วันต่อมา...
เช้านี้จ้าวเยว่ตื่นขึ้นมาด้วยความร่าเริงผิดปกติ ผิงผิงเองก็ถึงกับประหลาดใจ ว่าเมื่อคืนคุณหนูของตนยังคงเศร้าสร้อย ยามที่เอ่ยถึงเรื่องการแต่งงาน ไฉนวันนี้ถึงได้กลายเป็นคนละคนไปได้
อากาศวันนี้ไม่ได้หนาวมากนัก ถึงแม้จะเป็นช่วงฤดูเหมันต์ แต่ทว่าแสงอาทิตย์ที่สาดส่องเข้ามานั้น ก็ทำให้ภายในห้องอบอุ่นอยู่ไม่น้อย จ้าวเยว่กำลังนั่งอ่านตำราม้วนหนึ่งอยู่ที่โต๊ะกลางห้อง
ผิงผิงถือชุดสำหรับใส่ในวันนี้เข้ามาให้ นางแขวนชุดไว้แล้วจึงเอ่ยถามอย่างสงสัย “คุณหนูเป็นอะไรไปเจ้าคะ ทำไมวันนี้ผิงผิงรู้สึกว่าคุณหนูดูร่าเริงผิดปกติ”
“ผิงผิง ข้าตัดสินใจแล้ว ว่าข้าจะไม่อยู่อย่างหดหู่อีกต่อไป”
จ้าวเยว่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงสดใส
“อยู่อย่างหดหู่อย่างไรหรือเจ้าคะ ข้าเห็นว่าพวกเราก็อยู่กันอย่างสุขสบายดีมิใช่หรือ” ผิงผิงงงงันกับสิ่งที่ผู้เป็นเจ้านายของนางเอ่ยออกมา
จ้าวเยว่วางม้วนตำราในมือลง แล้วกันมากล่าวกั
