แสงแดดจ้าสาดส่องเข้ามาทางระเบียงชั้นบนสุดของโรงแรมหรู ร่างบางนอนคุดคู้อยู่ในผ้าห่มผืนหนาบนเตียงขนาดใหญ่ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เมื่อคืนนี้มุกรินนอนดึกบวกกับเมื่อวานทั้งวันเธอก็แทบจะไม่ได้พักผ่อน เช้านี้เธอเลยนอนตื่นสายกว่าปรกติ แต่ทันทีที่คิดได้ว่าสาเหตุที่ทำให้ร่างกายเหนื่อยล้าเป็นเพราะเมื่อวานเธอเพิ่งจะเข้าพิธีแต่งงานกับอาทิตย์ เมื่อสมองกลับมาสั่งการมือเล็กก็ควานหาโทรศัพท์มือถือเพื่อดูว่าตอนนี้เป็นเวลากี่โมงแล้ว
ทว่าจังหวะที่จะลุกขึ้นหามือถือ หางตาของมุกรินก็สะดุดเข้ากับใครบางคนและพอหันไปเธอก็เห็นอาทิตย์นอนหันข้าง มือค้ำศีรษะราวกับมองมาที่เธอสักพักหนึ่งแล้ว
“คุณทิต”
“อรุณสวัสดิ์ครับ”
“อะ อรุณสวัสดิ์ค่ะ” ด้วยความที่ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วไปหมด เช้าแรกหลังวันแต่งงานมุกรินจึงเหมือนคนความจำเสื่อมชั่วขณะ อีกทั้งเธอยังทำตัวไม่ถูกอีกด้วยที่พบว่าหลังจากตื่นนอนเธอต้องเจออาทิตย์เป็นคนแรก
เดี๋ยวก่อนน
