ขย้ำครั้งที่ 7 - มัดจำไว้ก่อน
2152 คำ
พลชอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ตลอดช่วงบ่ายเขาทำงานไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยจนลูกน้องคนสนิทยังแปลกใจ หลังจากคุยงานกับเจ้านายเสร็จวิลล์ก็ขอตัวออกมาข้างนอก ส่งยิ้มให้เพื่อนร่วมงานคนใหม่ พร้อมรับสายที่โทรทางไกลเข้ามา
“อะไรนะ! ด่วนขนาดนั้นเลยเหรอครับ”
ไอรินเงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อยแล้วก้มหน้าทำงานต่ออย่างไม่ใส่ใจ อีกฝ่ายพูดภาษาอิตาลี เป็นหนึ่งในภาษาที่เธอร่ำเรียนมา แน่นอนว่าเธอฟังออกทั้งหมด
“เดินทางคืนนี้มันกะทันหันไป ผมหาตั๋วให้บอสได้ แต่บอสเองก็มีงานการต้องทำนะครับคุณราฟ”
ไอรินกลับมาสนใจอีกครั้งเมื่อบทสนทนาเอ่ยถึงเจ้านาย แต่เธอยังมีมารยาทพอไม่เงยหน้าขึ้นฟังอย่างประเจิดประเจ้อ
“แล้วทำไมคุณไม่โทรสายตรงหาบอสเองล่ะครับ ให้ผมรับหน้าให้ตลอด” ผู้ช่วยหนุ่มอดตัดพ้อไม่ได้ “ก็ได้ครับ ผมจะบอกบอสให้”
วิลล์พูดแค่นั้นก็กดวางสาย ชายหนุ่มมองหน้าไอรินเล็กน้อยแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องทำงานของพลช สักพักไอรินก็ได้ยินเสียงไม่สบอารมณ์ของเจ้าของห้องดังออกมา
“มันคิดว่ามันเป็นใคร! ถึงอยากให้ฉันไปหาเมื่อไหร่ก็ได้ ฉันไม่ไป!!”
ไอรินชะเง้อคอมองทั้ง ๆ ที่มองไม่เห็น ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ดูเหมือนว่าบอสจะไม่พอใจเอามาก ๆ
ด้านในห้องทำงาน วิลล์ที่เข้ามารายงานเรื่องด่วนยืนเหงื่อตก เมื่อครู่บอสยังอารมณ์ดีอยู่แท้ ๆ คุณราฟนะคุณราฟ.. หางานได้เขาได้ตลอดเลยจริง ๆ
“แต่งานแต่งของคุณราฟ..”
“ไม่ไป!” พลชตอบแทบไม่ต้องคิด เขามีนัดคืนนี้แล้ว ถึงราฟาเอลจะเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยอนุบาล แต่ถ้าไม่นัดกันก่อนพลชก็ไม่แคร์ เขาเป็นนักธุรกิจ เวลาเป็นเงินเป็นทอง ต่อให้เป็นเพื่อนสนิทแต่จู่ ๆ จะโทรมาตามให้บินข้ามซีกโลกไปหาแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน
“คุณราฟบอกว่าบอสต้องไป เพราะบอสเคยให้สัญญาว่าจะยอมคุณราฟหนึ่งเรื่อง”
