8
เจ็บที่ใจ
กวีวัธน์ตื่นก่อน เขามองคนหลับในอ้อมกอดของตนเองนานเสียจนเพลินตา ยิ่งมองหัวใจก็ยิ่งวูบวาบตามไปด้วยช่องท้องน้อยก็ร้อนฉ่าขึ้นอย่างบอกไม่ถูก ปากนิดจมูกหน่อย ผิวพรรณเนียนนุ่ม ใช่ว่าจะไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้ แต่ไม่เคยมีใครทำให้หัวใจเขากระตุกได้ ย้อนนึกภาพตอนตัวเองซ้อนท้ายหญิงสาวไปตามถนนที่เต็มไปด้วยป่าไม้สองข้างทาง ความสดใสที่เป็นธรรมชาติไร้การปรุงแต่ง รอยยิ้มตรงมุมปากยกขึ้นนิดๆ แล้วก้มลงจูบแก้มนวลทั้งสองข้าง ดูเหมือนเจ้าตัวจะหงุดหงิดที่ถูกขัดจังหวะการนอน
“คุณปานตื่นได้แล้ว” เขากระซิบแผ่วๆ
“อื้อ”
“ตื่นเถอะผมหิวแล้ว”
“อื้อ”
“สักรอบดีไหมจะได้ตื่นตัว”
“สักรอบ?” คนหลับลืมตาแป๋วในทันที เห็นหน้าเขาห่างจากเธอไม่ถึงคืบ
“คุณวัธน์! สักรอบอะไรของคุณ แล้วนี่มาจ้องหน้าปานทำไม” รีบลุกขึ้นนั่งแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมเหนืออกมองเขาอย่างหวาดระแวงกลัว
“ผมไม่ใช่ไอ้หื่นกามนะคุณปาน ไม่ต้องมองแบบน
