บังคับรัก 08 นอกจาก...?
1295 คำ
“น้องนาวใช่ไหม” ฉันจ้องหน้าเขาเพื่อหาความจริง แต่เขาไม่ลืมตาขึ้นมาให้คำตอบหรือสื่อความหมายอะไรสักอย่าง ซึ่งมันเป็นคำตอบที่ชัดเจนสำหรับฉันแล้ว
“ทำน้องทำไม” ตอนนี้ฉันโคตรรู้สึกไม่ดีเลย ป่านนี้น้องนาวจะเป็นยังไงบ้าง เขาต้องมาเจ็บตัวเพราะมาพัวพันกับฉันแท้ๆ
“ถ้าอาลัยอาวรณ์นักกูจะสั่งคนฆ่ามันเลย” ดวงตาคมเบิกกว้างมองหน้าฉันด้วยอาการไม่สบอารมณ์
“นายแม่งไม่เคยมีเหตุผลอะไรสักอย่าง นายมันบ้าอำนาจ” ฉันตัดพ้อจากนั้นก็นั่งทำแผลให้เขา ใบหน้าเขาน้อยครั้งนักที่จะมีบาดแผล ซึ่งครั้งนี้มันมีที่มุมปากเล็กน้อย นอกนั้นก็ที่หลังมือล้วนๆ
ถ้าให้เดาน้องนาวคงได้ต่อยเขาแค่หมัดเดียว!
“เหตุผลคนหึงก็แค่นั้น” เขาบอกพร้อมกับเอนตัวนอนแล้วเอาหัวมาหนุนตักฉัน จากนั้นก็ซุกใบหน้าแนบกับหน้าท้องแบนราบ
“อย่าคิดทิ้งฮอลล์นะจิว จิวก็รู้ว่าฮอลล์มีแค่จิว” เขาว่าพร้อมกับอ้อมแขนที่โอบเอวฉันไว้ เราสองคนพันธนาการกันไว้ด้วยความเจ็บปวด หนีจากกันก็ไม่พ้น เพราะเขาไม่คิดจะปลดปล่อยฉันไป
ถ้าเขาไม่ทำร้ายครอบครัวฉัน...จนครอบครัวเป็นหนี้
ถ้าเขาไม่ตามทำร้ายคนที่ฉันรู้สึกดี...จนตาย
ถ้าเขาไม่ทำสิ่งผิดกฎหมาย...จนกลับตัวไม่ได้
ถ้าเขาไม่มั่วผู้หญิง...จนดูเป็นคนมักมาก
ถ้าเขาไม่ใช่คนที่เลว...จนเกินเยียวยา
ฉันคนนี้คงรักเขาไปแล้ว
“เข้าไปนอนในห้องเถอะ จะไปทำรายงานต่ออีกหน่อย”
“ยังไม่ได้รู้สึกอะไรกับไอ้เด็กนั่นใช่ไหม” ฮอลล์ผงกหัวออกจากหน้าท้องของฉันแล้วพูดขึ้น
“นอกจากต้อม จิวยังไม่เคยรู้สึกพิเศษกับใคร” ฉันพูดไปตามความรู้สึกจริงๆของฉัน
“ต้อมมันตายไปแล้ว”
“ตายเพราะใครล่ะ” ฉันว่าสวนกลับทันที
“จิวเข้าห้องไปนอนเถอะ ฮอลล์จะคิดอะไรสักพักแล้วก็จะเช็คจำนวนของล็อตหน้า” ฮอลล์ลุกขึ้นนั่งแล้วเอนหลังพิงพนักโซฟาเหยียดขาไปพาดที่โต๊ะวางของข้างหน้าโซฟา จากนั้นเขาก็หลับตาลง
ฉันที่ขุ่นเคืองจากเรื่องที่เราสนทนากันเมื่อครู่ จึงไม่คิดอยู่ต่อปากต่อคำ ฉันลุกเดินเข้าห้องนอน ปล่อยให้เขาอยู่กับตัวเอง
‘ต้อม’ คือผู้ชายที่ทำให้หัวใจของฉันเต้นแรง ต้อมคือที่คนดีสำหรับฉัน ต้อมเข้ามาแสดงความรู้จัก เข้ามาทักทายแสดงตัวว่าอยากรู้จักกับฉัน ในขณะที่ฮอลล์เพิ่งจะใช้วิธีสกปรกมัดมือชกให้ฉันจดทะเบียนสมรสกับเขาได้ประมาณเดือนกว่า
แรกเริ่มเดิมทีกว่าฉันกับฮอลล์จะมาถึงจุดเยือกแข็งได้ขนาดนี้ เราสองคนผ่านความเจ็บปวดมาด้วยกันหลายเรื่อง
อย่างเช่นเรื่องต้อม...
