มุกรินปล่อยให้อาทิตย์สงบสติอารมณ์อยู่บนห้อง เธอจัดการทำแผลที่ถูกมีดบาดมือ ภาสกรเห็นมุกรินนั่งทำแผลอยู่ในห้องโถงก็ลังเลอยู่นานว่าควรจะเข้าไปคุยกับเธอดีไหม แต่พอคิดว่าเรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นก็เพราะเขา ภาสกรก็ไม่อาจนิ่งนอนใจ
“ผมขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ไหมครับ”
“คุณกรมีอะไรจะคุยกับมุกเหรอคะ” มุกรินย่อมรู้ว่าอีกฝ่ายต้องการจะพูดเรื่องอะไร รอยยิ้มที่ปรากฏอยู่บนดวงหน้างดงามพอจะบอกได้ว่าที่เธอถูกอาทิตย์ลากขึ้นไปคุยบนห้อง เธอไม่ได้คิดโทษภาสกรแม้แต่น้อย มันไม่แปลกเลยหากเธอกับอาทิตย์จะมีปากเสียงกันบ้างเพราะขนาดคนที่แต่งงานกันด้วยความรักยังมีวันที่ไม่เข้าใจกัน นับประสาอะไรกับคนที่แต่งงานกันเพราะต่างฝ่ายต่างมีความจำเป็น
ถึงแม้อาทิตย์จะเคยบอกว่าชอบเธอ แม้จะเคยให้ความหวังว่าวันหนึ่งจะสามารถรักเธอได้ แต่ก็ไม่ได้แปลว่าวันนั้นจะมีอยู่จริง
“ผมแค่อยากขอโทษคุณมุกน่ะครับ น้องชายผมคงจะพูดไม่ดีกับคุณมุกใช่ไหมครับ”
