“จะไม่ช่วยได้อย่างไร ในเมื่อเจ้าเป็น...”
เขาหยุดเอ่ยเพียงเท่านี้ เพราะเกรงว่าประโยคที่เขาจะเอ่ยต่อไปนั้น อาจจะกระทบกับข้อตกลงที่เขาและนางได้คุยกันไว้
“เป็นอะไรหรือเจ้าคะ” จ้าวเยว่เอียงคอถามอย่างสงสัย
“ก็เป็นภรรยาของข้า จะให้ข้าทำใจเห็นเจ้าได้รับอันตรายได้อย่างไร” ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจเอ่ยออกมา
จ้าวเยว่ได้แต่ก้มหน้าไม่ต่อปากต่อคำ อยู่ ๆ ก็รู้สึกว่าใบหน้าของตนเองร้อนผ่าวขึ้นมา จะว่าเป็นอาการเขินอายก็ใช่ หรือว่าเป็นอาการที่กำลังปลาบปลื้มใจอยู่ก็ใช่เช่นกัน
เมื่อถึงจวนเสวี่ยช่างเจิ้นก็ยืนยันที่จะอุ้มนางกลับไปที่เรือน ถึงแม้ว่าจ้าวเยว่จะบอกไปไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง ว่านางสามารถเดินเองได้ แต่ทว่าเสวี่ยช่างเจิ้นก็ไม่ฟัง
ท่ามกลางสายตาของบ่าวไพร่ในจวนจำนวนมากต่างก็เห็นว่า เสวี่ยช่างเจิ้นอุ้มภรรยาของตนเข้าเรือนไป
ตั้งแต่เหตุการณ์ที่น้ำตกผิงอันวันนั้นเป็นต้นมา ความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาของจ้าวเยว่แ