ช่วงนั้นฉันจำได้ดี ฉันจดทะเบียนกับฮอลล์แล้วย้ายมาอยู่บ้านเขาได้เดือนกว่าๆ ฉันก็จับได้ว่าฮอลล์น่ะเป็นคนอยู่เบื้องหลังการโกงบริษัทพ่อฉัน ช่วงนั้นฉันเริ่มแข็งข้อบวกกับฮอลล์เริ่มมีผู้หญิงมาบำเรอถึงบ้าน
ฉันจึงคิดแค่ว่า ‘ทำไมฉันจะมีคนที่รักบ้างไม่ได้ ในเมื่อฮอลล์ยังเอาผู้หญิงไปทั่ว’
และต้อมก็เข้ามาในช่วงนั้นพอดี! รอยยิ้มของต้อมทำให้ฉันรู้สึกดีอย่างไม่เคยเป็น ต้อมสามารถบอกเล่าเรื่องราวชีวิตของตัวเองแล้วทำให้ฉันยิ้มตาม ฉันอยู่กับต้อมฉันยิ้มได้
ทุกอย่างเริ่มก่อเกิดเป็นความรู้สึกดีๆ กระทั่งฉันรู้จักกับต้อมได้เกือบ2เดือน ความรู้สึกพิเศษของฉันก็เกิดขึ้นกับผู้ชายหน้าคมที่ยิ้มทีไรเขาก็มีเสน่ห์ทุกครั้ง
เราสารภาพความในใจต่อกันแล้วเราก็ตกลง...คบกัน
ซึ่งหลายๆคนอาจจะคิดว่า เวลาแค่เดือน2เดือนมันเร็วเกินไปกับการให้ใจใครสักคน
แต่สำหรับคนอย่างฉัน แค่ฉันรู้สึก แค่นั้นก็พอ
และแล้วฉันก็ได้รู้จักด้านมืดอีกด้านที่ฮอลล์ซ่อนไว้ เมื่อฮอลล์รู้ว่าฉันรู้สึกกับผู้ชายคนหนึ่ง หนำซ้ำยังแอบคบกัน!
ฮอลล์ไม่ถามไม่โวยวายไม่ต่อว่าหรือแสดงอาการระแคะระคายอะไรฉันสักอย่าง...
กระทั่งวันที่ฉันไปเดินห้างกับต้อมวันนั้นมันเป็นเดตแรกของเรา วันนั้นฉันมีความสุขที่สุด เราดูหนังฟังเพลงกินข้าว ยิ้มให้กัน จับมือกัน
และเราก็พากันเดินไปที่ลานจอดรถหลังจากที่เราเที่ยวเสร็จ
แต่จู่ๆต้อมก็ล้มพับลงต่อหน้าต่อตาฉัน!
