SOMETHING รูมเมทที่แปลว่าโรคจิต

SOMETHING22:ขี้งอน

SOMETHING 22

***************************

[FOUR : SAID]

เมื่อคืนรันไม่ได้กลับเข้ามาในห้อง ผมมองนาฬิกาทั้งคืนคิดว่ายังไงเธอก็ต้องกลับมานอนที่ห้องอย่างแน่นอน ผมประมาทเกินไปถ้าเมื่อคืนไม่ยอมให้เธอไปก็สิ้นเรื่อง ไม่รู้ว่าป่านนี้อยู่ที่ไหน อยู่กับใคร แล้วทำอะไรอยู่

หงุดหงิดว่ะ

ถ้าไปเรียนก็คงเรียนรู้เรื่อง ผมเลยไลน์ไปบอกเพื่อนว่าวันนี้ไม่เข้าเดี๋ยวจะตามเนื้อหาเองทีหลัง อีกอย่างวิชาที่เรียนวันนี้ก็ไม่ได้ให้ทำอะไรมากไม่ได้เข้าแล็ปด้วย

ผมเองโคตรไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลยว่ะ

กริ๊ก!

เสียงไขกุญแจเข้ามาในห้องทำให้ผมรู้ได้ทันทีเลยว่าต้องเป็นรัน เธอเดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทางงัวเงียเหมือนยังไม่สร่างเมา เมื่อคืนคงจัดหนักเลยสิท่าเห็นแล้วก็ไม่ชอบใจยังไงไม่รู้

รันหันมามองผมที่กำลังจะเข้าไปอาบน้ำเธอยิ้มให้ผมก่อนจะเดินไปล้มตัวลงนอนที่เตียงตัวเอง นี่ปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้ตัวเองเมามากขนาดนี้เลยเหรอ

เดี๋ยวก่อน! เมื่อคืนเธอไม่ได้ใส่เสื้อตัวนี้นี่แล้วทำไมกลับมาด้วยเสื้อของผู้ชายแบบนี้

แม่งต้องถามให้รู้เรื่อง

“รัน” ผมเขย่าตัวรันเพื่อให้เธอตื่นขึ้นมาคุยกับผมให้รู้เรื่อง แต่ดูท่าว่าเธอจะไม่รับรู้อะไรเลย ตานี่ก็ลืมแทบไม่ขึ้น ผมผละออกจากเธอต่อให้คุยตอนนี้ก็คงไม่รู้เรื่องอยู่ดี ไว้ให้เธอสร่างเมาแล้วเราจะได้คุยกัน

ไหนบอกไม่ชอบผู้ชาย ไม่อยากให้ผู้ชายถึงเนื้อถึงตัว แล้วที่เห็นนี่มันอะไรวะเล่นใส่เสื้อผู้ชายกลับมาแบบนี้ ที่หวงตัวก็เพราะอยากอัพค่าตัวขึ้นมาสินะ

ที่จริงแล้วเธอก็เหมือนผู้หญิงทั่วไปที่หลงคารมผู้ชาย ถ้าผมเอาจริงขึ้นมาเธอก็คงเคลิ้มให้กับผมเหมือนกัน

หลังจากอาบน้ำเสร็จผมก็มานั่งเฝ้ารัน เพื่อรอให้เธอตื่นแล้วถามว่าเมื่อคืนเธอไปที่ไหนมา ผมจัดการถอดเสื้อผ้าเธอแล้วเช็ดตัวให้ก่อนจะใส่เสื้อผ้าให้เธอตามเดิม ไม่อยากให้เธอใส่เสื้อของไอ้เหี้ยตัวไหนก็ไม่รู้

น่าแปลกที่ผมไม่ชอบใจเวลาที่เห็นเธอใกล้ชิดผู้ชายคนอื่นทั้งที่ก็ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยไปกว่าเพื่อนร่วมห้องเลย หรือไม่คงเป็นเพราะว่าเธอยังบริสุทธิ์อยู่มั้งผมเลยเริ่มที่จะสนใจเธอ