“ไอ้เพื่อนเวร” พลชสบถด่าคนที่อยู่ห่างออกไปอีกซีกโลก ไม่บ่อยนักที่คนรักษาภาพลักษณ์อย่างเขาจะก่นด่าใคร ถ้าไม่เหลือทนจริง ๆ “งั้นก็ซื้อตั๋วเครื่องบินให้ไอรินด้วย ไอรินจะไปกับฉัน”
“ไม่ได้ครับบอส”
“ทำไมอีก”
“คุณไอรินถือพาสปอร์ตไทย เธอไม่มีวีซ่า จะทำก็ต้องใช้เวลาหลายวัน ต่อให้เราเร่งแค่ไหนก็คงไม่ทันคืนนี้ครับ”
พลชปวดหัวตุ๊บ ๆ เขาอยากจะด่าเพื่อนสนิทสักชุดให้มันเลิกสร้างเรื่องซะที มีอย่างที่ไหนอยากแต่งงานก็แต่งทันทีไม่ปรึกษาใคร รู้ว่ารวย รู้ว่าเสกงานแต่งได้ในข้ามคืน แต่มันถามเขาบ้างไหมว่าว่างหรือเปล่า
ราฟาเอลคงไม่ยอมให้พลชปฏิเสธ ถึงได้ยกเรื่องบุญคุณตั้งแต่เมื่อชาติปางก่อนขึ้นมาอ้าง เขาสงสารผู้หญิงที่มันแต่งงานด้วยขึ้นมาทันที ชีวิตที่เหลือคงซวยไปตลอดที่ได้คนแบบนี้มาเป็นสามี
“ไปเตรียมรถ ฉันจะกลับเพนท์เฮ้าส์ บอกไอรินให้กลับพร้อมฉัน” ออกคำสั่งพลางหยิบมือถือขึ้นมากดหาคนที่อยู่ทางไกลด้วยอารมณ์ขุ่นมัว “ไปรอที่รถเลย เดี๋ยวฉันตามลงไป”
“ครับบอส”
วิลล์รีบออกไปจัดการงานที่พลชสั่งอย่างรวดเร็ว เขายังไม่อยากถูกลูกหลงจากบอสหรอกนะ พลชเป็นคนมีเหตุผล แต่ถ้าอารมณ์ไม่ดีขนาดนี้ใครก็เข้าหน้าไม่ติด
“ไอ้เพื่อนเวร!” เสียงเข้มก่นด่าเพื่อนสนิททันทีที่อีกฝ่ายรับสาย “มึงคิดว่าอิตาลีอยู่แค่หัวหินเหรอ”
พลชสบถด่าอีกหลายคำเพราะได้ยินเสียงหัวเราะจากปลายสาย เขาเป็นคนสุภาพเพราะเป็นนักธุรกิจ ต้องทำธุรกิจกับคนมากหน้าจึงฝึกพูดจาเพราะ ๆ และฝึกมารยาทเข้าสังคมมาตั้งแต่เด็ก ๆ คงจะมีแค่คนนี้คนเดียวที่ทำให้เขาหลุดคำหยาบคายออกมาได้ทุกครั้งที่คุยกัน
ราฟาเอล รอสซี
(อย่าหยาบคายสิบอส)
“มึงมัน..” พลชอยากด่าอีกฝ่ายอีกหลาย ๆ คำ แต่สุดท้ายก็เปลี่ยนใจ คนอย่างราฟาเอลด่าไปก็เปลืองน้ำลาย มันเคยฟังใครที่ไหน “คนแบบมึงมีผู้หญิงหลงผิดมาแต่งงานด้วยเหรอวะ”
(คนแบบกูนี่แหละที่มีแต่คนวิ่งเข้าหา)
“วิ่งหนีสิไม่ว่า”
ราฟาเอลหัวเราะชอบใจ ก็จริง มาเฟียอย่างเขามีแต่คนวิ่งหนีเพราะความหวาดกลัว ไม่ใช่แค่ผู้หญิง แต่ไม่ว่าจะเพศหรือวัยไหนก็ไม่อยากพบเจอเขาทั้งนั้น คนทั่วไปขนานนามว่าราฟาเอลคือเฮเดสที่มีชีวิตอยู่จริง ถูกราฟาเอลหมายหัวเมื่อไหร่ก็ไม่ต่างอะไรจากตกนรกทั้งเป็น
