ของเดิมพัน
1335 คำ
ฉันสะดุ้งเฮือกขึ้นทันทีเมื่อถูกมือหนาของเฮียบาเอลวางลงบนบ่าเล็ก เงาสะท้อนของเขาที่เห็นในกระจกยิ่งทำให้ฉันไม่กล้าขยับตัวทำได้แค่เอาสองมือเล็กของตัวเองปกปิดเนื้อเนินอกของตัวเองเอาไว้ไม้ให้เขาเห็น
"ถึงว่าทำไมตัวถึงหอมขนาดนี้" เฮียบาเอลยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันแล้วเกยคางของเขาลงบนบ่า
"อ๊ะ เฮียบาเอล" ฉันร้องท้วงเมื่อปลายลิ้นร้อนชื้นของเขาเลียตวัดลงบนต้นคอของฉันจนขนลุกเกรียว
"หวานเหมือนกลิ่นที่ติดตัวอยู่เลย" คนตัวโตยกยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนเป็นยืดลำตัวตรงแล้วเดินไปนั่งที่ปลายเตียงของฉันแทน
"เฮียมีอะไรเหรอคะ ถ้าเฮียมีเรื่องจะคุยเฌอขอไปแต่งตัวก่อนได้ไหมคะ?" ฉันหยัดตัวลุกขึ้นยืนแล้วรีบคว้าผ้าคลุมอาบน้ำมาสวมทับทันที
"ก็ใส่ตรงนี้เลยดิ เฮียรอได้" เฮียบาเอลยักคิ้วกวนแล้วนั่งจ้องฉันไม่วางตา ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้มขึ้นเล็กน้อยก่อนที่เขาจะโยนบางอย่างมาให้ฉัน
"อะไรคะ?"
"ใส่ชุดนี้แล้วไปกับเฮีย" คนตัวโตเอ่ยบอกแล้วหยัดตัวลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องโดยไม่แม้แต่จะอธิบายให้ฟังเลยสักนิดว่าเขาต้องการอะไร ฉันก้มลงหยิบถุงที่ตกอยู่บนพื้นแล้วเปิดมันออกมา
ชุดเดรสสีขาวรัดรูปปาดไหล่ความยาวประมาณเข่าที่อยู่ในถุง คงเป็นชุดที่เฮียบาเอลเลือกมาให้ฉันใส่ตามที่เขาบอก ฉันยืนชั่งใจอยู่สักพักก่อนที่จะเดินเข้าไปเปลี่ยนชุดที่เขาให้มาในห้องน้ำ
ใช้เวลาไม่นานฉันก็เดินลงมาที่ด้านล่างก็เห็นเฮียบาเอลนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
"ทำไมไม่แต่งหน้า" เฮียบาเอลลุกขึ้นมากวาดมองทั่วใบหน้าของฉัน แล้วเอ่ยถามขึ้นเสียงเรียบ
"ต้องแต่งหน้าด้วยเหรอคะ" ฉันถามออกไปด้วยความไม่เข้าใจ เพราะปกติฉันก็ไม่ค่อยจะแต่งหน้าอยู่แล้วหรือเฮียจะมีอะไรสำคัญ
"ชั่งเหอะ รีบไปเดี๋ยวสาย" เฮียบาเอลฉุดข้อมือของฉันให้ตามเขาไปที่รถบิ๊กไบค์คันโตของเขาที่จอดอยู่หน้าบ้าน
"เฮียจะพาเฌอไปไหนคะ" ฉันขืนตัวแล้วดึงข้อมือตัวเองกลับด้วยความกลัว ตอนนี้มันก็ดึกมากแล้วไม่ดีนักถ้าฉันจะไปกับเขาโดยที่ไม่รู้จุดหมายปลายทาง
"อยากรู้ก็ขึ้นรถมา อย่าทำให้เฮียอารมณ์เสีย" เฮียบาเอลกระชากข้อมือฉันเข้าหาตัวเขาอย่างแรงจนฉันรู้สึกเจ็บ
ปากกระจับเม้นเข้าหากันแน่นอย่างคิดไม่ตก ยังไม่ทันที่ฉันจะได้เอ่ยอะไรออกมาเฮียบาเอลก็รีบช้อนตัวฉันให้ขึ้นนั่งบนรถของเขาเสียก่อน
"เฮียไม่ได้ถามความสมัครใจ ทำไมต้องคิด" คนตัวโตเอ่ยบอกเสียงเรียบแล้วขึ้นคร่อมรถก่อนที่เขาจะขับมันออกไปในทันที
เสียงอึกทึกครึกโครมที่ดังออกมาทันทีที่เฮียบาเอลจอดรถของเขาภายในสนามแข่งรถที่ห่างออกมาจากเมืองพอสมควร ฉันลงจากรถของเขาแล้วหันมองไปยังด้านในที่มีแต่รถแต่งอยู่มากมาย แถมยังมีผู้คนมากมายที่คอยส่งเสียงเชียร์รถที่กำลังแข่งอยู่ภายในสนาม
"อยู่ข้างๆเฮียเอาไว้ถ้าไม่อยากถูกใครลากออกไป" เฮียบาเอลหันมาบอกกับฉันเสียงเรียบ ฉันเลยต้องถือชายเสื้อแจ๊คเก็ตของเขาเอาไว้เมื่อรับรู้ถึงสายตาแทะโลมของพวกผู้ชายรอบข้าง
