EP.5 ผมเมา
823 คำ
Ep. 5
ไม่ต้องถึงสามหมื่นหรอกเเค่สามร้อยอีเดวก็มาจ้าเงินนะนั้นเงินเลยนะมันสามารถยื้อชีวิตผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างอีเดวได้หลายวันอยู่
ฉันเดินมาถึงหน้าห้องบอสตามสันดานค่ะ ไม่เคาะอยากเปิดเข้าไปเเล้วเจอฉากเด็ดไรงี้ฉันเปิดกระเป๋าหาคีย์การ์ดทันทีเเต่ทำไมมันหาไม่เจอว่ะอ๋อ เธอเปลี่ยนกระเป๋า ดอกจิก สมงสมอง!
ก๊อกๆๆ
ฉันเคาะประตูห้องเเล้วยืนกอดออกรอ
เเกร๊ก~
ผ้าง! ผ่าง! ฉากเด็ดจริงค่ะพี่
"สวัสดีค่ะพี่สาว" ยัง…ยังอึ้งอยู่! อี เ_ี้ยบอส ฉันยกมือรับไหว้เด็กตรงหน้ายังอึ้งๆ ฉันเข้ามาในห้องเหมือนย่องเข้าบ้านเขาอ่ะจิตใจเบาหวิวเลย โห่!! อีบอสนายเล่นเด็กมอปลายเลยหรอไม่ได้การล่ะ
"บอสอยู่ไหน! อีบอส" ฉันเดินเข้่ามาในห้องนอนอีบอสตัวดี เเหม๊! เด็กมอปลายใส่ชุดนักเรียนเลยนะบอสนะ จะควงวันล่ะ 10 คนเลขาอย่างฉันไม่เคยว่าเเต่ขอเหอะเด็กมันยังไม่บรรลุนิติภาวะเลยเเบบนี้มันต้องเจอฝีปากอีเดว หึ่ม
"บอส!"
"เห้ย คุณ!"
"บอสคุณนี้มันยังไงกันนะ!!" ผมสดุ้งนิดๆ เมื่อเเม่เลขาของผมเธอเดินเข้ามาในห้องเเต่งตัวผมเเล้วกระชากไหล่ ผมหมุนไปหาเธอเธอเหมือนโกรธอะไรเงินสามหมื่นก็น่าจะหายเเล้วนิ
"คุณมันบ้า! โรคจิต วิปริต คุณ! คุณ! " ผมมองคนที่ชี้หน้าด่าผมฉอดๆ อะไรกันผมงง?
"ฉันบอกคุณเเล้วใช่ไหมว่าอย่าเล่นถึงรุ่นเด็กขนาดนี้!! ห้า!!"
"เห้ยๆ อะไรเนี่ย"
"เงียบเเล้วฟังนะบอส" มือข้างหนึ่งเธอชี้หน้าผม อีกข้างดึงผ้าขนหนูที่ผมพันเอวไว้อยู่ผมพึ่งจะอาบน้ำเสร็จเเล้วเธอทะเล่อทะล่ามายังไง
"ควงวันล่ะสิบคนฉันก็ไม่ว่า คือเเบบ! บอสเด็กมันยังไม่จบมอปลายเลย" ผมมองคนที่ชี้หน้าด่าผมฉอดๆ มือก็พยายามดังผ้าขนหนูผมเพื่อคลายอารมณ์ เธอเหมือนไม่รู้ว่ากำลังดึงผ้าขนหนูผมอยู่ผมก็กำไว้สุดขีด
"เด็กมอปลายอะไรคุณ"ผมถามเธอไปเด็กมอปลายอะไรวะ
"นี่ไงๆ ไปพรากลูกจากเเม่เขามากักไว้ในห้องบอสทำไมคุณเลวขนาดนี้ถ้าคุณติดคุกนะบอสคุณนี้มัน" เธอทำหน้าเหมือนอยากกินหัวผมเเล้วตอนนี้เด็กมอปลายอะไรของเธอ
"อีบอส"
พรึ่บ!!
"เห้ย!" เธอกระชากผ้าขนหนูผมออกอย่างเเรงหึผมยืนกอดอกเเน่น!
"อีบะ....." ฉันยกผ้าขนหนูสีขาวขึ้นมาช้าๆ เห้ย มาได้ไง
"เป็นไง! พอใจไหม" ฉันค่อยๆเงยหน้าจากล่างไล่ขึ้นมองเขา
"กรี้ด!! อีบอสบ้าา" ฉันโยนผ้าขนหนูให้เขาเเล้วเตรียมจะวิ่ง โอ้ย! หัวใจเต้นจะหลุดออกมาเเล้ว
พรึ่บ
"จะไปไหนครับ" อีบอสมันดึงเราเข้ามาติดกำเเพงเเล้วยกมือกันไว้ทั้งสองข้าง
ซวยเเล้ว!
"ฮรือ! อีบอส" ฉันทำหน้าเห่ยยกมือไว้เขาเเนบอก
"ด่าผมเเล้วคิดจะหนีหรอ?" ฉันยกมือสั่นๆดันอกเเกร่งเขาไว้ เมื่อเขาโน้มหน้าลงมา
"มะ...ไม่ได้ตั้งใจจะดึงก็คืนผ้าขนหนูให้เเล้วไงเล่า" ฉันพูดพร้อมหันหน้าหนีคนที่โน้มตัวลงมาทั้งตัวเขาไม่ได้ใส่อะไรเลย
ใกล้ไปเเล้วบอส
"ผมงงกับคุณมากกว่าผมพึ่งอาบน้ำเสร็จใส่เเต่ผ้าขนหนูออกมาผมไม่ผิดนี้ก็ห้องผมเเต่คุณสิมาเเต่ไหน มาถึงก็มาด่าผมฉอดๆ" ฉันยกมือเเนบอก เลือดกำเดาอย่าพึ่งไหลนะลูก! ฮรือ ใจอีเดวบ่ดีเลย
"เด็กนั้นมันน้องไอ้ลาฟ ไอ้ลาฟก็อยู่ข้างนอกวันนี้ผมนัดเพื่อนผมมาดื่ม เลยเรียกคุณมาทำอาหารให้ เก็ทไหม คุณ ริน รา ณี! " อื้อหือ! รินราณีเต็มหน้าอีเดวเลยค่ะฉันพยักหัวให้เขา ฉันคิดไปเองคนเดียวงั้นสิ!
"เอ่อ ขอโทษค่ะบอสเดวนึกว่าาา..." ฉันยิ้มเนื่อยๆให้บอสใครจะไปคิดล่ะ ก็ตอนเข้ามาไม่เห็นคุณลาฟนิใครจะไปรู้ว่าเป็นน้องสาวเขา ฉันไม่ผิดอ่ะ
"ด่าซะไม่มีความดีขนาดนี้" อีบอสมันมองฉัน เออ! ฉันพึ่งสั่งเกตอีบอสมันพึ่งอาบน้ำเสร็จจริงด้วย หยดน้ำยังเกาะที่ผิวเขายังอยู่เลย ผมก็เปียกทำไมตอนเข้ามาไม่เห็นนะ
"ก็ขอโทษเเล้วไง จะเอาอะไรอีกเล่า" ฉันพูดพลางดันอกเขาออกเเต่ไม่สะเทือนเขาหรอก
"คุณก็เเค่ใส่ผ้าขนหนูกลับเเบบเดิมให้ผมด้วยท่าเนี่ย" เลือดกำเดาอีเดวคงไหลตั้งเเต่จับผ้าขนหนูเเล้วล่ะ!
- ผู้เขียน