ที่จริงผมก็สนใจผู้หญิงตั้งแต่ที่เราเจอกันครั้งแรกแล้วล่ะ เธอเหมือนมีพลังงานบางอย่างดึงดูดผมให้เข้าไปหาเธอได้ไม่ยาก

“ฟะ...โฟร์” เสียงของคนตัวเล็กที่นอนหลับใหลไม่ได้สติเมื่อกี้ลืมตาขึ้นมามองผมพร้อมกับเรียกชื่อผมเบาๆ ก่อนจะยันตัวลุกขึ้นนั่งพิงพนักหัวเตียง “มานั่งทำอะไรที่เตียงฉันอ่ะ?”

“เมื่อกี้ใครมาส่งที่ห้อง?” ผมไม่ตอบคำถามของเธอ เธอต่างหากที่เป็นฝ่ายต้องตอบคำถามผมก่อน เมามากจนไม่รู้เรื่องอะไรเลยสินะ นี่ถ้าผมขืนใจเธอเมื่อกี้ก็ทำได้ไม่ยาก ปล่อยตัวเกินไปแล้วรัน “ทำไมเมื่อคืนไม่กลับมานอนที่ห้อง?”

“...” เธอเหมือนพยายามนึกถึงเรื่องเมื่อคืนว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้าง

ก่อนจะเบิกตากว้างเหมือนตกใจอะไรบางอย่าง การกระทำของเธอทำให้ผมตกใจไปด้วย เพราะเมื่อคืนนี้ผมไม่ได้อยู่กับเธอเลย ไม่รู้ว่าเธอเจออะไรมาบ้าง

“บอกฉันมาให้หมดนะรัน ใครทำอะไรเธอ?” ที่ผมต้องเป็นห่วงรันเป็นเพราะพี่อรุณฝากรันไว้ให้ผมดูแล ถ้ารันเป็นอะไรไปผมคงโดนหารเลขไปด้วย

อ้อ! ลืมบอกไปว่าพี่อรุณที่รันชื่นชอบนักหนาน่ะแอบคิดไม่ซื่อกับเธอ ที่ผมรู้เพราะว่าเจ้าตัวเป็นคนเดินมาบอกผมเองว่าห้ามคิดเกินเลยกับรันเด็ดขาด

เพราะรันเป็นผู้หญิงของเขา ทีแรกผมก็ไม่คิดว่าเธอจะแตกต่างก็เลยตอบตกลงไปอย่างไม่ใส่ใจ แต่พอได้มาอยู่กับเธอผมแม่งโคตรอยากกลืนน้ำลายตัวเองเลยว่ะ

“เมื่อคืนฉันเจอพี่อรุณอยู่หน้าหอ แล้ว...” เธอพยายามนึกก่อนจะมองหน้าผมเหมือนว่านึกไม่ออก “ฉันกำลังจะขึ้นห้องแต่พี่อรุณกลับพยุงฉันไปที่อื่น”

“พี่อรุณเหรอ?” งั้นผมคงไม่ต้องเป็นห่วงเธอแล้วมั้ง ถ้าเมื่อคืนเธออยู่กับพี่อรุณผมก็ควรจะหมดห่วงที่เธอไม่เป็นอะไรแล้ว

ผมผละออกจากเธอก่อนจะกลับมานั่งที่ของตัวเอง ผมไม่ชอบแย่งผู้หญิงของใครโดยเฉพาะกับรุ่นพี่ที่เป็นสายรหัสเดียวกัน และไม่อยากมีปัญหาตามมาทีหลังด้วย

เมื่อวานตอนที่รันออกไปจากห้องพี่อรุณก็เข้ามาหาผมที่ห้องและบอกว่าเขาสนใจเธอ เธอเป็นผู้หญิงของเขาห้ามให้ผมทำอะไรเธอเด็ดขาด แถมยังฝากผมให้ดูแลเธอด้วย

ต่อไปผมคงต้องเลิกสนใจเธอแล้วสินะ

ผมรู้ว่ารันอาจจะไม่ได้คิดอะไรกับพี่อรุณ และผมก็มีสิทธิ์ที่จะเข้าหาเธอเหมือนกัน แต่ที่ผมไม่ทำเพราะว่าผมไม่ได้ชอบเธออย่างที่พูดไป ผมแค่สนใจในความซิงของเธอก็เท่านั้น แต่ก็ต้องยอมรับว่ามีบ้างที่หงุดหงิดเวลาที่เธออยู่ใกล้ผู้ชายคนอื่น

ผมคงต้องรักษาระยะห่างระหว่างเราเอาไว้แล้วล่ะ จะได้ไม่ทำให้พี่อรุณสงสัย ที่จริงผมควรจะบอกให้พี่อรุณย้ายรันไปอยู่ห้องอื่นก็ได้นะ แต่เป็นเพราะว่าเธอเป็นรูมเมทโคตรดีผมก็เลยไม่อยากให้เธอไป

“แล้วใครเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันอ่ะ?” คนตัวเล็กหันมาถามผมเหมือนเธอเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเมื่อวานเธอไม่ได้ใส่เสื้อตัวนี้ออกไป “นายเหรอ?”

“อ่ะฮะ” ผมตอบแค่นั้นก่อนจะเสียบหูฟังและเลิกสนใจเธอที่ทำหน้าตกใจ สิ่งที่อยู่หน้าจอมือถือผมตอนนี้น่าสนใจกว่าเธอตั้งเยอะ

“นะ...นายถอดออกหมดเลยเหรอ?”

เมื่อได้ยินเสียงของอีกฝ่ายดังขึ้นผมก็ถอดหูฟังออกจากหูตัวเองก่อนจะหันไปมองเธอที่กำลังมองผมอยู่ก่อนแล้ว จะตกใจอะไรขนาดนั้น ก็แค่เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ป่ะ ไม่ได้ทำอะไรเธอมากกว่านั้นซะหน่อย

“ถ้าไม่ถอดหมดจะเช็ดตัวได้ไง?” ผมอมยิ้มกรุ้มกริ่ม แกล้งเธอให้คิดไปไกลแบบนี้ก็สนุกดีเหมือนกันนะ รันมีสีหน้าตกใจเธอมองสำรวจตัวเองว่ามีอะไรผิดปกติไปจากเดิมหรือเปล่า “สึกหรอหรือเปล่าล่ะ?”

“ไม่ได้ทำอะไรมากกว่าเปลี่ยนเสื้อผ้าใช่มั้ย?”

“ไม่รู้ดิจำไม่ได้แล้วอ่ะ” ผมตอบยิ้มๆ รันลุกขึ้นมามองผมตาขวางก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป ผมคิดว่าเธอคงจะไปสำรวจตัวเองว่ามีตรงไหนที่มันผิดปกติหรือเปล่า

รันเป็นผู้หญิงที่ผมอยู่ด้วยแล้วอยากแกล้งมากที่สุด หน้าตาบ๊องแบ๊วไร้เดียงสาของเธอทำให้ผมอยากแกล้งอยู่ตลอดเวลา

ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นผมคงไม่กล้าแกล้งเล่นมากขนาดนี้ เพราะผู้หญิงที่เข้าหาผมผมรู้ว่าพวกเธอไม่ได้เข้าหาผมเพราะความรัก แต่เข้าหาผมเพราะอย่างอื่นแทน

แต่กับรันมันไม่ใช่ไงเพราะเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมเป็นใคร อีกอย่างเธอไม่ได้ชอบผมที่หน้าตาด้วย ผู้หญิงอย่างรันนี่หายากนะ ถ้ามีสักร้อยคนก็คงจะมีไม่ถึงสิบคนที่เหมือนเธอ เพราะงี้มั้งผมเลยอยากให้เธอเป็นรูมเมทของผมต่อไป

[FOUR : SAID END]