ไม่เหมือนเพื่อนที่มีแต่คนวิ่งเข้าหาเพราะความหล่อเหลา และนิสัยสุภาพบุรุษที่หาตัวจับยาก รวมทั้งชาติกำเนิดที่เกิดมาในตระกูลอดีตขุนนางชั้นสูงของอิตาลี มีแม่เป็นสาวไทยที่สวยและอ่อนหวาน ฐานะชาติตระกูลสูงส่งไม่แพ้กัน ประวัติคร่าว ๆ แค่นี้ก็เพียงพอให้ใครต่อใครยกให้พลชเป็นชายในฝันที่อยากแต่งงานด้วย
แต่เคยได้ยินคำนี้ไหม คนแบบเดียวกันถึงจะคบหากันได้
พลช ดีน แม็กซ์เวล ไม่ได้นิสัยดีไปกว่า ราฟาเอล รอสซี นักหรอก เพื่อนเขามันแค่ใส่หน้ากากเก่ง ที่จริง.. ผู้ชายอย่างพลชอันตรายกว่าราฟาเอลร้อยเท่า เป็นคนที่ผลประโยชน์มาก่อนทุกอย่าง หัวใจเย็นชายิ่งกว่าน้ำแข็ง ตั้งแต่เกิดมาราฟาเอลไม่เคยเห็นเพื่อนชอบพอใครสักคน
นอกจากคน ๆ นั้นจะมีผลประโยชน์ให้ และต้องมากพอ
“แต่งกับใคร” พลชถามเสียงเครียด ถึงจะด่าเพื่อนไปมากมายแต่ยังไงก็คือเพื่อน ราฟาเอลเป็นคนตรงไปตรงมาและเชื่อเรื่องความรัก การที่จะแต่งงานกับใครสักคนหมายความว่าราฟาเอลรักคน ๆ นั้นอย่างไม่ต้องสงสัย
แต่ใครกันที่ทำให้มาเฟียใหญ่แห่งอิตาลีหลงรักได้
(เป็นสาวไทย)
“สาวไทย?”
(อืม มาเรียนต่อปริญญาโทที่โรม กูชอบเขาก็เลยจีบ แต่เขาเอาแต่หนี กูก็เลยหาทางบีบจนเขายอม)
“บังคับเขา?”
(ประมาณนั้น)
“บังคับเขาแบบนี้ แล้วเขาจะรักมึงกลับไหม” พลชเตือนเพื่อนกลาย ๆ เขารู้ว่าไม่มีประโยชน์เพราะราฟาเอลตัดสินใจไปแล้ว แต่บางทีเวลาที่เหลืออีกไม่นานอาจจะเปลี่ยนอะไรได้บ้าง
อีกฝ่ายเงียบไปนานจนซีอีโอหนุ่มถอนหายใจ มาแบบนี้คงดื้อเงียบและไม่ยอมเปลี่ยนใจแน่ ๆ เขาไม่เคยเข้าใจความรักไร้สาระพวกนี้เลย มันจับต้องไม่ได้ มีอยู่จริงหรือเปล่าก็ไม่รู้
“เอาเป็นว่าขอให้มึงโชคดี แล้วเจอกันที่อิตาลี”
.
.
ไอรินเดินตามร่างสูงใหญ่เข้าไปในเพนท์เฮ้าส์เงียบ ๆ เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนจู่ ๆ วิลล์ก็ออกมาบอกให้เธอเลิกงานแล้วกลับบ้านกับบอสก่อนเวลา เลขาสาวไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ถ้าให้เดาก็คงเป็นเพราะสายที่วิลล์รับตอนนั้น
“ไอริน”
“คะ อ๊ะ!”
ร่างบอบบางถูกดันลงบนโซฟาตัวใหญ่ในพริบตา ไม่ทันได้ตั้งตัวร่างหนัก ๆ ก็ตามมาคร่อมทับจนขยับหนีไม่ได้ ไอรินเบิกตากว้าง มองใบหน้าหล่อเหลาที่ชิดใกล้ด้วยความตื่นตระหนก
“บอสคะ!”