เลือดไหลออกจากหน้าอกข้างซ้ายของต้อม เลือดสีแดงสดที่ไหลออกมามากมายทำให้ฉันแทบจะขาดสติ ฉันรู้สึกเจ็บปวด รู้สึกเหมือนอากาศรอบตัวของฉันหายไป ฉันรับรู้ได้ว่าตัวฉันมันสั่นจนทำอะไรไม่ถูก
ฉันล้มพับนั่งลงข้างต้อมที่นอนแน่นิ่ง ต้อมตายคาที่ไม่ได้ส่งเสียงร่ำลาฉันสักคำ ต้อมโดนซุ่มยิงจากตรงไหนก็ไม่รู้ ปืนที่ยิงมาคงเป็นชนิดเก็บเสียงเพราะทุกอย่างมันเงียบ
เดตแรกและเดตสุดท้ายของเราจบลง จบลงพร้อมกับชีวิตของต้อม! วันที่สุขที่สุดกลับกลายเป็นทุกข์สุดใจเช่นกัน
มือทั้งสองข้างของฉันคว้าร่างไร้วิญญาณของต้อมขึ้นมากอดไว้ น้ำตาไหลรินมาเป็นสายๆ ถึงเรายังไม่ได้ผูกพันกันมากมายอะไร แต่หัวใจของฉันให้เขาไปแล้ว ภาพของต้อมสะท้อนภาพของจาน้องชายของฉัน จะว่ามันเป็นความรู้สึกเดียวกันก็ว่าได้
ตอนนั้นฉันรู้เลยว่าโลกนี้ไม่มีความแน่นอน ทั้งที่เราเดินคุยกันมาดีๆ จู่ๆเขาก็ดันสิ้นใจจากฝีมือของใครก็ไม่รู้!
ระหว่างที่ฉันนั่งกอดร่างหนาไร้วิญญาณ เสียงรองเท้าของคนหมู่มากก็เดินมาทางฉัน จากนั้นเขาเหล่านั้นก็ดึงฉันออกจากร่างของต้อมแล้วเขาก็อุ้มฉันไปที่รถ ซึ่งรถคันนี้เป็นของบ้านฮอลล์
ฉันร้องโวยวายจะลงไปหาต้อม แต่ลูกน้องของฮอลล์ยืนกรานว่าไม่ได้!
และเมื่อกลับมาถึงบ้าน ผู้ชายสารเลวก็ยกยิ้มมุมปาก แต่แววตาเขาเหมือนเจ็บปวดเมื่อมองเห็นน้ำตาและร่างกายที่เปื้อนเลือดของฉัน
ฮอลล์ลากฉันเข้าไปในห้องน้ำอาบน้ำขัดตัวขัดทุกอย่างบนตัวฉัน ในขณะที่ฉันร้องไห้ฟูมฟายกับการจากไปของคนรัก
‘เลิกท้าทายไม่งั้นจะมีคนตายมากกว่านี้’ นี่คือประโยคที่ฉันได้ยิน และรับรู้ทันทีว่าใครคือคนลงมือฆ่าต้อม
จากนั้นข่าวการตายของต้อมก็เงียบสนิท ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครเห็นครอบครัวก็ไม่โวยวายหรือฟ้องร้องอะไร เหมือนไม่มีการเสียชีวิต
มีแต่ฉันที่รับรู้การตายของต้อม มีแต่ฉันที่เฝ้าคิดถึงรอยยิ้มที่ฉันไม่มีวันได้เห็นอีก ทุกเรื่องราวการกระทำของฉันและต้อมถูกบันทึกเก็บเป็นความทรงจำในสมองและหัวใจของฉัน
ถึงแม้จะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆที่เราเคยมีกัน...
นับตั้งแต่นั้นมา ฉันก็ไม่เคยปล่อยให้หัวใจได้รู้สึกพิเศษกับใครอีก ส่วนมากก็แค่พูดคุยหยอกล้อและจบลงแค่คนรู้จักหรือไม่ก็รุ่นพี่รุ่นน้องเพื่อนพ้องแค่นั้น
- ผู้เขียน
