จ้าวเยว่มองหน้าเสวี่ยช่างเจิ้นอย่างจริงจัง ก่อนจะยกนิ้วชี้ข้างหนึ่งขึ้นมาแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ประการแรก ข้าจะเป็นภรรยาของท่านแต่เพียงในนามเท่านั้น เนื่องจากการแต่งงานครั้งนี้เป็นพระราชโองการของฮ่องเต้ ข้ามิได้เลือกที่จะแต่งเอง อีกทั้งท่านกับข้าก็ไม่ได้รักกัน เพราะฉะนั้นพวกเราจะไม่ลึกซึ้งต่อกัน เพราะข้าเองก็ไม่อยากจะฝืนใจตนเอง และข้าก็คิดว่าท่านเองก็คงจะไม่อยากฝืนใจตนเองเช่นกัน”
“....”เสวี่ยช่างเจิ้นฟังแล้วก็ถึงกับงงงันวูบ แต่เขายังไม่ได้ตอบรับอันใดกับสิ่งที่นางเอ่ย
จ้าวเยว่ชูนิ้วกลางเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งนิ้วแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังไม่ต่างกับคราแรกนัก
“ประการที่สอง ข้าจะไม่หลับนอนกับท่าน เพราะว่าข้าเป็นเพียงภรรยาแต่ในนามของท่านเท่านั้น หากเป็นไปได้ เราสองคนสามารถแยกเรือนนอนได้ ข้าจะยินดีมาก”
พอฟังประโยคนี้ เสวี่ยช่างเจิ้นก็ถึงกับขมวดคิ้วมุ่น ในใจพลันคิดว่าต้องห้ามถึงเพียงนี้เช