“ผมต้องไปอิตาลี คืนนี้”
“คืนนี้เลยเหรอคะ”
“ใช่ ผมอยากพาคุณไปด้วย แต่ติดเรื่องวีซ่า” พลชถอนหายใจ ถ้าไม่ติดเรื่องนี้เขาคงพาไอรินไปด้วย น่าเสียดาย “คืนนี้คุณรอดตัวไป แต่กลับมาเมื่อไหร่ผมไม่ปล่อยคุณไว้แน่”
“บอสขู่รินเหรอคะ”
“ไม่ได้ขู่ แค่อยากให้คุณเตรียมตัวไว้ ผมเป็นคนเซ็กซ์จัดมาก เผื่อว่าคุณไม่รู้”
เขาตอกย้ำสิ่งที่ไอรินต้องรู้ด้วยการเสียดสีแก่นกายที่ขยายใหญ่กับต้นขาเรียว ไอรินสะดุ้งน้อย ๆ เมื่อคืนก็ทำไปครั้งหนึ่งแล้ว เมื่อกลางวันก็อีกครั้ง ตอนนี้บอสยังจะ..
“บอส จะทำอีกเหรอคะ”
“ผมก็อยากทำนะ แต่ไม่มีเวลาขนาดนั้น” ความเสียดายถูกส่งผ่านน้ำเสียงเข้ม พลชถอนหายใจอีกครั้ง เขารู้ว่าถ้าทำมันจะกินเวลานานจนตกเครื่องได้ “ผมไม่ทำหรอก แต่ขอมัดจำไว้ก่อน”
กระโปรงตัวสวยถูกถลกขึ้นอย่างรวดเร็วจนไอรินไม่ทันได้ต่อต้าน หญิงสาวอ้าปากค้างให้กับความมือไวของชายหนุ่ม พริบตาเดียวมือหนาก็ตะปบเข้าที่กึ่งกลางกายของเธอเต็ม ๆ บีบคลึงเนื้อนุ่มผ่านแพนตี้ลูกไม้ตัวจ้อย
“บอสคะ! อ๊ะ”
“อย่าต่อต้านผมไอริน ผมมีเวลาไม่มาก”
“บอสคะ บอส อ๊าา มัน.. อื้อ” เสียงหวานครางกระเส่าจนพูดไม่เป็นประโยค ไอรินพยายามงับริมฝีปากเพื่อกลั้นเสียงน่าอายเอาไว้ แต่ดูเหมือนว่าพลชจะไม่ชอบใจเท่าไหร่
“คุณทำให้ผมมีความสุขสองรอบแล้ว ครั้งนี้ให้ผมทำให้คุณบ้าง ไม่ต้องกลั้นเสียง ผมอยากฟังเสียงของคุณ”
“บะ บอสไม่ต้องใส่ใจรินมากก็ได้นะคะ อ๊ะ มันคือหน้าที่ของรินอยู่แล้ว”
“ผมไม่ชอบเอาเปรียบคู่นอน” พลชย้ำเสียงเข้ม “ผมอยากให้คุณรู้ว่าเซ็กซ์ที่ดีมันวิเศษแค่ไหน วันข้างหน้าถ้าคุณมีคนรักจะได้ไม่กลัว ผู้หญิงหลายคนหวาดกลัวเรื่องบนเตียงเพราะเคยเจอประสบการณ์ที่ไม่ดีในครั้งแรก คุณจะไม่เป็นแบบแน่นอน ผมรับปาก”
ชายหนุ่มคิดไปถึงอนาคตของไอริน เขาไม่อยากให้เธอหวาดกลัวกับเซ็กซ์จนไม่กล้าคบหาใครต่อ พลชไม่ได้จะกักขังไอรินไว้ตลอดชีวิต เมื่อถึงเวลาเขาก็จะปล่อยไอรินไป
พลชรู้ดีว่าระหว่างเราต้องจบลงในซักวัน แต่ระหว่างที่อยู่ด้วยกันเขาก็อยากให้ไอรินมีความสุขที่สุด
“แต่ อ๊า!”
