เช้าวันต่อมา...
แสงแดดยังไม่ทันได้สาดส่องทะลุม่านหน้าต่างเข้ามา มีเพียงแต่แสงสีส้มอ่อนรำไร ที่เผยให้เห็นตามซอกหน้าต่างเท่านั้น แต่จ้าวเยว่รู้สึกว่านี่สายมากแล้ว การจะไปเที่ยวนอกเมืองนั้น จะต้องตื่นเตรียมตัวตั้งแต่เช้า เพราะต้องใช้เวลาในการเดินทางเป็นชั่วยาม
นางดีดผึงขึ้นจากเตียง ในเมื่อยังไม่ถึงเวลาที่ผิงผิงจะต้องมาจึงได้ลุกขึ้นไปตักน้ำใส่อ่างล้างหน้าเอง แล้วทำการล้างหน้าบ้วนปาก จากนั้นจึงเลือกเสื้อผ้าชุดที่เหมาะสม จัดการตัวเองเสร็จสรรพแล้วจึงปลุกสามี
“ท่านพี่ ตื่นเร็วเข้า นี่ยามเหม่าแล้ว พวกเราจะต้องไปเที่ยวนอกเมืองกัน” จ้าวเยว่เอ่ยขึ้นพร้อมเขย่าตัวเสวี่ยช่างเจิ้นเล็กน้อยเพื่อกระตุ้นให้เขาตื่น
เสวี่ยช่างเจิ้นที่บัดนี้ได้รับการพักผ่อนจนเต็มอิ่มแล้ว ก็ลุกขึ้นมาแต่โดยดี แต่ก็ไม่เข้าใจว่าจ้าวเยว่จะตื่นแต่เช้าขนาดนี้ไปทำไมกัน ถึงแม้การไปเที่ยวนอกเมืองจะต้องเดินทางกันไกลก็จริงแต่ก็ไม่ถึงก