"เฮียเฌอขอกลับบ้านก่อนได้ไหมคะ" ฉันกระตุกชายเสื้อของเขาด้วยมือสั่นเทา ฉันไม่เคยมาในที่แบบนี้แถมรอบข้างดูน่ากลัวไปหมดจนเริ่มรู้สึกระแวงและกลัวขึ้นมา
"เสร็จธุระแล้วก็กลับ อย่ากวน"
"กูคิดว่ามึงจะไม่มาซะแล้ว" ชายร่างสูงคนหนึ่งเดินมาหาเฮียบาเอลแล้วพูดขึ้นเสียงดัง แต่สายตาของเขากลับเหลือบมามองฉันอย่างไม่ปิดบังจนฉันต้องรีบหลบอยู่หลังของเฮียบาเอลเพราะกลัวสายตาที่เขามองมาราวกับจะกลืนกินฉันเข้าไป
"ทำไม ผิดหวังเหรอวะไอ้เกอร์" เฮียบาเอลแค่นยิ้มแล้วใช้แขนข้างหนึ่งมาโอบบ่าฉันเอาไว้ให้มายืนอยู่ข้างตัวเขาแทน
"นี่เหรอวะของเดิมพัน" คำพูดของคนชื่อเกอร์ทำให้ฉันต้องเงยหน้ามองเสี้ยวใบหน้าคมของเฮียบาเอลที่กำลังยกยิ้มท้าทายอีกฝ่ายอยู่
"เออ มึงก็ดูเอาดิวะว่าไร้เดียงสาแบบนี้ของจะดีแค่ไหน"
"เฮีย..." ฉันเอ่ยเรียกเขาเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน หัวใจดวงน้อยมันเหมือนถูกใครมาบีบเค้นจนปวดหนึบ ถึงแม้ว่าฉันจะรู้มาตลอดว่าเฮียบาเอลไม่เคยเห็นฉันเป็นน้องสาว แต่ฉันไม่คิดว่าเขาจะทำกับฉันได้ถึงขนาดนี้
"แล้วมึงอย่ามาเสียดายทีหลังละกัน" คนชื่อเกอร์พูดขึ้นแล้วยื่นมือของเขามาจะสัมผัสฉันแต่ทว่าถูกเฮียบาเอลปัดมือออกไปเสียก่อน
"อย่ามาแตะ ตอนนี้เธอเป็นคนของกูเอาไว้มึงชนะกูได้เมื่อไหร่แล้วมึงค่อยเสนอหน้ามายุ่งกับเธอ" เฮียบาเอลกดเสียงต่ำไม่พอใจใส่อีกฝ่าย จนคนชื่อเกอร์ได้แต่ไหวไหล่ไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดที่ดูดุดันของเฮียบาเอลนักแล้วก็เดินออกไปอีกฝั่งที่เขาเดินมาในตอนแรก
"เฮียเกลียดเฌอถึงขนาดนี้เลยเหรอคะ" ฉันตัดสินใจเอ่ยถามคนตัวโตออกไปด้วยเสียงสั่นเครื่อ ดวงตากลมโตเริ่มพร่ามัวเมื่อมีน้ำตาสีใสเอ่อคลออยู่ในเบ้าตาคู่สวย
"ถามอะไรไม่เข้าท่า คิดว่าเฮียจะแพ้มันหรือไง" คนตัวหันกลับมาบอกฉันเสียงดุ ใบหน้าของเขามันฉายชัดถึงความไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจนในสิ่งที่ฉันถาม
"เปล่าค่ะ เฌอแค่คิดว่าเฮียทำเหมือนเฌอเป็นสิ่งของที่จะยกให้ใครได้ง่ายๆ" ฉันตอบกลับเสียงแผ่วเบา มันจุกในอกเมื่อรู้ทั้งรู้ว่าพวกเขาไม่ได้ต้องการให้ฉันอยู่ในบ้านหลังนั้น แต่ฉันก็ยังคงต้องคำถามโง่ๆเพื่อหวังว่าเขาจะหันมาเห็นใจฉันบ้างสักนิดก็ยังดี
"เธอเป็นสิ่งของ เป็นของๆเฮียเฌอแตม"
ฉันมายืนดูเฮียบาเอลที่กำลังคร่อมรถบิ๊กไบค์อยู่ภายในสนามแข่ง เสียงเชียร์และเสียงโฮ่ร้องดังขึ้นมาเรื่อยๆเมื่อเฮียบาเอลและคนที่ชื่อว่าเกอร์ต่างประจำที่อยู่ในตำแหน่งของแต่ละคัน
ฉันได้แต่มองภาพตรงหน้าก็นึกถึงคำพูดของเฮียบาเอล ฉันคงเป็นได้แค่สิ่งของที่พวกเขาต้องการเมื่อไหร่ก็เรียกใช้ ไม่พอใจก็ปาทิ้ง เสียงตะโกนดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อทั้งคู่ออกจากจุดสตาร์ท ความเร็วของรถที่พุ่งตัวออกไปของทั้งสองคันสูสีพลัดกันขึ้นนำไปมา ฉันบีบมือเล็กของตัวเองแน่นถ้าขืนยังอยู่ตรงนี้ฉันจะรอให้พวกเขาพาฉันไปเป็นของเดิมพันให้ใครต่อใครได้ก็ได้งั้นเหรอ
ฉันกระวนกระวายบีบมือของตัวเองไปมา ฉันไม่เคยคิดจะขัดใจพวกเขา ไม่เคยเลยแม้แต่ครั้งเดียวแต่ถ้าวันนี้ฉันจะเป็นคนเห็นแก่ตัวแล้วเดินหนีออกมา ฉันจะผิดมากไหมที่ไม่อยากเป็นของเดิมพันของใคร
**** ขอกำลังใจให้หน่อยค่าาาา
- ผู้เขียน
