“ถ้าสุกลับผมก็กลับ” กวีวัธน์ฉีกยิ้มในทันที คราวนี้เชิญภพได้เต้นเป็นเจ้าเข้าแน่
“พี่ไม่อยากให้สุกลับ อยู่ที่นี่กับพี่ก็ได้นี่สุ”
“พี่ปาล์มคะ สุมีงานต้องทำนะคะ จะให้มาอยู่ที่นี่เฉยๆ ได้ยังไง สุขอกลับพรุ่งนี้เลยนะคะ” เพราะคิดมาดีแล้วถึงได้ยืนยันคำพูดเดิม
“ถ้างั้นผมก็จะหย่ากับคุณปานพรุ่งนี้แล้วพาสุกลับกรุงเทพฯ” กวีวัธน์ฉวยโอกาสทองในทันที
เชิญขวัญรู้สึกวูบโหวงเหวงอยู่ในอก เหมือนลมหายใจจะติดขัด สูดลมเข้าไม่เต็มปอด หญิงสาวพยายามไล่หยาดน้ำตาที่มันดันเอ่อขึ้นมา ซึ่งก็เกิดขึ้นบ่อยครั้งเหลือเกินในช่วงไม่กี่วันมานี้
“ปานขอตัวก่อนนะคะ” และก่อนที่มันจะพังทลายออกมาหญิงสาวก็หมุนตัวเดินขึ้นบันไดไป
“คุณปาน” กวีวัธน์วิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว เขาร้อนใจต่อท่าทีของหญิงสาวเป็นอย่างมาก ทำให้อีกสองคนที่นั่งอยู่หันไปมองหน้ากันอย่างสงสัย
“พี่ปาล์มเห็นอย่างที่สุเห็นไหมคะ”
“น้องสาวพี่เสียตัวให้มันไม่พอยังจะเสียห