ซีอีโอหนุ่มไม่อยากฟังคำโต้แย้ง เขายินดีมากกว่าถ้าได้ยินเสียงครางหวานหู ก้านนิ้วยาวลากขึ้นลงระหว่างกึ่งกลางกลีบเนื้อนุ่ม เขาอยากสัมผัสเธอโดยไม่มีแพนตี้ตัวจิ๋วมาขวางกั้น แต่ก็กลัวว่าถ้าถอดมันออกแล้วเขาจะอดใจไม่ไหว
กลัวว่าเพื่อนอย่างราฟาเอลจะไร้เพื่อนเจ้าบ่าวในงานแต่ง
“บอสคะ มัน อื้อ”
“เปียกแล้วนะไอริน” พลชกระซิบบอก ท้องนิ้วของเขาสัมผัสได้ถึงความชื้นที่ทะลุผ่านเนื้อผ้าบางเบาออกมา “คุณรู้สึกไวแบบนี้ทุกครั้งหรือเปล่า”
“ริน รินไม่รู้ค่ะ อะ อื้อ”
“อย่าบอกนะว่าแม้แต่ช่วยตัวเองก็ไม่เคย”
ไอรินส่ายหน้าเร็ว ๆ เธอเอาแต่เรียนและทำงาน จะเอาเวลาไหนไปทำเรื่องน่าอายแบบนั้นได้
“เด็กน้อย” พลชขยับใบหน้าเข้าไปชิดแก้มเนียน พ่นลมหายใจใส่จนหญิงสาวขนลุกไปทั้งตัว “ผมจะสอนให้เด็กน้อยอย่างคุณกลายเป็นหญิงสาวที่เร่าร้อนเอง”
ก้านนิ้วแข็งเสียดสีส่วนอ่อนไหวเป็นจังหวะหนักแน่น บดคลึงติ่งเนื้อน้อยที่ชูชันแข็งขืนจนแพนตี้ตัวจ้อยเริ่มเปียกเป็นวงกว้าง ซีอีโอหนุ่มพยายามห้ามใจอย่างหนักไม่ให้ถอดมันออกแล้วสอดใส่ท่อนเนื้อคับแน่นในกางเกงเข้าไป พลชอยากให้ครั้งแรกของไอรินน่าประทับใจกว่านี้ วันนี้เขาแค่อยากให้เธอจดจำและคิดถึงในยามที่เขาไม่อยู่
“เสียวไหม ไอริน”
“บอส อ๊ะ”
เสื้อราคาแพงถูกมือเรียวกำจนยับยู่ ไอรินหอบหายใจหนัก ซุกหน้าเข้ากับอกกว้างอย่างไร้ที่พึ่ง
“บะ บอสคะ ริน อา มันทรมาน”
“ทรมานก็ปล่อยออกมา”
“ริน ริน อื้อ”
เหมือนมีกองไฟขนาดใหญ่อยู่ภายในร่างกาย ท้องน้อยมันวูบไหวเหมือนอยู่บนรถไฟเหาะ ไอรินแอ่นตัวขึ้นหาก้านนิ้วยาวอย่างลืมอาย ลืมไปด้วยซ้ำว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในห้องรับแขกที่ใครจะเข้ามาตอนไหนก็ได้
“บะ บอสคะ รินไม่ไหวแล้ว อ๊า” เธอร้องบอกอย่างทรมาน เงยหน้าขึ้นสบตาเจ้านายหนุ่มด้วยนัยย์ตาฉ่ำเยิ้ม “บอสขา บอส อ๊ะ”
“แตกออกมาสิไอริน”
พลชกระซิบเสียงพร่า ลงมือบดขยี้หนักหน่วงจนกระทั่งร่างกายบอบบางเกร็งกระตุก
“อ๊าา!!”
“เด็กดี”
- ผู้เขียน
