“สามวันแล้วนะที่จิวเงียบ” ไอ้บ้าฮอลล์มันกระชับกอดฉันไว้แน่น
“ฮอลล์ไม่ชอบเลยที่จิวเป็นแบบนี้” แล้วมันก็ทำเสียงออดอ้อนอยู่ข้างหูฉัน
ฉันเบื่อมัน เบื่อสันดานเถื่อนที่มันชอบใช้กับฉัน เบื่อคำบอกรักที่พร่ำบอกหลังจากทำผิด
เบื่อทุกอย่างที่เป็นมัน!
“จิวก็ไม่ชอบที่ฮอลล์เป็นแบบนี้เหมือนกัน ความจริงจิวน่าจะนอนตากฝนตะ...” ไอ้ผัวบ้ามันเอาต้นแขนมาทับหน้าฉันไว้เพื่อไม่ให้ฉันพูดคำนั้นออกมา
“พอพูดก็พูดถึงแต่เรื่องตาย ฮอลล์ไม่ยอมให้จิวตายหรอก ถ้าจิวตายฮอลล์คงตายตาม” ไอ้บ้าฮอลล์มันกอดฉันไว้ในขณะที่มืออีกข้างของมันก็ทับหน้าฉันอยู่
แล้วคือสารรูปอิฮอลล์แทบจะดูไม่ได้เลย ปากแตก คิ้วแตก หน้าบวมนิดๆ ส่วนเนื้อตัวก็มีรอยช้ำเป็นจ้ำสีม่วงๆ
ฉันลืมตาขึ้นครั้งแรกคือตกใจกับสภาพมันนะ แต่ฉันก็เลือกที่จะทำเป็นไม่สนใจ เมินเฉยใส่มัน แล้วคือช่วงเวลาสามวันที่ผ่านมามันก็ดูแลฉันเป็นอย่างดี เช็ดตัวป้อนข้าวป้อนยา พยุงเข้าห้องน้ำ
