“เราสองคนกำลังจะแต่งงานกันไม่ใช่เหรอครับ” พออาทิตย์พูดถึงเรื่องนี้มุกรินก็ถึงกลับไปไม่ถูก เพราะนอกจากสายตาที่แสดงออกชัดเจนของเขาจะสื่อความหมายถึงเรื่องแต่งงานที่คุณประภพจัดแจงให้แล้ว ยังคล้ายกำลังบอกว่าในอีกไม่ช้านี้เธอกับเขาก็จะกลายเป็นคน ๆ เดียวกันในอีกไม่ช้านี้ พลอยให้เกิดความรู้สึกล่องลอยราวกับมีผีเสื้อนับล้านกระพือปีกอยู่
และเพียงแค่คิด...มุกรินก็แทบจะนึกภาพไม่ออก ทุกอย่างราวกับความฝันในยามค่ำคืน ในอนาคตอันใกล้อาทิตย์ก็จะเป็นสามีที่มีสิทธิ์ด้านพฤตินัยทุกอย่าง เป็นคนที่เธอต้องร่วมเรียงเคียงหมอนไปด้วยตลอดชีวิต
ระหว่างที่จิตใจของมุกรินกำลังเลื่อนลอย ทั้งคู่ก็ได้ยินเสียงไวโอลินดังมาไม่ห่างออกไปมาก ซึ่งพอมองไปรอบ ๆ ก็พบว่าต้นเสียงที่ว่านี้มาจากกระเช้าชิงช้าสวรรค์ที่ลอยอยู่เหนือทั้งคู่
ยังไม่ทันที่มุกรินจะรู้ว่ามีเสียงคนเล่นไวโอลินบนชิงช้าสวรรค์นี้ได้ยังไง เธอก็ต้องตกใจเมื่อจู่ ๆ อาทิตย์
