ด้วยความหึงหวงบนความหวาดระแวง(ต่อ)

1101 คำ

” เราจะไปคุยกันข้างบนเหรอคะ?” มุกรินไม่ได้รับคำตอบใดๆ และภายในความเงียบขรึมเธอก็รู้สึกได้ถึงความอึดอัดบางอย่างแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา จนกระทั่งเข้ามาในห้องอาทิตย์ก็ยังนิ่งเงียบ หนำซ้ำยังยืนหันหลังให้เธอจนมุกรินต้องเป็นฝ่ายเปิดบทสนทนา “ตกลงคุณทิตมีอะไรจะคุยกับมุกเหรอคะ” แม้ว่าแต่งงานกันมาร่วมเดือนแล้วแต่มุกรินก็ยังคงให้เกียรติอาทิตย์เหมือนวันแรกที่ได้คุยกัน ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะภายในใจของมุกรินยังคงติดค้างหนี้บุญคุณของคุณประภพอยู่ สถานะเมียแต่งจึงไม่ได้ทำให้ความเจียมตัวของเธอลดน้อยลง หากเป็นเวลาปกติอาทิตย์ก็คงจะรับรู้ได้ถึงวิสัยที่น่าชื่นชมมาแต่ไหนแต่ไรนี้ของมุกริน ทว่าครั้งนี้เขากลับมองไม่เห็นมัน ยิ่งไปกว่านั้นเขายังหันกลับมาจ้องหน้าเธอด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจ “เมื่อกี้คุณมุกทำอะไรอยู่ในครัวกับพี่ชายผมเหรอครับ” “เมื่อกี้?” มุกรินทำหน้านึกอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบออกไปตามความจริงว่า

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม