เล่ห์รัก 9
629 คำ
นัยน์ตาของทั้งคู่จับจ้องคล้ายต่อสู้กัน จนในที่สุดหลางเฉี่ยวอวี้ก็ต้องเป็นฝ่ายยอมแพ้เสียก่อน
" ข้าอาบเสร็จแล้ว ท่านช่วยหันหลังไปได้หรือไม่ ข้าจะไปผลัดผ้า "
" ข้ายังไม่เสร็จ "
" แต่ "
" ช่วยข้าอาบน้ำ ข้าเหนื่อย อ๋อ! สตรีที่จิตใจสกปรกเยี่ยงเจ้า ข้าไม่เปลืองแรงหรอก " คำพูดของเขาทำให้หลางเฉี่ยวอวี้ถึงกับสะอึก สตรีเยี่ยงเจ้า เขาหมายถึงว่านางเลวทรามขนาดไม่แม้แต่จะมองหรือสัมผัสเลยหรือ นางใช่อยากจะให้สัมผัสแต่มิชอบให้ใครเห็นเรือนร่าง
" เช่นนั้นข้าต้องขออภัยผู้มีจิตใจสูงส่ง ที่สตรีต่ำทรามต้องสัมผัสเนื้อตัวเพื่อขัดเนื้อตัวให้ท่านแล้ว " นางเอื้อมหยิบผ้าผืนเล็กที่พาดไว้ขอบอ่าง มาถูตามแขน แผงอก อย่างแรง 2 - 3 ที แล้วเอ่ย
" เสร็จแล้วเจ้าค่ะ และรบกวนท่านช่วยหันหลังด้วย เดี๋ยวภาพข้าจะติดตาแล้วชีวิตท่านจะมัวหมอง "
" เก่งต่อปากต่อคำดีนี่ ข้าอยากรู้นักว่าท่านหวงหลงใหลอะไรเจ้านักหนา "
" ท่านอยากรู้คงต้องเคาะโลงศพถามท่านเสนาบดีหวงสิ เผื่อท่านจะเมตตา..อุ๊บ " นางยังกล่าวไม่จบ ริมฝีปากบางก็ถูกปิดด้วยริมฝีปากของเขา มือนางดันอกแกร่งแต่ไร้ผล มือจึงเลื่อนไปดันหน้าของเขาจนใบหน้าเขาหงายไปตามแรงดัน นางไม่ปล่อยโอกาส ฝ่ามือเล็กตบไปที่หน้าเต็มแรง จนใบหน้าหันตามแรงมือ เขาหันมามองหน้านางด้วยสีหน้าเรียบเฉย และกล่าวด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน
" ทำเป็นเล่นตัว คนมันเคยๆ หรือให้ข้าต้องไปเคาะโลงศพท่านหวงขออนุญาตก่อน "
" หยาบคายทั้งจิตใจและวาจา ข้าจะเคยหรือไม่เคย ท่านก็ไม่สมควรทำกับหญิงที่ไม่ได้ยินยอม อย่าทำตัวเยี่ยงสุนัขที่มีอาการติดสัดไม่เลือกที่ "
" เจ้าว่าข้าเป็นสุนัข?"
" ใช่ และจำไว้ด้วยว่าสิทธิของเชลยมิใช่รองรับกามารมณ์ของใคร " นางพูดจบ ไม่รอให้เขาลุกนางลุกจากอ่างน้ำเสียเอง โดยเวลานี้ไม่สนใจว่าเขาจะเห็นเรือนร่างของนางหรือไม่ เพราะนางไม่อยากจะใกล้เขาอีก หากอยู่นานกว่านี้นางก็มิรู้ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น มือรีบคว้าชุดมาสวมใส่ โดยหลงลืมไปว่าชุดนั้นเป็นของ
เทียนฟ่งอวิ๋น เขามองการกระทำของนางตั้งแต่ลุกจากอ่างน้ำ เช็ดตัวและสวมชุดของเขาโดยไม่พูดทักท้วงใดๆ จนนางหันมาสบนัยน์ตาของเขา
" ข้ายืมชุดท่านก่อน หากมีให้เปลี่ยน ข้าจะซักคืนให้ "
" ได้ แต่เจ้าช่วยบอกข้าหน่อยว่าข้าจะสวมชุดใด ในเมื่อเจ้าได้ใส่ชุดนั้นของข้าไปแล้ว "
" เอ่อ..." นางเพิ่งนึกออก เขาเป็นเจ้าของจวนและเจ้าของชุด ในนี้ไม่มีอะไรเลย
" เอาเถอะ ข้ายอมให้เจ้าก่อนก็มิแปลก จริงหรือไม่แม่นางหลางเฉี่ยวอวี้ " เขาพูดจบก็ลุกจากอ่าง และหยิบชุดที่เขาสวมก่อนหน้านี้ขึ้นมาสะบัดและสวมมันเหมือนเดิม โดยมิเช็ดเนื้อเช็ดตัว การกระทำของเขาก็อยู่ภายใต้สายตาของนางด้วยเช่นกัน
" ยกสำรับไปที่เรือนใหญ่ให้ข้า อย่าช้า " เขาพูดกับนาง เมื่อสวมชุดเสร็จเรียบร้อย และสวนออกไปจากห้อง นางเดินตามออกไปทั้งๆที่สวมชุดไม่เข้ารูปของเขา เพราะว่าชุดนั้นใหญ่กว่าตัวมากนัก จนบางก้าวนางแทบจะคะมำหน้าเพราะเหยียบกับชายผ้า
- ผู้เขียน
