วันต่อมา
หวังเยี่ยนหลงออกไปทำงานตั้งแต่เช้าตรู่ปล่อยให้เหลียนเฟินนอนหลับเพียงลำพัง
ครั้นเมื่อเจ้าตัวตื่นขึ้นมาแล้วไม่เห็นใครจึงพอโล่งใจไปบ้าง กระนั้นก็ไม่ลืมสังเกตร่างกายตัวเองกลัวจะมีสิ่งแปลกปลอมดังเช่นตอนนั้น เสื้อผ้าทั้งชุดยังปิดมิดชิดจึงถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะรีบวิ่งออกไปเปิดประตู
ทว่า หวังเยี่ยนหลงร่ายอาคมปิดเรือนเอาไว้ ทำให้เขาออกไปที่ใดไม่ได้ จึงถือโอกาสเดินสำรวจในตัวเรือนใบไผ่
ชั้นวางหนังสือด้านในถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ ตำราวิชาต่าง ๆ เรียงรายชิดริมฝั่งผนัง ส่วนใหญ่เป็นตำราเรื่องพื้นฐานทั่วไป ขวดยาเล็กใหญ่หลายใบจัดไว้เป็นหมวดหมู่ ริมหน้าต่างอีกบานมีกระถางสมุนไพรหลายต้นกำลังชูช่อออกดอก
หางตาเหลือบเห็นม้วนกระดาษใบเก่าที่ดูแล้วไม่น่าอยู่ในเรือนแห่งนี้ เหลียนเฟินจึงคลี่ออกมาดูด้วยความสงสัย
ด้านในเป็นภาพวาดของคนผู้หนึ่ง
“คนเมื่อวานนี่เอง” เหลียนเฟินพึมพำแล้วม้วนกลับไปวางไว้ตาม
