คลับแห่งนี้น้ำหวานเคยมาสองสามครั้งมันเป็นที่พักพิงหลังสอบเสร็จ หรือไม่ก็บรรเทาความเครียดในยามอ่อนล้าน เสียงเพลง ผู้คน ครึกครื้น เหมาะแก่การปล่อยผีอย่างยิ่ง เธอไม่ได้มาที่อโคจรเพราะชอบแต่ช่วงนี้เธอเหงาเหลือเกิน บางครั้งคนเราก็อยากออกจากกรอบเดิมๆ ด้วยการแหกกฎเกณฑ์ของเด็กดีบ้าง เธอไม่ใช่สายดื่ม แต่ชอบมอมตัวเองด้วยเพลงจังหวะมันๆ แล้วออกแดนซ์เช็กเรทติ้งพอหอมปากหอมคอ “วันนี้คนเยอะจัง” น้ำหวานกวาดสายตาไปรอบๆ ด้วยความช่างสังเกตเป็นทุนเดิม ทำให้เธอรู้จักแทบทุกโซนโดยการแนะนำของเดซี่ ซึ่งมีโซนเดียวที่เธอไม่เคยเฉียดเข้าใกล้คือแหล่งกบดานของเหล่าวีไอพี “ต้องมีเงินเยอะแค่ไหนถึงไปอยู่โซนนั้นได้นะ” เดชี่และอีฟสถาปนาตัวเองเป็นผู้เชี่ยวชาญคอยบอก คอยสอนวิธีเอาตัวรอด เนื่องจากทั้งคู่ท่องโลกโลกีย์จนรู้ชื่อเด็กเสิร์ฟ เมาทีไรทักทายได้ทั่วร้าน โดยเฉพาะเดซี่ที่สนิทกับคนที่นี่เป็นพิเศษ แรกเริ่มน้ำหวานอิดออด แต่พอถูกขอร้องแกมบังคับหนักข้อเข้าจึงเข้าร่วมสมรภูมิ อีกอย่างช่วงนี้เธอเบื่อๆ สำคัญเธออกหักหนักหน่วง “อุ๊ย!!!!ขอโทษค่ะ” ในขณะผ่านแสงสลัวร่างเล็กบังเอิญเดินชนเข้ากับข้อศอกใครคนหนึ่งเข้า เธอจุกจนนิ่วหน้าแต่เพราะไม่ดูตาม้าตาเรือเองจึงรีบขอโทษ เหนือฟ้าทำเพียงหันกลับมาสบตาสาวไซส์มินิตั้งแต่หัวจรดเท้าโดยไม่เอ่ยอะไร สายตาเฉียบคมกะเกณฑ์อายุไปจนถึงสัดส่วนของเด็กสาวในชุดเดรสโชว์ส่วนเว้าส่วนโค้ง เสือสาวท่องราตรีแอบละเลียดลิ้นภายในโพรงปาก เธอทัศนาเนินอกขาว ไล่ลามไปถึงต้นคอกระจ่าง น้ำหวานทำหน้าไม่ถูกเมื่อเจอสายตาร้ายๆ จากเพศเดียวกัน สตรีผู้สวมสูทเนื้อดี ถ้าบอกว่าเขาคือนักฆ่าหญิง เธอก็คงเชื่อโดยไม่มีข้อโต้แย้ง “ขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษจริงๆ” อย่างแรกกลัวโดนตบ เพราะเทียบรูปร่างเธอกับเขามันคนละชั้นกันอย่างเห็นได้ชัด “ขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจ แฮ่ๆ” มองมาขนาดนั้นคงแทบอยากกลืนเธอลงท้อง แต่แปลกมากที่เธอดันรู้สึกว่าคุณคนนี้ดูเหมือนไม่เขม่นเธอสักนิด ตรงข้ามสายตาของเขาชวนให้ขนลุกซู่คล้ายกับชายหนุ่มมองหญิงสาว “ระวังด้วย” หันกลับไปชนแก้วกับหนุ่มใหญ่ร่วมโต๊ะโดยไม่หันกลับมาสนใจใครทั้งนั้น