ระวังจะโดนอุ้ม

452 คำ
ตอนที่ 8 หญิงสาวค่อย ๆ เดินช้าๆ ฝ่าความมืดสลัวของการปรับแต่งแสงไฟจากหน้าห้องน้ำมาเรื่อย ๆ โดยไม่ได้สนใจคนรอบข้างที่เดินผ่านไปผ่านมา ขณะเดินก้มหน้างุด ๆ หญิงสาวเบี่ยงตัวน้อย ๆ เมื่อพบว่ามีร่างสูงของใครบางคนยืนขวางอยู่ และเมื่อเธอขยับตัวออก เธอกลับพบว่าใครคนนั้นขยับตัวตามและเข้ามาขวางเธอเอาไว้ “จะรีบเดินเข้าไปให้มันทำร้ายอยู่อีกหรือไง กลับได้แล้ว” ชญานนท์รีบพูดขึ้น “เอ๊ะ!” พิมพ์ชนกอุทานขึ้นมาอย่างขัดใจ และเมื่อเงยหน้าขึ้น ใบหน้าที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าก็ทำเอาหญิงสาวชะงักไปทันที ร่างสูงใหญ่ที่เธอเพิ่งจะเดินหนีอยู่เมื่อครู่มองมาที่เธอด้วยใบหน้าเรียบเฉย “เบส” ราชาวดีอุทานออกมาเบา ๆ อย่างลืมตัว “กลับเถอะคุณพิมพ์ ผมว่าคุณอาการไม่ปกติ” ไม่พูดเปล่า ชายหนุ่มคว้าข้อมือของพิมพ์ชนกพร้อมกับทำท่าจะจูงให้เดินออกไปด้วยกัน “ปล่อย! ปล่อยนะ” หญิงสาวร้องประท้วง และออกแรงขัดขืน ทำให้เขาหันหน้ากลับมามอง “คุณจะไปกับผมดี ๆ หรือจะให้ผมอุ้มออกไป” “ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น” หญิงสาวพูดพลางพยายามกระชากมือตัวเองออกจากการเกาะกุม และทันใดนั้นร่างสูงก็เดินเข้ามาใกล้พร้อมกับทำท่าจะอุ้มเธอออกไปจริง ๆ ทำให้หญิงสาวต้องรีบถอยหนี “คุณพิมพ์!!! ผมจะถามคุณอีกครั้งว่าจะไปกับผมดี ๆ หรือจะให้ผมอุ้มคุณออกไป” ดวงตาของผู้พูดแน่วแน่ ไม่สนใจคนรอบข้างที่มองมาที่คนทั้งคู่ด้วยความสนใจ และเมื่อพิมพ์ชนกเลิกขัดขืน ร่างสูงก็ค่อย ๆ เดินจูงมือเธอพาออกมาจากสถานที่แห่งนั้น “นายนี่สงสัยจะชอบความรุนแรง” พิมพ์ชนกต่อว่าเมื่อถูกจูงมือออกมาข้างนอก “ก็ไม่เสมอไปหรอกครับ ถ้าคุณไม่ดื้อกับผม” “แล้วเมื่อสักครู่ทำไมต้องถึงขั้นมีเรื่อง” “คุณก็เห็นอยู่ ว่าไอ้หมอนั่นมันยอมจบซะทีไหน” “แต่สุดท้ายนายก็เลือกวิธีป่าเถื่อนสินะ” “ผมไม่ได้ป่าเถื่อน ผมทำเพราะเขารังแกคุณ” ชญานนท์หันหน้ามาจ้องเธอ จนพิมพ์ชนกรู้สึกเกรงต่อสายตาคมคู่นั้น “ขอบใจนะที่ช่วย” “ไม่เป็นไรครับ แต่วันหลังคุณอย่าเดินหนีผมแบบนี้อีก” ชญานนท์ออกปากขู่ พอคนพูดหันหลังกลับพิมพ์ชนกก็เบ้ปากทันที
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม