10
เจ้าสาวตัวจริง
เมื่อเชิญภพกับสุรมณเดินออกจากประตูบ้านไปแล้ว กวีวัธน์ก็ดึงข้อมือของเชิญขวัญให้เข้าไปนั่งใกล้ๆ หอมซ้ายหอมขวาให้ชื่นใจแล้วกอดเอาไว้แนบอก
“พอแล้วค่ะคุณวัธน์ทำอะไรกลางวันแบบนี้” หญิงสาวปรามเขาพร้อมกับเอียงหน้าหนีจมูกที่กำลังจะซุกไซ้ซอกคอของเธอ
“หืม แสดงว่ากลางคืนทำได้” อีกคนก็คิดไปอีกแง่
“อื้อ! คุณวัธน์ปล่อยปานก่อนเถอะค่ะ พอแล้ว” ปลายจมูกโด่งแตะลงบนพวงแก้มนุ่มครั้งแล้วครั้งเล่า
“ปล่อยก็ได้แต่คุณต้องรับปากผมมาก่อนว่าจะยอมแต่งงานกัน แล้วย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านของผมที่กรุงเทพฯ”
“กรุงเทพฯ เหรอคะ” เรื่องนี้เชิญขวัญเริ่มลังเล
“ใช่ กรุงเทพฯ คุณมีอะไรหรือเปล่า ทำหน้าแปลกๆ”
“ปานชอบธรรมชาติมากกว่าค่ะ” ตอบแล้วในหัวก็คิดไปต่างๆ นานา
“แต่งานของผมอยู่ที่นั่น ทุกอย่างของผมก็อยู่ที่นั่น คุณปานผมรู้ว่าขอคุณมากไป แต่คุณลองคิดดูสิ สุเขากำลังจะแต่งงานกับพี่ชายคุณ เขาก็ต้องมาอยู่ที่นี่ ส่ว
