“หนูวีต้องพยายามหน่อยนะลูก เอาชนะใจพี่ทัพพ์เขาให้ได้ แม่เชื่อว่าหนูวีทำได้จริงไหม” นางนวพรตบหลังมือปลอบลูกสะใภ้เบา ๆ
“คุณแม่คะ วีไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลยค่ะ” จารวียิ้มแหย ๆ ให้ท่าน ไม่เคยมีความคิดอยากเอาชนะใจสามีตัวเองเลย มีแต่จะถอยหลังทันทีที่เขายอม
“เอาน่า สู้หน่อยสิเรา”
“วีจะพยายามค่ะคุณแม่” แม้ไม่รู้ว่าเธอจะต้องไปสู้กับอะไร แต่จารวีก็รับปากแม่สามีไปอย่างเลี่ยงไม่ได้
และเพราะว่าเป็นวันนั้นของเดือน การหลับนอนในค่ำคืนนี้จึงเป็นเรื่องที่ทัพพ์รู้สึกหงุดหงิดเป็นพิเศษ ต่างกับคนเป็นภรรยาดูจะอารมณ์ดี ยิ้มแย้มอยู่หน้ากระจก ทั้งหวีผมทั้งทาครีมบำรุงที่ส่งกลิ่นหอม ๆ ชวนให้กอดไปทั้งตัว
“มานอนได้แล้ววี”
“พี่ทัพพ์นอนก่อนเลยค่ะ วีขอออกไปรับลมเย็น ๆ หน้าระเบียงก่อนนะคะ” จารวีบอกสามีระหว่างหมุนปิดฝากระปุกครีมทาผิว
“ยุงมันเยอะไม่ต้องไปหรอก”
“แต่วีเห็นเครื่องดักยุงนี่คะ เสียบปลั๊กไว้ก็ได้”
“ไม่
