จูผิงรู้สึกได้ถึงความเย็นปะทะเข้าผิวกาย นางสั่นเล็กน้อยแต่ไม่แน่ใจว่าสั่นเพราะหนาวหรือเพราะความวาบหวามกันแน่
หญิงสาวเริ่มบิดกายเร่าๆ ลมหายใจหอบติดขัด สองขาเรียวขาวผ่องพยายามหนีบเข้าหากันเพื่อบรรเทาความเสียวซ่าน แต่กระนั้นกลับโดนมือใหญ่ของใครบางคนจับยึดเอาไว้
“อือ” หญิงสาวครางเสียงหวาน นางรู้สึกถึงความซาบซ่านเกือบถึงขีดสุด รับรู้ถึงบางสิ่งกำลังโลมเลียอยู่ตรงช่วงล่างกลางกายของนาง
จูผิงพยายามปรือตาขึ้นมามอง นางเห็นเหมือนศีรษะใครบางคนก้มอยู่ตรงช่วงล่าง มือใหญ่จับเข่านางแยกกว้าง นางตกใจตาเบิกโพลงแทบจะส่งเสียงกรีดร้อง คิดว่าตนเองกำลังโดนโจรที่ไหนไม่รู้ย่องมาเด็ดบุปผา!
แต่เมื่อคนผู้นั้นเงยหน้าขึ้นมา นางก็รู้ได้ทันทีว่าใครคือโจรเด็ดบุปผานาง
“คะ คุณชาย” จูผิงเรียกเขาเสียงกระเส่า
“เจ้าตื่นแล้วหรือ” เขาเงยหน้าขึ้นมาพูดกับนาง มองหน้านางด้วยสายตาแวววับเป็นประกายแล้วก้มหน้าก้มตาต่อ
จูผิงรับรู้ได้
